Yellowstone NP, dag 1

Wederom een nacht met temperaturen onder het vriespunt en weer was de waterslang dichtgevroren. Het opstaan met die lage temperaturen is geen pretje. Binnen in de camper is de temperatuur niet veel hoger dan 0 graden. De verwarming bracht gelukkig enig comfort. Toch waren we allebei goed geluimd want vandaag stond dag 1 van ons bezoek aan het Yellowstone NP op het programma. Yellowstone zou 1 van de hoogtepunten van onze reis zijn en de verwachtingen waren dan ook groot.

Om iets over half negen waren we klaar met ontbijt en had Ron de bevroren waterslang van de camper weten te krijgen zodat we konden vertrekken. In het plaatsje West Yellowstone tankten we de camper nog maar weer eens vol. Weer ging er voor zo’n $100 in. Onze camper is een echte grootverbruiker. Iets buiten het stadje is de westelijke toegangspoort tot het Yellowstone NP. Ondanks dat we er vroeg waren, stond er toch al een rij voor de ingang. Na het betalen van $25 mochten we doorrijden en hadden we 7 dagen de tijd om dit park en het Grand Teton NP te verkennen. Niet dat we zolang de tijd zouden hebben. Een dag of drie voor beide beide parken tezamen was alles wat het kon lijden.

We waren nog maar net in het park of de auto kon al weer aan de kant. In een gebied met lage begroeiing zagen we namelijk een paar elanden. Ze waren wel ver weg, maar dichtbij genoeg om die beesten eens te gaan bekijken. We waren niet de enigen. In no time stond de hele berm vol met auto’s die ook het doorgaande verkeer enigszins blokkeerden. Na wat foto's waarop het onderwerp veel te klein op stond, reden we verder.

We hadden besloten eerst de noordelijke loop van het park te gaan bekijken. De doorgaande weg in het park heeft de vorm van een acht en bestaat dus uit twee rondes. We reden nog maar net op de rondweg of we besloten de camper al weer aan de kant te zetten. Vanaf de weg zagen we rookpluimen uit de grond komen en dat betekende vulkanische activiteit en dat was waarvoor we o.a. waren gekomen. Het bleken de Terrace Springs te zijn. We hadden dit thermische wondertje helemaal voor onszelf. De tweede stop was bij de Gibbon Falls. De Gibbon River stort zich hier 26 meter omlaag. De Amerikanen hadden er een grote parkeerplaats bij gemaakt alsmede een keurige betonnen boardwalk zodat we de watervallen goed konden bekijken. 

Gedurende de hele morgen waren we zo bezig met kleine stukjes rijden en stoppen als we weer eens bij een bezienswaardigheid kwamen. En die waren er veel. Bij de ene waren we een paar minuutjes en bij een andere ooit wel bijna een uur. Zo ook bij de Artist Paintpots, oftewel de verfpotten van de artiest. Deze naam was goed gekozen want hier had je verschillende bronnen en poelen met allerlei kleuren. Een artiest zou er een heel aardig schilderij mee kunnen maken. Wij deden niet aan schilderen, wij fotografeerden en filmden. En niet zo’n beetje ook.

Veel wild kwamen we deze dag niet tegen. Uitzondering waren de bizons die we vlak langs de weg tegen kwamen en waarvoor we natuurlijk stopten. Dat stoppen ging niet altijd meteen. Niet overal waren de bermen breed genoeg voor onze camper en bovendien moest je rekening houden met achterliggers. 

Tegen het middaguur kwamen we uit bij de Mammoth Hotsprings, vlakbij de noordelijke toegang tot het park. Parkeren was hier een groot probleem. Er waren simpelweg te weinig parkeerplekken voor alle bezoekers. Wij moesten onze camper ongeveer een kilometer buiten het gebied parkeren. Toen we de hotsprings zagen begrepen we echter waarom iedereen dit natuurfenomeen wilde zien. Op een groot veld kwam uit ontelbare fumarolen stoom en her en der spoot water of modder omhoog. Dat water had de meest fantastische kleuren en de mineralen uit dat water had voor terrasvorming gezorgd. Ontelbare kleine terrasjes zagen we. We gingen helemaal los met onze camera’s.

Na een bezoek aan het dorpje, aten we onze lunch in ons campertje om daarna verder te rijden. We kwamen nog aan wat watervallen voorbij gereden en aan een paar bisons die heel erg dicht bij de weg lagen te grazen voordat we stopten bij de Tower Falls. Hier was het ook druk. Niet zozeer vanwege die watervallen, want die waren niet zo heel groot, maar vanwege een mooi terras bij een winkeltje. Het was perfect terrasweer en het duurde dan ook niet lang of wij zaten daar ook. Nicky met een cappuccino en Ron met een veel te grote ijs dan goed voor z’n lijn was.

Het laatste stuk weg voor deze dag bestond uit de Dunraven Pass met een hoogte van 8859 feet. Het was lekker slingeren met al die haarspeldbochten en het had veel weg van een pas over de Europese Alpen. Rond vier uur kwamen we aan bij Canyon Junction en hier was een camping. We besloten dat we genoeg hadden gezien voor 1 dag en stopten bij de receptie. Men had nog een plaatsje voor ons vrij en het duurde niet lang of we stonden op een schitterend plekje midden in het bos. Vandaag geen stroom of water van buitenaf maar daar zijn campers eigenlijk op gebouwd.

Toen de camper stond zijn we nog naar het bezoekerscentrum gelopen en naar wat winkeltjes die daar ook waren. We zagen twee mooie truien die we maar meteen gekocht hebben. Dat met het oog op weer een aantal koude nachten. Deze dag lagen we al voor negenen in bed. We waren allebei doodmoe van alle opgedane indrukken.