Naar León

Sodeju, wat was het afgelopen nacht warm op de kamer. We lagen dan ook met 9 mensen op een kleine kamer. Toch sliepen we behoorlijk goed. Na een erg simpel ontbijtje verlieten we Mansilla de las Mulas om in ruim 20 kilometers naar León te lopen. Er was druk verkeer tussen deze twee plaatsen en wij liepen op een onverhard pad dat parallel aan de drukke weg liep. Het was dus niet bepaald rustig lopen.
Na ongeveer 6 kilometer lopen kwamen we aan in een dorpje waar we een leuk barretje vonden voor een wat uitgebreider ontbijt. Daarna werd de route er niet mooier op. We liepen langs een hoop industrie die er hier net zo lelijk uitziet als overal elders.

Ook de voorsteden van León zijn ronduit lelijk. Al het moois van León is bewaard voor het centrum. Het duurde een hele tijd voordat we in dat centrum waren. Toen we vanuit een smal winkelstraatje de hoofdstraat opdraaiden, liepen we Frank, een oude bekende tegen het lijf. Hem hadden we al een aantal keren eerder gezien en gesproken op deze Camino. Hij was al een dag langer in de stad en hij wees ons op een mooi hostal waar hij verbleef. Wij zochten nog een overnachtingsplek voor de volgende nacht en bespraken meteen een kamer in dat hostal dat midden in het centrum van de stad ligt.
Nicky was er al een tijdje achter dat ze teveel bagage mee had genomen en ze had het onderweg dan ook regelmatig moeilijk met het gewicht van haar rugzak. Na wat vragen en zoeken vonden we het grote postkantoor in de stad en stuurden wat spullen uit haar rugzak naar huis. Voortaan hoeft ze toch zo'n anderhalve kilo minder mee te zeulen. Goedkoop was het echter niet.
Ons hotel bleek in de buurt van het postkantoor te liggen. Onze kamer was luxe. Daar hielden we het beslist een nacht uit. Na een douche liepen we terug naar het centrum van de stad om te gaan lunchen. Terwijl we in een klein koffietentje zaten te eten kregen we een Whatsapp van Sandra. Zij zat samen met Armand en Christa een deur verder aan de wijn. Na de lunch gingen we bij hen langs en spraken meteen af voor het diner.
Vervolgens bekeken we de kathedraal in de stad. Die was mooi maar niet zo mooi als die in Burgos. Wel waren de gebrandschilderde ramen prachtig. Omdat Nicky het koud had liepen we na ons bezoek terug naar het hotel om haar jas te halen. Onderweg deden we een grote supermarkt aan voor wat boodschappen. Ook konden we in het hotel een aantal e-mails uitprinten.

Tegen zessen waren we terug bij de kathedraal omdat we daar hadden afgesproken voor het diner. In totaal waren we met zes mensen. Er zijn in León ongelooflijk veel restaurants, maar wekelijk niet eentje was er open voor acht uur 's avonds. Daarom dronken we nog maar een drankje in een bar. Om acht uur vonden we een geschikt tentje waar we buiten onder een terraskachel konden eten. De prijzen lagen beduidend hoger dan we gewend zijn hier in Spanje maar de kwaliteit was er dan ook naar.
Aan het einde van het diner moesten we afscheid nemen van Christa en Sandra. Wij blijven nog een dag in Leon, zijn gaan morgen verder. Het afscheid was hartelijk. We zullen deze meiden gaan missen. Hopelijk komen we binnenkort net zo'n leuke medepelgrims tegen.
Terug in het hotel waren we nog lange tijd druk met foto's en dit verhaaltje.