Drie staten in 1 dag

Vroeg in bed betekent ook vroeg wakker. Al om kwart voor zeven stonden we op. In bed hadden we het lekker warm gehad maar in het campertje zelf was het ijskoud. Buiten scheen een zonnetje aan een heldere hemel en de temperatuur was vannacht dicht tot bij het vriespunt gedaald. Gelukkig hadden we verwarming in ons verblijf en die zette we dan ook aan om niet te vernikkelen van de kou.

Al om tien voor acht reden we de camping af. Onze eerste bestemming was Coeur d’Alene in de staat Idaho. Dat was een ritje van slechts 23 kilometer. Toen we daar aan kwamen was het stadje nog aan het opstarten. Winkels waren nog dicht en mensen waren nog naar hun werk aan het reizen toen wij al bij een duur resorthotel aan het Lake Coeur d’Alene stonden. Het was vandaag 13 jaar geleden dat de ramp met de Twin Towers in New York plaats vond en daarom hing een grote Amerikaanse vlag voor het hotel halfstok.

Op het water voor het hotel lag ’s werelds langste drijvende boardwalk die wij natuurlijk op liepen. Vanaf de boardwalk keken we aan de ene kant uit op een luxe jachthaven met zelfs overkappingen voor de boten en aan de andere kant het mooie meer. Toen we de boardwalk helemaal af hadden gelopen liepen we naar het centrum van het stadje. Dat zag er heel leuk uit met veel groen en bloemen in de straten, maar bijna alles was nog dicht. Zelfs een bak koffie konden we niet vinden.

Toch hoefden we niet lang zonder koffie te zitten. Aan de rand van de stad was een groot winkelcentrum waar we eerst benzine tankte voor ons dorstige onderkomen. Bij dat tankstation hadden ze wel koffie. Daarna deden we nog wat boodschapjes voordat we verder reden richting het oosten.

We reden deze dag over de Interstate 95 en dat bleek een hele mooie route. Eerst reden we parallel aan het prachtige Lake Coeur d’Alene en even later stuurde we ons campertje door heuvels die dichtbebost waren. We reden door het Coeur d’Alene National Forest. We keken onze ogen uit naar zoveel natuurschoon. Het was ook lekker relaxt rijden. Doordat er vier rijstroken waren, was er plaats genoeg op de weg en dankzij de cruisecontrol hoefde Ron alleen maar te sturen.

Rond een uur of elf reden we het oude zilverstadje Wallace binnen. Hoewel er maar ruim 900 mensen in het stadje wonen, was het een plaatsje met tenminste eens een keer een leuk centrum. Dat is in Amerika namelijk niet vaak het geval. Bijna alle gebouwen dateerden van het einde van de 19e eeuw of begin 20e eeuw en dat gaf een leuke sfeer in het dorp. Vervang de auto’s voor paarden en je waande je zo in het wilde westen. Onder een lekker schijnend zonnetje liepen we een tijd lang door het dorp en waren druk met het nemen van foto’s.

Nadat we vonden dat we genoeg van Wallace hadden gezien, nam Nicky voor het eerst plaats achter het stuur van onze camper. Dat ging probleemloos. Het grootste aantal kilometers van deze dag moesten nog gemaakt worden. Gelukkig hoefden we de I95 maar te volgen tot aan Butte, onze eindbestemming voor vandaag. Het landschap onderweg bleef prachtig. Deze reisdag pakte dan ook in positieve zin heel anders uit dan we hadden verwacht. 

Rond de klok van één uur maakten we een stop op een rustplaats langs de snelweg voor een snelle lunch om daarna meteen door te rijden naar de eerste stad in de staat Montana; Missoula. In de boeken stond Missoula als een groene oase met een historisch stadscentrum. Wij vonden dat wat tegenvallen. Er stonden wel wat oude gebouwen in het centrum maar de sfeer ontbrak een beetje. Wel vond Ron er in een winkel een heel mooi baseballpetje.

Na Missoula zaten we nog twee uur in de auto op weg naar Butte. Omdat in Montana de tijd een uur vooruit loopt op die in Idaho was het al tegen zessen voordat we in Butte de door ons uitgezochte camping opreden. Daar waren we druk met het inmiddels vertrouwde avondritueel; foto’s, video, verhaaltje, eten koken, eten. Daar kwam deze keer ook nog de was bij.

’s Avonds koelde het weer flink af en was en af en toe nodig om de verwarming weer aan te zetten om het behaaglijk te houden. Om een uur of kwart over tien lagen we weer in bed. Morgen gaan we richting Yellowstone. Mogelijk het hoogtepunt van deze reis.