Québec City

De nachten worden kouder, afgelopen nacht hadden we er allebei last van. Nadeel van al die kou is dat je zo moet plassen. Gelukkig moesten we er toch vroeg uit omdat de shuttle ons om acht uur al naar downtown Quebec zou brengen. De bus was stipt op tijd maar we wachtten nog tien minuten omdat er nog iemand moest komen. Toen die maar niet kwam, zijn we aangereden, waarna we in een klein half uurtje bij een busstation werden afgezet. Daar moest eerst betaald worden voordat we in een andere bus naar het beroemde Chateau Frontenac werden gebracht. Het zonnetje was inmiddels lekker gaan schijnen. Nicky had een wandeling uit het reisboek op een plattegrond getekend en dat was onze route voor vandaag. Natuurlijk wilden ook wij het meest gefotografeerde hotel ter wereld op de foto en dus moest Chateau Frontenac er aan geloven. Alleen jammer dat er aan gewerkt werkt en een deel van het gebouw in groene doek gewikkeld zat.

Door de route op de plattegrond te volgen, kwamen we uit bij de Notre Dame basiliek. Het altaar was behoorlijk kitsch met al dat bladgoud. Via allerlei hele leuke, kleine straatjes die vol stonden met eeuwenoude huisjes, kwamen we uit bij een internetcafé. Daar hebben we drie kwartier zitten internetten zodat het thuisfront weer op de hoogte was en 40 foto’s kon bekijken en wij enigszins op de hoogte waren van het wereldnieuws. Na een bak koffie met een broodje, liepen we naar de Holy Trinity Church. Deze kerk had hele mooie gebrandschilderde ramen. Quebec is de enige ommuurde stad in Noord Amerika en om de oude binnenstad loopt een muur van 4,6 kilometer die nog geheel in tact is. Wij bewonderden één van de vele poorten in die muur, de Porte Saint Louise.

Het parlementsgebouw was ons volgende doel. Nadat we het imposante gebouw van buiten hadden bekeken, kregen we binnen een rondleiding waarbij we de 2^e kamer en de voormalige senaat aandeden. Mooi gebouw.

Naast het parlementsgebouw ligt een groot park, het Parc des Champs de Bataille, waar de citadel in ligt. We raakten hier zowat verdwaald in een doolhof van straten. Omdat er nog een regiment soldaten in de citadel huist, konden we er alleen met een gids in. Daar hadden we geen zin en liepen via de Promenade des Gouveneurs en de Terasse Dufferin, naar de benedenstad gelopen. Hier raakten we verzeild in een wirwar van straatjes vol met restaurantjes en souvenirwinkeltjes, een echte touristtrap.

Rond half drie aten we onze lunch op het terras van een restaurantje in het Quartier Petit Champlain. Nicky at een broodje met soep en Ron had een bord vol mosselen met friet.

Met een volle buik liepen we door de straatjes rond het Place Royal, het oudste deel van de stad met huizen uit het begin van de 18^e eeuw. Alles was prachtig gerestaureerd en het was allemaal heel leuk om te zien. Geen wonder dat er hordes toeristen op af kwamen.

Iets buiten het oude stadsdeel, ligt het Gare du Palais, het treinstation dat in de chateaustijl is gebouwd. Mooi gebouw met zelfs een tandartsenpraktijk in de stationshal. Kom daar in Nederland maar eens om. Via wat straatjes kwamen we uit bij een Cd-winkel waar we nog een live CD vonden van Les Cowboys Frigants. Die kochten we natuurlijk.

Het was kwart over vijf toen we bij Chateau Frontenac terug waren voor de terugreis, toen het ineens gigantisch hard begon te regenen. Niet zomaar een buitje, maar een echte wolkbreuk. We hadden geluk dat we vlakbij een onderdoorgang waren waardoor wij nauwelijks nat werden, maar andere mensen hadden minder geluk en waren drijfnat. Om half zes verscheen de bus en was het gelukkig weer droog. De bus zat overvol en we deden eerst vier hotels aan voordat we tegen half zeven weer werden afgezet op de camping. Daar had het helaas ook geregend en ons tentje was wat nat. Gelukkig niet van binnen.

Na het eten hebben we in de recreatieruimte van de camping zitten typen en de foto’s op de laptop gezet. In de auto hebben we daarna wat zitten lezen en hebben we geluisterd naar de nieuwe CD. Om een uur of tien lagen we in onze slaapzakken.