Verder de Meseta op

Toen we na een goede nacht en een simpel ontbijt om half acht buiten stonden, zagen we een heldere hemel met veel sterren. Daardoor was het ook behoorlijk koud en het was even bibberen zo in ons truitje. De weg het dorp uit was recht toe, recht aan en het duurde niet lang of we liepen weer op de Meseta. Hoewel het landschap niet erg gevarieerd is, is het wel erg mooi, zeker met een opkomende zon.

Pas na ongeveer 10 kilometer lopen kwamen we in een plaatsje waar we koffie konden drinken. Helaas waren we daar niet de enigen. Even daarvoor had een bus ongeveer 30 tot 40 nep-pelgrims uitgespuugd die daar ook waren. Deze mensen waren uit de bus gestapt, hadden zonder bagage zo'n 2 kilometer gelopen en kwamen nu in het barretje hun stempel halen. Even buiten het dorp stond de bus weer te wachten om hen op te pikken. Dit heeft helemaal niks met de Camino te maken. Wij hadden er in zoverre last van dat ze allemaal naar de wc moesten en wij dus niet konden gaan.
Na de koffie kwam de zon wat op stoom en werd het aangenaam om in een truitje te lopen. Plaatsjes kwamen we onderweg niet meer tegen, lege graanvelden des te meer. Hier in dit lege landschap heb je tijd genoeg om te reflecteren. De enige stop die we nog maakten was bij een kloosterruïne uit de vijftiende eeuw. Een slimmerik had er een barretje bij geopend waar we nog koffie dronken.

Om kwart voor één kwamen we aan in Castojeriz, onze eindbestemming voor deze dag. We hadden via de app een albergue uitgekozen, maar daar konden we nog niet terecht. Men was er nog druk aan het poetsen. Daarom dronken we op een terrasje aan de overkant van de albergue eerst maar een drankje. De albergue was gehuisvest in een pand dat 500 jaar oud is. Op de zolderverdieping kregen we ieder een bed op een grote slaapzaal.
Na een douche gingen we het dorp verkennen. Op zich was er genoeg te zien, maar het was weer siësta en bovendien zondag. Daarom was het dorp helemaal uitgestorven, met uitzondering van de barretjes. Daar hing de hele bevolking uit. Wij besloten het ook maar op een drinken te zetten. Daarna liepen we wat rond waarbij we uitkwamen bij een paar heuse grotwoningen die nog bewoond werden. Dat waren de meest interessante zaken in dit dorp. We hadden gehoord dat de diverse kerken ook de moeite waard waren, maar die waren allemaal dicht, dus dat konden we niet checken.
Terug in de albergue hebben we de foto's bekeken en ons ingelezen in de komende etappe. Daarna trokken we ons terug in de keuken van de albergue. In de keuken stond vanalles, niet alleen apparatuur, maar ook voedsel. Daar mocht je gebruik van maken waarna je gevraagd werd een vrijwillige bijdrage te doen. Wij hadden in een winkeltje wat tomatensaus en wat chorizo gekocht. Dat waren de enige ingrediënten die ontbraken om een heerlijk bord spaghetti te maken. Voor een habbekrats aten we heerlijk, compleet met een toetje van druiven en meloen. Tijdens het eten boekten we enpassant een hotelkamer voor onze extra nacht in Leon. Daarna kropen we in onze slaapzak om op bed nog wat te lezen voordat we gingen slapen.