Astoria en de reis naar het Olympic NP

’s Morgens gingen we wederom gratis pannenkoeken halen. Dit keer niet om ze als ontbijt naar binnen te werken, maar om te mee te nemen en ze als diner te eten. Lekker makkelijk en goedkoop. We blijven tenslotte Nederlanders. Het was negen uur geweest toen we van de camping wegreden naar het nabij gelegen Astoria. Astoria is de oudste stad aan de westkust en is in het bezit van een historische binnenstad. Die moest echter wachten want we reden eerst naar de Astoria Column. Dat is een 38 meter hoge zuil boven op een heuvel. Door het beklimmen van 164 traptreden kun je boven op de zuil komen waar vandaan je een geweldig uitzicht hebt over Astoria en de Columbia rivier. Het weer was nog prima en het uitzicht was inderdaad fantastisch. We moesten echter wel haast maken met deze zuil want net na ons reden er twee grote bussen met een honderdtal bejaarden de parkeerplaats op en die wilden natuurlijk ook die zuil op.

Weer beneden reden we naar het centrum van de stad en keken daar rond bij het Maritiem Museum die een lichtschip en een heuse raderboot in de Columbia rivier had liggen. We hadden bij het bezoekerscentrum gehoord dat er in de haven van Astoria zeeleeuwen te zien zouden zijn. Die wilden wij natuurlijk ook zien en we gingen op zoek naar die beesten. Dat zoeken was niet zo moeilijk want we hoorden die zeeleeuwen vanaf een grote afstand. Toch was het nog een heel eind lopen langs de oevers van de Columbia rivier. Dat eind wandelen was echter de moeite waard. Op een tiental stijgers lagen tientallen grote dikke zeeleeuwen te luieren. Ze maakten een gruwelijk lawaai en stonken zoals alleen zeeleeuwen dat kunnen. Vanaf de pier konden we ze heel goed gadeslaan.

Weer terug bij onze camper, gooide we die eerst vol met benzine. Er ging voor $125 aan brandstof in en nog was de tank niet helemaal vol. Het ding was erg dorstig en ondanks de lage prijs per gallon, bleek dat benzine toch een groot deel van ons budget opslokte. De camper werd met een bijna volle tank weer geparkeerd waarna we de binnenstad van Astoria gingen bekijken. Hier viel voor het eerst wat regen uit de lucht. Downtown Astoria was niet zo mooi als we hadden gehoopt. Er waren wel mooie pandjes, zoals het theater en de rechtbank, maar het viel toch een beetje tegen, zoals zoveel Amerikaanse stadjes. Na een half uurtje hadden we het wel gezien en reden over de uitzonderlijk hoge brug over de Columbia rivier Oregon uit en Washington State weer in.

Aan de andere kant van het water lunchten we eerst voordat we naar het noorden reden. Steeds vaker en steeds harder regende het totdat we constant door de regen reden die bij tijden met bakken uit de lucht kwam vallen. Met zoveel regen heb je weinig zin om uit de auto te komen en omdat er onderweg ook weinig interessants te zien was, reden we de hele middag door. De afstanden waren behoorlijk groot en wilden we op een christelijke tijd op een camping staan, dan moesten we ook wel doorrijden. Afgezien van de grote en lelijke stad Aberdeen reden we constant door bossen en was er onderweg nauwelijks iets van bewoning te zien. We reden nog wel het Cape Disapointment in om daar te gaan kijken naar wat vuurtorens, maar de kaap deed haar naam echt alle eer aan; een ware teleurstelling. Je mocht er namelijk zowat nergens met een camper komen zodat we gewoonweg niet bij de vuurtorens konden komen.

Aan het eind van de middag moesten we weer tanken en maakte we het enige uitstapje van deze middag. Bij Kalaloch stopten we we Beach number 4. Dit is een prachtig strand waar ook weer rotsen uit de ze steken. Het regende nog steeds toen we op het strand waren, maar dat had wel iets. We reden deze dag door totdat we omstreeks kwart voor zes in het dorpje Forks aankwamen. Hier vonden we een camping die nog plaats voor ons had. De rest van de dag regende het vrijwel hard en constant zodat we de camper niet meer uitkwamen. Hopelijk is het morgen beter weer als het het Olympjc NP willen gaan bezoeken.