De eerste dag op de Meseta
Om half acht stonden we bepakt en gezakt buiten de albergue. Veel pelgrims namen een ontbijt in het barretje aan de overkant, maar wij besloten te starten aan onze wandeling. Ontbijten zouden we wel doen in het eerste dorpje dat we tegen zouden komen. Het wordt steeds later licht en zolang we door Burgos liepen was het donker. Daardoor was het af en toe lastig om de route te vinden. Gelukkig waren daar de GPS-routes op Ron z'n telefoon.
Toen we Burgos achter ons hadden gelaten kwamen we door een leeg buitengebied te lopen. Veel bijzonders viel er niet te zien maar het licht van de opkomende zon was prachtig.
In het eerste dorpje waar we doorheen liepen ontbeten we in een barretje. Daar kwamen we een paar oude bekenden tegen; Frank & Dave. Natuurlijk volgde een praatje. Na een ontbijtje loopt het toch wat lekkerder en toen ook nog de zon achter de wolken tevoorschijn kwam, was het heerlijk wandelen ondanks dat het landschap redelijk saai was. Ongelooflijk hoeveel graanvelden ze hier hebben. De route was redelijk vlak maar het wegdek was af en toe om te huilen zo slecht. Daardoor moesten we meer naar beneden kijken dan ons lief was. Op het eind kregen we nog een hellinkje en een gemene afdaling voor de kiezen. Daarna was het recht toe recht aan naar Hornillos del Camino.
Ron had in een albergue twee bedden gereserveerd. De albergue bleek een goeie keus. Het ontvangst was allerhartelijkst en de kamer was prima. Daarbovenop kwam een prima tuin. We boekten meteen maar voor een gezamenlijk diner en ontbijt.
Eerst deden we de was, ouderwets in een gootsteen. De zon scheen volop dus het wasgoed moest zo droog te krijgen zijn. Dat bleek ook te kloppen.
In een nabijgelegen winkeltje kochten we ieder een broodje, of zeg maar " brood". Het ding was gigantisch. Samen met een groot blik bier en fris ging het ding toch redelijk snel naar binnen.
Het dorp zelf stelde helemaal niks voor. We bekeken het maar waren in een kwartiertje weer terug in de albergue. Daar raakten we aan de praat met diverse andere pelgrims en zo verliep de middag.
Heel leuk was het gezamenlijke diner. We kregen heerlijke paella te eten en het werd beregezellig. We zaten met twee Duitse vrouwen, een lesbisch Canadees koppel, een Fransoos en een gepensioneerde Amerikaan aan tafel. We hadden samen de grootste lol. Het was daarna hoog tijd om dit blogstukje te typen. De eerste dag op de Meseta zit erop.
In het eerste dorpje waar we doorheen liepen ontbeten we in een barretje. Daar kwamen we een paar oude bekenden tegen; Frank & Dave. Natuurlijk volgde een praatje. Na een ontbijtje loopt het toch wat lekkerder en toen ook nog de zon achter de wolken tevoorschijn kwam, was het heerlijk wandelen ondanks dat het landschap redelijk saai was. Ongelooflijk hoeveel graanvelden ze hier hebben. De route was redelijk vlak maar het wegdek was af en toe om te huilen zo slecht. Daardoor moesten we meer naar beneden kijken dan ons lief was. Op het eind kregen we nog een hellinkje en een gemene afdaling voor de kiezen. Daarna was het recht toe recht aan naar Hornillos del Camino.
Ron had in een albergue twee bedden gereserveerd. De albergue bleek een goeie keus. Het ontvangst was allerhartelijkst en de kamer was prima. Daarbovenop kwam een prima tuin. We boekten meteen maar voor een gezamenlijk diner en ontbijt.
In een nabijgelegen winkeltje kochten we ieder een broodje, of zeg maar " brood". Het ding was gigantisch. Samen met een groot blik bier en fris ging het ding toch redelijk snel naar binnen.
Het dorp zelf stelde helemaal niks voor. We bekeken het maar waren in een kwartiertje weer terug in de albergue. Daar raakten we aan de praat met diverse andere pelgrims en zo verliep de middag.
Heel leuk was het gezamenlijke diner. We kregen heerlijke paella te eten en het werd beregezellig. We zaten met twee Duitse vrouwen, een lesbisch Canadees koppel, een Fransoos en een gepensioneerde Amerikaan aan tafel. We hadden samen de grootste lol. Het was daarna hoog tijd om dit blogstukje te typen. De eerste dag op de Meseta zit erop.
Reacties