Via wat westernstadjes naar Yellowstone
Voordat we Butte gingen bekijken, deden we eerst onze boodschappen in een grote Safeway supermarkt. Omdat we de komende dagen in het Yellowstone NP zullen verblijven, moesten we flink wat inslaan. Niet dat er in Yellowstone niks te krijgen is maar hier in een supermarkt aan de rand van Butte is het wel veel goedkoper.
Daarna was het de beurt aan Butte. Butte is van oudsher een mijnstad waar voornamelijk koper werd gedolven. Wij gingen eerst kijken bij de Berkeley Pit, een oude dagbouw kopermijn die echter in 1982 werd gesloten. Wat achterbleef is een gigantisch gat in de grond van maar liefst 600 meter diep, thans gevuld met biljoenen liters, uiterst giftig, water. Boven aan de rand van de mijn had men een uitkijkplatform gemaakt. Om daar vandaan naar de oude mijnput te kunnen kijken moesten we wel ieder $2 betalen. Het was leuk om even naar de mijn te kijken en wat te lezen over z’n geschiedenis, maar lang bleven we er niet. Downtown Butte viel ons eerlijk gezegd een beetje tegen. De stad promoot zichzelf met termen als „historische binnenstad”, maar wat wij zagen waren oude, verwaarloosde en leegstaande gebouwen. Niet dat er niets van te maken valt, maar het moet allemaal nog worden opgeknapt. Na een half uurtje door de straten te hebben gelopen waarbij we constateerden dat alle winkels, of leeg stonden, of gesloten waren, hielden we het voor gezien. We tankten de auto af en vertrokken naar het zuiden.
Onze volgende stop zou Virginia City zijn, een oud westernstadje dat nog goeddeels in tact was. We moesten zo’n kleine 120 kilometer rijden om er te komen, maar dat was geen straf. Ook vandaag was de route prachtig, bergachtig en bochtig. We reden door het Thompson Forest en kwamen nagenoeg geen plaatsjes tegen en hadden de weg zowat voor onszelf.
Voordat we in Virginia City uitkwamen, reden we door Nevada City. Dat is geen dorpje maar een openluchtmuseum. Vroeger was het wel degelijk een westernstadje maar nu dus een museum waarin gebouwen stonden uit heel Montana. Tezamen vormden ze toch een heel leuk geheel. We misten de cowboys maar de sfeer hing er wel degelijk. Na ons bezoek aan het museum lunchten we in ons campertje alvorens naar Virginia City te rijden. Dit is wel een echt stadje, maar elk gebouw in de hoofdstraat dateert uit de late 19e eeuw. Alle gebouwen zijn dan ook nationale monumenten. Voor de toerist had men de interieurs terug gebracht in oude staat en in veel panden konden we een kijkje nemen. We bleven maar foto’s maken.
Rond de klok van twee hadden we ook dit stadje gezien en vertrokken we voor het laatste traject voor deze dag; naar het Yellowstone NP. Tenminste naar het plaatsje West Yellowstone, net buiten het park. We hadden hier voor gekozen zodat we nog een nacht op een camping met full hookup konden gaan staan. Voordeel was o.a. dat we dan de verwarming in de camper nog konden gebruiken voor het geval het weer zo koud zou worden als afgelopen nacht. We hadden nog ruim 120 kilometer voor de boeg die we aflegden door de Madison Valley. Die was ook weer prachtig en we keken onze ogen uit tijdens het rijden op de verlaten snelweg. Als je hier rond rijdt heb je niet het idee dat de wereld aan het overbevolken is. Wat een leegte zeg!
Rond de klok van vier kwamen we aan bij de door ons uitgezochte camping. Het was de duurste tot nu toe met een prijs van maar liefst $54 voor 1 nacht. Het was ook wel de mooiste camping tot nu toe. We stonden eens een keer niet op een veredelde parkeerplaats, maar mooi onder de bomen en op de camping waren alle denkbare voorzieningen. Omdat we er vroeg waren konden we nog even lekker in de zon zitten en genieten van een goeie douche. Zodra de zon zakte werd het weer kouder en moesten we onze toevlucht nemen tot de camper. Daar is het echter ook gezellig toeven. Deze dag gingen we weer op tijd naar bed nadat we ons goed hadden voorbereid op Amerika’s oudste en beroemdste nationale park, Yellowstone.
Reacties