De hoogte in

Nondeju, wat was het matras hard de afgelopen nacht. Met enige regelmaat moesten we omdraaien om enigszins te kunnen slapen. Toch werden we pas tegen zevenen wakker en waren we iets na half acht klaar voor loopdag 26. Vanwege de zware bewolking moesten we nog bijna een uur in het donker lopen. Dat was deze dag zeker niet ongevaarlijk want we moesten in de berm van een doorgaande weg lopen. Gelukkig hadden we lampjes bij ons zodat we enigszins zichtbaar waren. Ook hielp het mee dat Spanjaarden kennelijk voor een uur of tien allesbehalve actief zijn. Slechts af en toe kwam er een auto langs.

De eerste plaats van enige omvang was Villafranca, een heel aardig stadje met smalle straatjes vol oude huizen, een kasteel en diverse kerken waaronder een Romaanse kerk. Hier namen we uitgebreid tijd om te ontbijten. In de tijd dat we in de cafetaria zaten begon het buiten wel een beetje te regenen. Veel stelde dat echter niet voor.
Nadat we Villafranca hadden verlaten liep de Camino een beetje omhoog en langs een oude doorgaande weg. Daar was nu nauwelijks verkeer meer omdat men een nieuwe autosnelweg had gebouwd die een eindje van ons pad lag. Wij liepen constant op het asfalt van die weg. Daardoor schoot het goed op.
Het landschap was prachtig. De weg slingerde door de bergen en overal toonden de vele bomen hun herfsttooi. Af en toe passeerden we een dorpje en in eentje daarvan dronken we nog wat.
Lunchen deden we in een heus wegrestaurant. Ja, die heb je in Spanje dus ook. De kwaliteit van het voedsel is hier net zo mager als in Nederland. Alleen liggen de prijzen in Spanje een stuk lager. Voor €14 hadden we met z'n tweeën gegeten en gedronken.

Volgens ons schema lag onze eindbestemming in het plaatsje Vega de Valcarce. Op zich een aardig plaatsje met alle voorzieningen, maar wij wilden toch nog even doorlopen om de etappe van morgen minder zwaar te maken. Dan gaan we namelijk echt de hoogte in. We eindigden uiteindelijk tegen drieën in Las Herrerías, een dorp van niks. Daar stond echter wel een zogenaamde casa rural waar we voor €45 een mooie kamer met bad namen. Het aparte aan deze kamer was dat er muurverwarming was. Nergens zag je een radiator, maar één muur voelde goed warm aan waardoor het warm was in onze kamer. Na de douche dronken we wat in het restaurant beneden en ging Ron op onderzoek uit naar de oorzaak van de vele rode bulten op zijn rug. Zogenaamde bedbugs werden vermoed, maar niet gevonden.
Omdat de WiFi het hier heel goed deed, waren we even te vinden op het internet. Het diner genoten we in het restaurant. Het werd weer een pelgrimsmenu voor €9 maar wel een prima uitvoering. Mooi blijft dat je voor dat bedrag niet alleen drie gangen krijgt, maar ook een volle fles wijn.
We hoefden 's avonds niet persé vroeg naar bed omdat we morgen pas later hoeven te vertrekken, maar toch lagen lagen we op tijd plat.