Cap Chat - Gaspé

We lagen een tijdje in ons tentje toen het begon te regenen en niet zo zachtjes ook. Van gestage regen ging het tot hoosbuien en dat een paar uur lang. We lagen allebei wakker van de herrie van de druppels die op het tentzeil roffelden. Bovendien begon de tent te lekken en vooral Nicky’s matras werd nat. Pas in de tweede helft van de nacht hield de regen op en vielen we allebei weer in slaap.

Toen we ’s morgens wakker werden bleek niet alleen Nicky’s matras nat maar ook onze kussens en de lakenzakken. Tijdens het opruimen van het kamp was het even droog, maar we waren nog maar net op weg, toen het weer begon te regenen. Dit zou zo’n dag worden waarop het gewoon niks werd met het weer. Eerst maar even wakker worden bij Tim Hortens met een cappuccino.

Weer op weg, vervolgden we de Highway 132 naar het oosten en gingen we op zoek naar nog meer vuurtorens. We zochten en vonden er vier. Alleen jammer dat de lucht zo zwaar bewolkt was en dat het regelmatig regende. Dit was geen zomer, meer herfst. Zonder jas buiten lopen was er niet bij. Toch vermaakten we ons wel met onze tocht naar het uiterste oosten van dit deel van Quebec. Nog even en er lag alleen nog maar zee tussen ons en Newfoundland. Al rijdend door de vele bossen, zagen we dat de blaadjes aan de bomen al begonnen te verkleuren. De indian summer begon vroeg dit jaar.

De mooiste vuurtoren vandaag was die van Pointe a la Renommée. In deze vuurtoren had Marconi nog ooit het eerste maritieme radiostation. Om er te komen moesten we van de harde weg en over een natte gravelroad. Tegen de tijd dat we bij de vuurtoren aankwamen, was onze auto van boven tot onder smerig. Nadat we de vuurtoren hadden bekeken en vereeuwigd, aten we onze laatste broodjes als lunch.

’s Middags reden we het nationale park Forillon in. In dit park rijzen de rotsen van een uitloper van de Appalachen, honderden meters uit de zee omhoog. We hadden in British Columbia al een jaarkaart voor alle nationale parken gekocht en daarom konden we dit park zo binnen rijden, daar waar anderen entree moesten betalen. Het landschap werd met de meter mooier. We bleven de steile rotsen maar fotograferen en baalden er van dat het weer zo slecht was. Pas op donderdag zou er een weersverbetering volgen. We besloten dan gewoon terug te komen. Dit park is te mooi om alleen met regen te zien. We wilden ook een paar trails gaan lopen en dat gaat nu eenmaal beter met mooi weer. 

Om kwart voor vijf reden we Gaspé binnen; met 15.000 inwoners een metropool in dit deel van Quebec. We vonden er vrij eenvoudig een prachtig motel waar we voor CAD89,- een ruime, schone kamer kregen compleet met draadloos breedband Internet.

Pas aan het einde van de middag kwamen we er achter dat vandaag onze derde trouwdag was. Dat waren we helemaal vergeten. Dat begint goed; al na drie jaar vergeten wanneer je bent getrouwd. Om dit heugelijke feit te vieren, gingen we uit eten in het restaurant bij het motel. Daar was het prima eten voor een redelijke prijs, hoewel de bediening wat gehaast was.

’s Avonds werd het Internet druk bezocht en het dagboek bijgewerkt. Ook de foto’s vonden een plaatsje op de harde schijf van de laptop.