Yellowstone NP, dag 2

Afgelopen nacht was het minder koud geweest dan de nachten daarvoor, maar we waren blij dat we op konden staan. We hadden bijna 10 uur in bed gelegen en hadden geen heupen meer over van het harde, te dunne matrasje. Weer stond een dag in Yellowstone op het programma en het weer werkte weer prima mee. Wederom hadden we een lekker zonnetje aan een strakblauwe hemel. Dat de temperatuur niet zo hoog was, deerde ons niet. Daar kon je je immers op kleden.

Al voor half negen waren we op weg. Onze eerste bestemming was het Norris Geyser Basin, een bezienswaardigheid die we gisteren over hadden geslagen. Nog voor negenen parkeerden we de camper op de parkeerplaats en liepen het grote terrein van het geiser basin op. Al meteen stonden we met onze mond open te staren naar de onwerkelijke wereld die we zagen. Overal waar we keken kwam er rook uit de grond en in een grote vlakte lagen her en der poeltjes met de meest fantastische en intense kleuren. De Amerikanen hadden kilometers boardwalk aangelegd waardoor we het hele gebied konden bekijken zonder onze voeten te verbranden aan het gloeiend hete water dat overal naar boven kwam. Door alle stoom was het erg een beetje mistig wat het alleen nog maar misterischer en mooier maakte. Zoiets hadden we allebei nog nooit gezien, zelfs Nicky niet die toch al een paar keer in IJsland is geweest. Het is niet voor niets dat driekwart van alle geisers in de wereld in het Yellowstone NP ligt en hier, bij Norris Geyser Basin, lagen de meeste van heel Yellowstone.

Niet alle geisers vertoonden even veel activiteit hoewel ze wel allemaal stoom uitbliezen. Helaas was de grootste actieve geiser ter wereld, de Steamboat Geyser, niet genegen wat water de lucht in te spuiten. Zo’n uitbarsting is dan ook heel onvoorspelbaar. Over de boardwalks liepen we een trail van bijna drie kilometer langs tal van poelen en geisers. Slechts 1 geiser liet ons zien wat hij kon.

Na Norris reden we zuidwaarts naar het drukste deel van het park. Deze dag was het druk, het was namelijk zondag en de laatste dag dat alles nog open was. Tezamen met het mooie weer had dat veel mensen naar Yellowstone gelokt. Wij merkten de drukte voornamelijk als we de camper ergens moesten zien te parkeren bij een geothermisch wondertje. Toch lukte dat uiteindelijk steeds wel. Dit deel was niet voor niets het drukste deel van het park. Dat kwam omdat een paar van de meest opvallende attracties hier lagen. Eén daarvan was de Grand Prismatic Spring, een poel met randen in alle kleuren van de regenboog. Eigenlijk zou je deze poel van boven af moeten zien, maar dat lukte helaas niet. De Amerikanen waren niet zover gegaan om een toren bij de poel te bouwen zodat je zicht had van boven af.

Absoluut hoogtepunt van Yellowstone is de Old Faithfull geiser. Deze geiser heet niet voor niets zo. Hij is namelijk redelijk betrouwbaar in z’n spuitpartijen. Gemiddeld elke 90 minuten gaat hij af. Vanwege die betrouwbaarheid komen er erg veel mensen op af, zeker omdat er ook veel omheen is gebouwd, zoals de prachtige Old Faithfull Inn, een hotel, helemaal gemaakt van hout. Hier hadden we erg veel geluk. Zodra we bij de geiser aankwamen begon deze zijn voorstelling. We hoefden helemaal niet te wachten op het spektakel. Toch was de show zo afgelopen. Gedurende een minuut of twee spoot Old Faithfull om daarna alleen weer wat rook uit te braken. Daarna bekeken we de beroemde Inn waar we ook een lekkere cappuccino dronken op een terras met uitzicht op de geiser.

Vanwege werkwerkzaamheden moesten we een hele omweg maken om bij de door ons gereserveerde camping uit te komen. Toch leverde die omweg ook mooie uitzichten op, bij de Yellowstone Canyon bijvoorbeeld. De Yellowstone rivier had een canyon van zo’n 400 meter diep uitgesleten en in die canyon waren ook nog twee watervallen te bewonderen hetgeen een spectaculair uitzicht opleverde.

Pas aan het eind van de middag kwamen we in de buurt van de camping, maar ook hier stonden we regelmatig aan de kant van de weg. Nu was het vanwege grote aantallen bisons. Een traditioneler plaatje kun je niet krijgen; dit was Amerika ten top. Wijdse vlaktes met kuddes bisons. Het enige wat ontbrak waren de indianen om op die beesten te jagen.

Op de camping kon de camper weer een keertje aan de stroom zodat alle elektronische apparaten weer opgeladen konden worden. Het weer was ’s avonds nog zo lekker dat we weer een keer buiten konden eten. In de camper werden de honderden foto’s voor het eerst bekeken.