De kust van Oregon

Het slaapt wel lekker, die regen op het dak van je campertje terwijl jij lekker onder de deken ligt. Gaandeweg de nacht werd het droger en toen we ’s ochtends wakker werden was het best lekker weer. We ontbeten deze dag met pannenkoeken. Die werden gratis verstrekt door de camping waar we logeerden. Samen met een beker koffie waren die pannenkoeken een behoorlijk ontbijt waarmee we het voorlopig konden doen.

Tegen negenen reden we de camping af en reden naar het zuiden. Voor vandaag stond een toer langs de kust van Oregon op het programma. Het eerste plaatsje heette heel toepasselijk Seaside en bleek een heel klassiek kuststadje te zijn met tal van winkels die je in zo’n plaatsje verwacht. We waren wat vroeg en de meeste winkels waren nog dicht. We liepen naar het strand waar we stuitten op een standbeeld van de beroemde ontdekkers Lewis & Clark, twee legerkapiteins die aan het begin van de 19e eeuw het westen ontdekten en in kaart brachten. Mooi waren de art-deco gebouwen die hier her en der stonden. Toen de meeste winkels hun deuren openden, waren we geruim tijd te vinden in een grote antiekzaak. Ongelooflijk hoe iemand zoveel zooi bij elkaar kan verzamelen, maar er zaten ook hele mooie dingen tussen. Vooral de modelauto’s en -treinen waren interessant. In een ander zaakje zagen we in de etalage een wereldbol op een plexiglazen standaard. De globe draaide langzaam rond, geheel uit zichzelf, leek het. We konden niet uitvinden hoe het werkte, maar het zag er prachtig uit. We kochten het ding dan ook, hoewel het behoorlijk duur was.

De kust begin heel mooi te worden bij het plaatsje Cannon Beach. Hier zagen we rotsen uit het woeste water tevoorschijn komen die heel fotogeniek waren. We hadden af en toe wel wat problemen met het parkeren van onze camper, maar om de zoveel kilometer zetten we het ding weer aan de kant om te genieten van het prachtige uitzicht over de woeste zee. Door de harde wind waren de golven hoog en we moesten er niet aan denken om hier te moeten zwemmen. De enigen die een beetje nat durfden te worden waren een paar kinderen die aan het pootje baden waren, maar keihard kwamen terug gerend als het water het strand op rolde.

We reden van dorpje naar dorpje en vorderden maar langzaam omdat we zo vaak stopten. Een hele mooie stukje kustlandschap vonden we bij het Oswald West State Park. We zaten daar te lunchen op een parkeerplaats en vroegen ons al af waarom er zo’n grote parkeerplaats was op een stuk waar niks te zien leek. Toen we op onderzoek gingen, bleek er een pad vanaf de parkeerplaats, onder de weg door, naar een prachtig stukje regenwoud en een prachtig strand te lopen. Het strand lag bezaaid met boomstammen en ook hier rezen rotsen uit het zeewater. Een ander mooi uitzichtpunt was Neahkahnie Mountain Waypoint. Ver boven de zee verheven zagen we gigantische branding beneden. De zee is hier ondiep waardoor het water al ver voor het strand begon te rollen en zo een paradijs voor surfers creëerde. Er was echter geen surfer te ontdekken. Zou het water dan toch te koud zijn?

Om wat tijd te winnen reden we door wat plaatsjes zonder er te stoppen hoewel ze er best leuk uitzagen. Wel stopten we in het stadje Tillamook. Hier staat namelijk de Tillamook Cheese Factory en we hadden gelezen dat je hier een zogenaamde „self guided tour” door de kaasfabriek kon maken. Dat wilden we wel eens zien en met ons enkele honderden anderen. De grote parkeerplaats bij de fabriek stond bijna helemaal vol en het was er een drukte van belang. Vanaf de eerste verdieping hadden we zicht op de productie-afdeling van de fabriek en zagen daar grote brokken cheddarkaas in hapklare brokken gesneden worden. Het leek ons ontzettend geestdodend werk aan de lopende band en het viel ons op hoeveel personeel er werkte. In Nederland zou nog geen vijfde van het aantal mensen op zo’n afdeling werken. Het was dan ook geen zware arbeid die die mensen moesten verrichten, maar saai! Het leukste onderdeel van de rondleiding was het proeven van de verschillende soorten kaas. Na de rondleiding kwamen we uit in een winkel waar natuurlijk kaas werd verkocht, maar ook heel veel andere zaken, zoals vis, vlees en vooral ijs. De marketingmanager van Tillamook Cheese was een slim man, want er werd heel wat verkocht.

Weer terug in ons campertje reden we nog naar twee kapen. Cape Lookout was mooi maar niet bijzonder. Dat was Cape Meares wel. Hier was de kust heel erg hoog, het water gruwelijk woest en we zagen voor het eerst een vuurtoren op deze verraderlijke kust. Nadat we hier een tijdje hadden rond gelopen, moesten we nog twee uur terugrijden naar onze camping in Hammond. We hadden besloten daar weer te overnachten omdat het zo’n fijne camping was en we toch weer naar het noorden zouden reizen. Eén en ander betekende wel dat het al zes uur was geweest toen we daar weer aan kwamen. We hadden echter een prachtige dag beleeft en het weer was, in tegenstelling tot de berichten, heel aangenaam geweest. Morgen gaan we eerst Astoria bezoeken en daarna rijden we naar Washington State, naar het Olympic NP.