Huurauto ophalen en naar Niagara Falls

Om half acht liep de wekker af. We wilden gaan ontbijten, maar eerst belde Ron naar verhuurbedrijf Owasco om te vragen of ze ons op konden komen halen. Owasco had geen hotelshuttle en we moesten met de metro eerst naar York Mills. Daar zouden we dan om elf uur op worden gehaald. We besloten dan maar in York Mills te ontbijten, checkten uit en namen de metro. Die was in ongeveer twintig minuten op onze bestemming. Daar moesten we bij een Shellpomp wachten. We kochten wat eten en drinken en wachtten rustig tot het elf uur werd. Het werd echter kwart over elf zonder dat er een shuttle van Owasco kwam. Ron belde naar het bedrijf en men zou de chauffeur bellen. Dat hielp kennelijk niets, want pas om kwart voor twaalf kwam de shuttle aanzetten. We waren allebei behoorlijk pissig op Owasco. Geen beste kennismaking met het bedrijf. We reden nog ruim een half uur met de shuttle voordat deze in het plaatsje Whitby op 50 kilometer van Toronto eindelijk stopte. Ron kon het niet laten om over de veel te late verschijning van de shuttle te beginnen en hoewel men het allemaal heel erg vond en excuses aanbood, kregen we toch de indruk dat het ze allemaal niet zo heel veel kon schelen.

Al met al waren we bij Owasco wel een uurtje bezig met het invullen van formulieren, het zetten van drie keer meer handtekeningen dan onder een hypotheek en uitleg over onze huurauto en kampeeruitrusting. Wat mooi was, was dat we gratis konden internetten en dus onze e-mail konden uitlezen. Thuis ging alles nog goed, dus dat was goed nieuws. Uiteindelijk reden we om kwart over één reden we weg in onze auto voor de komende vier weken, een 2004 Volkswagen Jetta. De auto reed voortreffelijk en dankzij de airco raakten we niet oververhit in het drukke verkeer richting Toronto. We moesten namelijk langs Toronto voordat we naar het zuiden konden rijden, naar Niagara Falls, onze bestemming voor vandaag.

Ondanks de enorme drukte op de weg, ging het rijden prima. We zouden wel wat langer over onze reis doen dan we dachten want keer op keer raakten we in een file. Waar gingen al die Canadezen toch allemaal naar toe op een doordeweekse zaterdag? In een winkelcentrum langs snelweg QEW aten we een broodje als lunch om meteen weer verder te rijden.

Omstreeks vier uur reden we Niagara Falls binnen en begon de zoektocht naar een slaapplaats voor de komende twee nachten. We hadden een complete kampeeruitrusting in de auto liggen, maar hier wilden we in een hotel of motel slapen. We stopten bij een aantal accommodaties, maar we schrokken van de prijzen. Men vroeg minstens CAD 200 per nacht. Dat vonden we veel te veel en we besloten wat verder uit het centrum iets te zoeken. Zo vonden we op een gegeven moment het Waldorf Motel. Hier konden we voor CAD 180 twee nachten terecht. Het was wel een beetje een verlopen motelletje en onze kamer was klein en her en der zaten verdachte vlekken op de vloerbedekking en de muren. Het sanitair en het bed waren echter schoon, dus we besloten hier te verblijven.

Nadat we onze spullen op de kamer hadden gezet, liepen we naar het centrum om het stadje eens te gaan bekijken. We schrokken toch wel van de kermis die men er hier van had gemaakt. Overal waar we keken waren wassenbeeldenmusea, halls of fame, gokhallen en meer van dat soort spul. Daar tussen stonden honderden restaurantjes en hotels en motels. Dit alles werd bezocht door duizenden en nog eens duizenden mensen. Het was er een compleet gekkenhuis. Wij besloten te gaan bekijken waarvoor we gekomen waren, de watervallen. Toen we daar uiteindelijk bij aan kwamen, kregen we wel waar we voor gekomen waren. Zowel de Amerikaanse als de Canadese Horseshoe watervallen waren erg imposant. De Niagara stort hier zo’n 50 meter naar beneden over een breedte van een paar honderd meter. Het water veroorzaakt grote mistwolken wat het allemaal nog mooier maakt. Op de brede weg langs de watervallen, liepen ook weer duizenden mensen van wie de meesten aan het fotograferen waren, zowel de watervallen als elkaar. Ook wij fotografeerden en filmden wat af, al gaf de videocamera af en toe weer problemen.

Van al dat kijken, kregen we honger en vonden een buffet waar je voor een bedrag van CAD 15 zoveel konden eten als we wilden.

Toen we klaar waren met eten, was het negen uur en bijna donker. Dat betekende dat de watervallen aangelicht zouden zijn. Het ziet er erg onnatuurlijk uit, die watervallen in allerlei verschillende kleuren, maar ergens was het toch wel mooi.

Moe van alle gebeurtenis van vandaag, liepen we omstreeks half tien terug naar ons motelletje. Nadat er wat foto’s op de laptop waren gezet en het dagboek was bijgewerkt, gingen we slapen. Wel met oordoppen in want de buren hadden erg veel lawaai en de muren waren flinterdun.