Sightseeing Seattle

Zo’n eerste nacht is altijd ff lastig, maar gelukkig sliepen we allebei prima, al waren we rond een uur of zeven al wakker. Dat vonden we niet erg want dan hadden we lekker veel tijd om in Seattle door te brengen. In Amerikaanse hotels is het ontbijt meestal niet inclusief en zo ook in ons hotel. Nadat we klaar waren met ons ochtendritueel liepen we naar het monorailstation vlakbij de Space Needle. Met dit treintje lieten we ons naar het centrum van de stad brengen. Echt goedkoop was dat niet. We betaalden $2,50 voor een ritje van een paar minuten. We hadden het stukje eigenlijk best zelf kunnen lopen. Toch was het leuk om een keer in een monorail te hebben gezeten. Ook leuk was het weer. Net als gisteren was het stralend weer en er werden temperaturen van 28 graden Celsius beloofd.

We zochten eerst een restaurantje op om er te kunnen ontbijten en kwamen al snel bij de Pike Place Market uit. Deze markt is één van de grootste toeristische attracties van Seattle. We waren echter zo vroeg dat men de zaak nog aan het opbouwen was. Dat gaf ons mooi de tijd om te ontbijten. Vlakbij de markt vonden we een restaurant en daar bestelden we ieder een traditioneel ontbijt; eieren, spek en hashbrowns. Dit voedzame eten was lekker maar niet goedkoop. Met belastingen en de fooi erbij kwam de rekening op bijna $50 uit. Maar goed dat we elke dag zo hoeven te ontbijten. Vanaf overmorgen maken we het zelf weer klaar.

Vanuit het restaurant hadden we een grote totempaal zien staan en die gingen we eerst eventjes bekijken. Hij stond in een klein parkje waar het stikte van de daklozen die zowat elk bankje in beslag hadden genomen. We waren er dan ook snel weg, op naar de beroemde markt op Pike Place. Behalve heel veel kleurrijke bloemen, waren het veel snuisterijen die hier te koop werden aangeboden. Interessanter vonden we de vele kleine winkeltjes met verzameldingetjes die hier in overvloed waren. We liepen geruime tijd te sneukelen tussen alle aparte spulletjes. Ook heel leuk waren de mensen die in een visstal werkten. Als er dan iemand was die een vis kocht, werd deze onder luid geroep over een grote afstand naar elkaar over gegooid, dit tot groot amusement van het publiek. Wij probeerden het tafereel op foto vast te leggen maar de vliegende vissen waren ons steeds te snel af.

Rondom Pike Place Market was veel te zien en te beleven. Zo vonden we er ook de allereerste winkel van de beroemde koffieketen van Starbucks. Waarom weten we niet, maar de rij voor het bestellen van je bakje koffie stond tot ver buiten op straat. En dat terwijl hier op bijna elke hoek van de straat een Starbuckstent is! Aan het interieur van deze eerste Starbucks kon het niet liggen want dat was hetzelfde als in al die andere zaken. Het moet dus we sentiment zijn, besloten we en liepen verder. In veel zaakjes kon je zien hoe de etenswaren gemaakt werden en dat was ook leuk om te bekijken, vooral de kaasmaker trok veel bekijks.

Na een paar uur Pike Place Market hadden we deze wel gezien en besloten om een boottocht door de Puget Sound en de haven van Seattle te gaan maken. Daarvoor moesten we naar de pieren. Ook hier troffen we veel vermaak aan zoals het Seattle Aquarium en The Seattle Great Wheel, een groot reuzenrad evenals veel visrestaurants en terrasjes. Wij dronken eerst een lekkere bak koffie voordat we rond de klok van twaalf aan boord gingen van een boot die ons in een uur door de haven zou leiden. Daar maakten we kennis met Sally, een bejaarde Australische dame die alleen rondreisde en waarmee het prettig kletsen was. Toch hielde we onze ogen open voor hetgeen we allemaal zagen. Eerst voer de boot parallel aan het stadscentrum zodat we mooie panoramafoto’s konden maken van de skyline. Het heeft toch iets indrukwekkends, al die hoogbouw. Via de cruisehaven, waar drie grote cruiseboten lagen aangemeerd, voeren we de Puget Sound op, richting West Seattle om uit te komen bij de redelijk grote containerhaven van de stad. Daar was op dat moment niet heel veel activiteit. Kennelijk rust men hier op zondag. Slechts één groot containerschip werd er op dat moment gelost.

Het uur op de boot was om voordat we er erg in hadden. We namen afscheid van Sally en liepen vervolgens naar Pioneer Square. Hier bevonden zich ook verschillende bezienswaardigheden. Pioneer Square zelf was erg de moeite waard. Door een jugendstilachtig paviljoen onder grote platanen, leek het net alsof we in Parijs waren. Ook hier waren veel bankjes bezet door daklozen, hetgeen we dan weer erg jammer vonden. Het viel ons sowieso op dat er in Seattle heel veel van dit soort mensen rond lopen. Ze zijn nagenoeg allemaal zwart, maar we voelden ons niet bedreigd door ze. Ze waren helemaal niet lastig en deden hun eigen ding. Maar een fraai gezicht is anders. Wij zaten op Pioneer Square een tijdje op een bankje te genieten voordat we verder liepen naar het Occidental Park waar een aantal totempalen en grote beelden stonden. Ook was er een markt met alternatieve kraampjes en een hoop hippies met hun kinderen. Allemaal erg relaxt. Al slenterend door de straten keken we rond en maakten we foto’s, o.a. van de mooie Smith Tower, een oudere wolkenkrabber die we heel wat mooier vonden dan die nieuwere die er heel strak bij stonden.

Het was inmiddels half drie en we hadden ondertussen behoorlijk wat honger. Om die te stillen hoef je in het centrum van Seattle niet ver te zoeken. Vlakbij Pike in de Post Alley vonden we een tentje dat groot adverteerden met „European Sandwiches”. Dat sprak ons wel aan en al snel zaten we aan een groot broodje dat net zoveel Europees in zich had als Barack Obama. Lekker waren die broodjes wel.

Wat we ook nog moesten regelen was een Amerikaanse simcard voor in de telefoon van Ron. Dat was lastiger dan we dachten. We hadden verwacht dat op elke hoek van de straat, naast de Starbucks natuurlijk, wel een telecomzaak zat. Elke Amerikaan is immers in het bezit van een smartphone, maar dat viel vies tegen. We vonden er nergens eentje! Door een vriendelijke bediende in een grote drogisterij werden we op het goede spoor gezet en kwamen uiteindelijk in een T-mobilewinkel uit. Daar kochten we voor $60 een prepaid sim met 1 gigabite data. Vanaf nu konden we in Amerika bellen en internetten voor minder dan de torenhoge prijzen die roaming met zich mee brengt.

Onze internetmogelijkheden werden meteen gebruikt door met een specials app de dichtstbijzijnde Starbucks op te zoeken  voor een verkoelende frappuchino. Niet goed voor de lijn, wel lekker. De calorieën vliegen je in Amerika trouwens wel om de oren. Bij heel veel zaken staat het aantal calorieën achter de prijs van het gerecht of drankje. Ze letten er dus wel op, die Amerikanen, al zou je dat niet zeggen als je die vele dikkerds op straat rond ziet lopen.

Langs het waterfront liepen we aan het eind van de middag naar het Olympic Sculpture Park. In dit park vlakbij ons hotel stonden een aantal fraaie kunstwerken in een park. Zo met de zakkende zon die de beelden mooi aanlichtte, was het fijn om hier even rond te slenteren.

Bij de Space Needle aangekomen kwamen we terecht in een groot festival; het Hawaii Cultural Festival. Er was buiten een concert  gaande waar veel publiek op af was gekomen. Wij snapten wel waarom want het klonk heel aardig. In een nabij gelegen hal was ook Hawaiiaanse muziek en dans te bewonderen.

Zo rond half zeven waren we terug in het hotel en gingen daar eten in het pizzarestaurant dat aan het hotel vast zit. Hier hadden ze heel andere pizza’s dan wij gewend zijn. De Amerikaanse variant, zullen we maar zeggen. Wij zochten de kleinste uit en hadden daar genoeg aan te eten. Vooral lekker waren de zelfgebrouwen biertjes die ze er hadden. Nicky genoot van een Oreasmoothie, ook zo lekker Amerikaans.

Pas later op de avond waren we op onze kamer te vinden en zetten we alleen de foto’s nog op de computer voordat we rond kwart voor elf gingen slapen. Morgen gaan we onze camper ophalen.