We komen dichter bij Burgos
Deze dag begon goed want we hadden eens een keer een fatsoenlijk ontbijt. Deze keer niet alleen droge toast met wat jam en koffie, maar heuse eitjes, jus d'oranje en cake en nog veel meer.
De zwelling in Ron z'n enkel was afgenomen, maar lekker lopen was er beslist niet bij. Daarom besloten we gewoon te lopen en te zien hoever we deze dag zouden komen. Om half acht verlieten we de leuke albergue. Buiten was het nog donker en best wel fris. Het stadje waren we zo uit en het pad liep weer langs een drukke autoweg. Gelukkig week de Camino even later af en ondervonden we minder last van het autoverkeer. Het landschap was nog steeds niet spannend, evenals de kleine dorpjes waar we doorheen liepen. Er waren nog geen barretjes open dus de broodnodige koffie moest even wachten. Maar goed dat we prima hadden ontbeten.
Het weer begon wat minder deze dag. Het wolkendek wilde niet openbreken en het was op deze hoogte van meer dan 1000 meter best fris. We liepen daarom beiden met een truitje aan. Ron z'n enkel bleef pijn doen en de zwelling was na een paar kilometer weer terug. Extra nadeel was dat het wegdek zo slecht was dat je bijna nergens je voeten recht kon neerzetten. Daardoor ging het vandaag was langzamer dan normaal.
In Villafranca dronken we een lekkere bak koffie in een barretje en kochten een broodje dat dienst moest gaan doen als lunch. Na deze stop begon het zwaarste deel van deze etappe, een stijging van zo'n 400 meter. Toch viel die niet tegen. Het ging allemaal redelijk geleidelijk omhoog. De omgeving veranderde langzaam. De weidse graanvelden maakten plaats voor bossen met veelal eikenbomen.
In die bossen liepen we op een gegeven moment voorbij aan een stalletje met daarachter een vrouwtje die vanalles uitdeelde. We kregen diverse stukken meloen van haar maar er lagen ook druiven en noten en je kon er koffie pakken. Als je het lekker vond kon je een donatie achterlaten. Dat deden we dan ook want we waren blij met het initiatief van het vrouwtje.
Na deze onderbreking was het nog zo'n vijf kilometer naar het klooster van San Juan de Ortega. Hier had je een albergue bij dat klooster, maar verder was er niets. Omdat het redelijk ging met de enkel van Ron, besloten we er alleen te lunchen en nog drie kilometer door te lopen naar Agés. Dat is een klein dorpje waar je 3 albergues hebt zodat de keus was groter was.
Omstreeks half drie kwamen we aan in Agés. Via de app hadden we een keus gemaakt voor een albergue en daar was plaats voor ons op een kamer met vier bedden. We kwamen op een kamer met een Canadese en een Duits meisje.
Natuurlijk gingen we na de douche ons vochtpeil omhoog krikken met een pilsje en een frisje op jet terras. Daarna bekeken we het plaatsje maar dat was zo klein dat we dat binnen tien minuten helemaal gezien hadden. Dan maar weer een drankje op een terrasje. Daarna rustten we wat uit op de kamer.
Om zeven uur dineerden we in de albergue. Het werd erg gezellig aan tafel met onze kamergenootjes en nog een Duits stel. Het pelgrimsmenu voor €10 smaakte prima en de wijn die er bij geserveerd werd, nog beter. Morgen is de bestemming Burgos. Daar blijven we een extra dag. Wel lekker, een dagje rust. Ook goed voor de enkel van Ron.
De zwelling in Ron z'n enkel was afgenomen, maar lekker lopen was er beslist niet bij. Daarom besloten we gewoon te lopen en te zien hoever we deze dag zouden komen. Om half acht verlieten we de leuke albergue. Buiten was het nog donker en best wel fris. Het stadje waren we zo uit en het pad liep weer langs een drukke autoweg. Gelukkig week de Camino even later af en ondervonden we minder last van het autoverkeer. Het landschap was nog steeds niet spannend, evenals de kleine dorpjes waar we doorheen liepen. Er waren nog geen barretjes open dus de broodnodige koffie moest even wachten. Maar goed dat we prima hadden ontbeten.
In Villafranca dronken we een lekkere bak koffie in een barretje en kochten een broodje dat dienst moest gaan doen als lunch. Na deze stop begon het zwaarste deel van deze etappe, een stijging van zo'n 400 meter. Toch viel die niet tegen. Het ging allemaal redelijk geleidelijk omhoog. De omgeving veranderde langzaam. De weidse graanvelden maakten plaats voor bossen met veelal eikenbomen.
Na deze onderbreking was het nog zo'n vijf kilometer naar het klooster van San Juan de Ortega. Hier had je een albergue bij dat klooster, maar verder was er niets. Omdat het redelijk ging met de enkel van Ron, besloten we er alleen te lunchen en nog drie kilometer door te lopen naar Agés. Dat is een klein dorpje waar je 3 albergues hebt zodat de keus was groter was.
Omstreeks half drie kwamen we aan in Agés. Via de app hadden we een keus gemaakt voor een albergue en daar was plaats voor ons op een kamer met vier bedden. We kwamen op een kamer met een Canadese en een Duits meisje.
Natuurlijk gingen we na de douche ons vochtpeil omhoog krikken met een pilsje en een frisje op jet terras. Daarna bekeken we het plaatsje maar dat was zo klein dat we dat binnen tien minuten helemaal gezien hadden. Dan maar weer een drankje op een terrasje. Daarna rustten we wat uit op de kamer.
Om zeven uur dineerden we in de albergue. Het werd erg gezellig aan tafel met onze kamergenootjes en nog een Duits stel. Het pelgrimsmenu voor €10 smaakte prima en de wijn die er bij geserveerd werd, nog beter. Morgen is de bestemming Burgos. Daar blijven we een extra dag. Wel lekker, een dagje rust. Ook goed voor de enkel van Ron.
Reacties