Naar Toronto

Vandaag wilden we wel ontbijten in het hotel en dus ging om half acht ging het wekkertje. Ontbijt is eigenlijk een groot woord voor de muffin met een beker jus d’orange of thee die we op onze kamer opaten omdat het in de kleine lounge veel te druk was. De receptiemedewerker belde een taxi voor ons die ons in een half uurtje naar het vliegveld bracht voor het luttele bedrag van CAD 30,00. Vandaag zouden we naar Toronto vliegen. Inchecken moest je zelf doen via een zuil. Ron snapte er niks van en riep de hulp in van een medewerkster van Air Canada. Zijn opluchting was groot toen hij merkte dat het haar ook niet lukte. Alle moderne techniek is geen vooruitgang. Dan maar op de ouderwetse manier inchecken. Dat was zo gebeurd. Nu de tassen weg waren, was het tijd voor een bezoekje aan Starbucks.

Mooi op tijd zaten we in het vliegtuig, maar die had weer eens vertraging. Een kwartiertje, maar toch. De vlucht zou een kleine vier uur duren, dus we gingen er eens goed voor zitten. De lucht was helder en we konden mooi naar het landschap op de grond kijken. Mooi was dat Ron het Accent Inn en Fraserway op de grond herkende. Toen het landschap wat eentoniger werd, mocht Nicky langs het raam zitten. Na een simpele lunch hebben we allebei even liggen slapen. Wat moet je anders tijdens zo’n vlucht?

Om iets over zessen landden we op Pearson International Airport in Toronto. Het duurde echter tot zeven uur voordat we onze bagage hadden. Eerst moesten we in het vliegtuig wachten op een gate die vrij was. In de hal moesten we erg lang wachten voordat onze tassen van de band rolden. Nicky’s tas kwam zelfs als allerlaatste te voorschijn. Nu nog naar de stad. We waren van plan een airportshuttle te nemen omdat die het goedkoopste waren. Dat feest ging echter niet door omdat deze bus maar op een paar plaatsen stopte en ons hotel lag niet op de route. Dan maar een taxi. Die hadden we zo eentje te pakken en even later zaten we achter in een grote Lincoln op weg naar het centrum. Dat bleek maar liefst 28 kilometer verderop te liggen en CAD50,- te kosten.

Omstreeks kwart voor acht werden we afgezet bij het Days Inn hotel op Carlton Street. We kregen een kamer op de 17^e verdieping van dit gigantisch grote hotel. De kamer was simpel, maar schoon en alles was er.

Omdat we alle twee behoorlijk wat honger hadden, gingen we eerst eens wat eten. Het werd deze keer een Mc Donalds. Omdat het nog vroeg was liepen we Yonge Street, een grote winkelstraat, nog een keer op en neer. Allebei vonden we Toronto niet zoveel stijl hebben als Vancouver. Misschien dat we de stad een keer bij daglicht moesten zien. Dat moet echter nog even wachten. Eerst vier weken Ontario en Quebec in een huurauto.

De slaap wilde vandaag maar moeilijk komen vanwege het tijdverschil van drie uur. Voor Ron was het over twaalven voordat hij ging slapen. Nicky lag toen al te slapen.