Op deze eerste volle dag in München sliepen we eerst uit. We konden er maar beter voor zorgen dat we uitgeslapen en fit waren voor deze dag waar we ongetwijfeld de nodige kilometers zouden maken. Na een uitgebreid ontbijt in het hotel, liepen we de stad in. Een tegenvaller was dat deze zondag alle winkels gesloten waren. Nu is er genoeg te zien in München maar met de winkels open is het toch altijd leuker. Gelukkig waren de vele kerstkraampjes op de diverse kerstmarkten wel open. Toch zouden we het vandaag van de kerken, paleizen en musea moeten hebben. Da’s hier geen enkel probleem.
Omdat we de stad nu voor het eerst met daglicht zagen, liepen we dezelfde route als gisterenavond en maakten foto’s van dezelfde gebouwen die er nu heel anders uit zagen. Nadat we bij het oude raadhuis wat hadden rondgehangen gingen we een bak koffie drinken bij Starbucks. Had de zon geschenen toen we de koffietent binnengingen, al snel zagen we het buiten sneeuwen. En niet zo’n klein beetje ook. Binnen een kwartier was het buiten helemaal wit!
Na de koffie bezochten we de barokke Asamkerk. Werkelijk elke vierkante centimeter van het interieur van deze kerk is versierd. Een tijdje zaten we devoot in een kerkbankje. Niet om te bidden maar om foto’s van het interieur te maken.
De toren van de Sankt Peterskirche is te beklimmen en omdat we de stad wel eens van boven wilden zien, beklommen we de 302 traptreden. Vermoeiend maar de beloning was er naar. Na de sneeuwbui scheen de zon weer en dat zorgde voor prachtige vergezichten. Weer beneden liepen we via het binnenplein van het oude raadhuis naar de prachtige Theatinerkerk. De gele wanden schitterden in de zon. Het geheel witte interieur mocht er ook zijn.
Nadat we een broodje en een glas Glühwein op hadden liepen we naar de Residenz, het grote complex van paleizen waar de Beierse vorsten resideerden. Het complex is zo groot dat, volgens de reisgids, de vorsten zelf af en toe verdwaalden in hun paleis. Nu is het een groot museum. We bezochten er de Schatkamer met voornamelijk religieuze kunst en daarna het paleis zelf. Gedurende een paar uur waren we zoet met het bekijken van de ene na de andere fraai bewerkte kamer. Omdat het complex zo groot is, verspreidden de bezoekers zich al snel en zo konden we rustig overal rondkijken en massa’s foto’s maken.
Na zoveel cultureel geweld waren we weer toe aan een pauze. We vonden een koffietent die helemaal in kerstsferen was gebracht. Een cappuccino voor Nicky en weer een Glühwein voor Ron. Daarbij begingen we de fout om er ook een overheerlijke Apfelstrudel bij te bestellen. Fout omdat het gebak zo groot was dat we helemaal geen honger meer hadden en dat een uurtje voor dinertijd. We kochten daarom op het station een salade en namen die mee naar de hotelkamer waar we de hele avond nodig hadden om de vele foto’s uit te zoeken.
Reacties