Portland dag 1

Deze dag stond er een bezoek aan de hoofdstad van Oregon, Portland, op het programma. We hadden vandaag niet zo’n haast en daardoor duurde het ochtendritueel wat langer. Rond negen uur waren we klaar en reden we de afstand van zo’n 30 kilometer naar Portland. Ons navigatiesysteem dirigeerde ons feilloos naar een groot parkeerterrein aan de rand van de stad bij een expositiehal waar vandaan er ook trams naar het centrum van de stad reden. Voor $8 mocht de camper er een hele dag staan en voor $5 werden we met de tram naar Pioneer Square, hèt centrum van de stad, gereden. Normaal gesproken is dat een gezellig plein, maar nu was er één of ander besloten eetfestijn en was het hele plein voor de niet genodigden verboden gebied.

In de straten rondom het plein was het druk, erg druk. Er was een wandeltocht tegen kanker aan de gang en er liepen duizenden mensen, de meeste in het roze, door het centrum van de stad. Waar het ook erg druk was, was bij de Apple Store. Twee dagen eerder was de iPhone 6 op de markt gekomen en buiten stonden tientallen mensen in een rij om zo’n apparaat te mogen kopen. Wij begonnen ons een beetje zorgen te maken om die rij want ook wij hadden interesse in zo’n telefoon. Dat stond echter niet voor vandaag op het programma, dus liepen we door en gingen eerst op zoek naar een bak koffie. Dat is in Portland niet zo moeilijk en met een beker French Vanilla liepen we naar het park aan de oevers van de Willamette rivier om hem daar rustig op te kunnen drinken. Dat lukte dus ook niet omdat die eerder genoemde wandeltocht hier finishte en het er dus stikte van veel te dikke Amerikanen die moe waren van een wandeltocht van 5 kilometer. Wel weer leuk aan dat evenement was het prima bandje dat er speelde.

Langs de rivier over liepen we daarna naar de zaterdagmarkt die, gek genoeg, ook op zondag wordt gehouden. Onderweg liepen we voorbij aan erg veel zwervers en daklozen. Ook midden in de stad hadden we er al verschillende gezien, maar hier in het park waren het er nog vel meer. Niet dat ze lastig waren of zo, maar een fraai gezicht is anders. De zaterdagmarkt bleek een markt vol met eettentjes en kunstnijverheid te zijn. Ze hadden er hele leuke spulletjes, maar het bleef bij ons bij kijken, kijken, niet kopen.

Omdat we vlakbij Chinatown zaten, besloten we daar eens te gaan kijken. Zoals gewoonlijk is er in Portland ook een grote Chinese poort bij de ingang tot de wijk. Die was best moi, maar daarmee wel het enige mooie van die wijk. Wat een dooie boel was het er zeg! Heel veel panden stonden leeg en waren dringend aan een opknapbeurt toe en de ergens anders zo levendige Chinese wijk, was het een aantal verlaten straten. We waren er snel weer weg.

Dan maar naar het Pearl District, een fijne winkel wijk volgens ons boekje. De weg er naartoe was weer bezaaid met zwervers en daklozen, dus dat beloofde niet veel goeds, maar eenmaal in het Pearl District viel het allemaal reuze mee. We begonnen bij Powell’s, ’s werelds grootste boekenzaak. Powell’s claimt meer dan een miljoen boeken te hebben. Na ons bezoek aan de winkel van een heel blok groot, geloofden wij dat. Daarna liepen we tegen een grote The North Face winkel aan. Daar waren we een hele tijd te vinden om daarna te gaan lunchen. In Portland heb je veel bierbrouwerijen en wij liepen tegen de brouwerij van Dechutes aan. Daar kon je behalve lekkere lokaal gebrouwen biertjes drinken, ook eten en dus zaten we even later aan een tafeltje in het grote maar gezellige restaurant. Voor Amerikaanse begrippen aten we er een klein gerechtje, maar wij hadden er genoeg aan Het lokaal gebrouwen biertje was overheerlijk en de rekening aan het eind viel reuze mee. Wat wil je nog meer?

We liepen nog een tijdje door het Pearl District en bekeken wat bijzondere winkels die hier op zondag allemaal open waren. Langzaam liepen we weer in de richting van Pioneer Square. Onderweg bekeken we de vele gebouwen uit het einde van de 19e eeuw die veelal prachtig waren gerestaureerd. Af en toe had de stad wel wat weg van New York met al die panden met ijzeren ladders aan de buitenkant tegen de gevels. 

Op Pioneer Square was men nu druk bezig met het opruimen van het eetfestijn en gleed Nicky hard onderuit toen ze een trottoirband over het hoofd zag. Gevolg was een zere en bebloede knie en een zere hand. Een politieagent leverde op ons verzoek een handvol met ijsklontjes om de zwelling tegen te gaan. Even verderop kwamen we weer uit bij de Apple Store waar de rij buiten helemaal niet korter was geworden. Toch konden wij zo naar binnen lopen omdat wij niet geregistreerd stonden voor de aankoop van een iPhone 6. Eigenlijk waren we pas morgen van plan een computer voor Nicky te kopen, maar omdat we er nu toch waren, besloten we dat maar meteen te doen. We moesten eventjes wachten op een verkoper, maar toen die er was waren we in no time de eigenaren van een tweede MacBook Air. Deze is echter voor Nicky. Voor de aanschaf van een iPhone voor Ron zou er niets anders op zitten dan aansluiten in de lange rij buiten. Daar hadden we nu helemaal geen zin in.

Met de nieuwe MacBook in een rugzakje namen we de tram weer naar het parkeerterrein bij de expositiehal aan de rand van de stad. Daar stond ons campertje nog braaf op ons te wachten. Onze gereserveerde camping lag op een eilandje op 3 kilometer van de parkeerplaats verwijderd. Daar waren we dan ook snel. Toen de camper eenmaal stond en aangesloten was op alle voorzieningen, moest de nieuwe computer natuurlijk geïnstalleerd worden. Zoals dat bij Apple gewoonlijk is, was dat een fluitje van een cent, zodat we nog geen half uur laten, ieder met een eigen laptop als echte nerds buiten in de zon zaten.

Morgen gaat Ron toch een poging wagen om een iPhone 6 te kopen en dat betekent aansluiten in een ongetwijfeld lange en langzame rij.