Naar Burgos
Als je denkt dat je rustig slaapt met alleen dames op je kamer, dan heb je het mis. Het was afgelopen nacht een gesnurk van jewelste. Daar kwam bij dat het matras waardeloos was, en je krijgt dan dat je toch al om half zeven uit bed bent.
Om iets over half acht verlieten we Agés. Buiten was het nog donker en dat zou zo even blijven. We krijgen steeds meer last van het feit dat het 's morgens nog zo laat donker is. De weg vinden is dan een crime. De bordjes van de Camino, die je normaal zo ziet staan, moet je dan zoeken met een zaklampje. Deze keer vonden we helemaal geen bordjes. Gelukkig had Ron z'n GPS routes nog waarmee we toch de juiste weg vonden. Andere pelgrims volgden ons braaf.
In het eerste dorpje dat we passeerden was nog helemaal geen leven te bekennen. Nog geen koffie voor ons dus. Na het dorpje verlieten we de harde weg en moesten we flink aan de bak. De weg liep flink omhoog en van een pad was nauwelijks sprake. Tussen grote keien moesten we onze weg zien te vinden. Ondanks dat het helemaal niet warm was, zweetten we toch flink van de inspanning.
Helemaal boven waren we op een hoogte van 1080 meter. Behalve een kruis, die een Spaanse veldslag markeerde, was er niks te zien. Daarvoor was het ook te mistig. De weg naar beneden was gelukkig minder slecht.
Pas na 8 kilometer kwamen we in een dorpje waar een cafeetje open was. Daar ontbeten we eindelijk. Met hernieuwde energie liepen we daarna verder. We wisten inmiddels van een alternatieve route naar het centrum van Burgos toe. De officiële Camino loopt kilometers lang door een industriegebied. De route die wij namen ging eerst om het vliegveld van Burgos heen, maar liep daarna parallel aan het riviertje Arlanzon. Eerst door wat wildernis, maar daarna werd het parkachtig. Het moet wel het langste stadspark ter wereld zijn geweest. We liepen maar liefst 5 hele kilometers door het park voordat we in het centrum van Burgos aan kwamen.
We waren nog wat vroeg om in te checken in ons hotel. Daarom lunchten we in een barretje aan de Plaza Mayor in de stad. Iets na enen liepen we naar het hotel. Daar kregen we een heuse suite, compleet met een soort van woonkamer en een aparte slaapkamer. Na veertien dagen albergues mag dat ook wel een keertje.
We sprongen meteen onder de douche waarna Nicky de was deed. De badkamer diende daarna als droogkamer.
Wij gingen de stad in. Inmiddels was het prachtig weer geworden. Mooi was hoeveel bekenden we in de stad tegen kwamen. In Helmond kennen we niemand, hier konden we om de haverklap een inmiddels bekende pelgrim begroeten. Wij blijven een extra dag in Burgos. Anderen niet en weer anderen gaan van hier uit terug naar huis om later hun Camino voort te zetten. We gaan ze nog missen, ook al zijn de praatjes kort.
We bekeken alvast de gigantisch grote kathedraal van buiten. Morgen gaan we hem van binnen zien. We slenterden verder wat door het centrum en namen veel te veel foto's. Omdat we weer dorst hadden gekregen namen we plaats op een terrasje nabij de kathedraal. Daarna klommen we een heel eind naar boven naar het Castillo, dat gesloten bleek. Wel hadden we vandaar uit een prachtig uitzicht over de stad.
We hadden nog wat boodschapjes te doen en liepen daarom door de diverse winkelstraten. Echter, ook in Burgos, was het siësta en was alles dicht. Pas na vijven gingen we winkels weer voorzichtig open. Raar dat in een 24 uurs economie midden op de dag alle winkels maar liefst 5 uur lang dicht gaan. Geen wonder dat het in Spanje economisch zo slecht gaat. Ron wilde een nieuwe batterij in z'n horloge laten doen, maar kreeg te horen dat het horloge kapot was. Raar, toen we vertrokken deed het ding het nog. Hopelijk hebben ze niks kapot gemaakt en is het slechts een gevalletje van onkunde.
's Avonds aten we tapas in een klein restaurantje. Eindelijk een keer iets anders als die pelgrimsmenu's. Wel liggen de prijzen in Burgos heel wat hoger dan op het Spaanse platteland. De rest van de avond genoten we van onze luxe hotelkamer met een wijntje en een kaasje. Ook een pelgrim mag af en toe wat luxe hebben. Morgen blijven we in Burgos meer verhuizen we naar een albergue.
Om iets over half acht verlieten we Agés. Buiten was het nog donker en dat zou zo even blijven. We krijgen steeds meer last van het feit dat het 's morgens nog zo laat donker is. De weg vinden is dan een crime. De bordjes van de Camino, die je normaal zo ziet staan, moet je dan zoeken met een zaklampje. Deze keer vonden we helemaal geen bordjes. Gelukkig had Ron z'n GPS routes nog waarmee we toch de juiste weg vonden. Andere pelgrims volgden ons braaf.
In het eerste dorpje dat we passeerden was nog helemaal geen leven te bekennen. Nog geen koffie voor ons dus. Na het dorpje verlieten we de harde weg en moesten we flink aan de bak. De weg liep flink omhoog en van een pad was nauwelijks sprake. Tussen grote keien moesten we onze weg zien te vinden. Ondanks dat het helemaal niet warm was, zweetten we toch flink van de inspanning.
Pas na 8 kilometer kwamen we in een dorpje waar een cafeetje open was. Daar ontbeten we eindelijk. Met hernieuwde energie liepen we daarna verder. We wisten inmiddels van een alternatieve route naar het centrum van Burgos toe. De officiële Camino loopt kilometers lang door een industriegebied. De route die wij namen ging eerst om het vliegveld van Burgos heen, maar liep daarna parallel aan het riviertje Arlanzon. Eerst door wat wildernis, maar daarna werd het parkachtig. Het moet wel het langste stadspark ter wereld zijn geweest. We liepen maar liefst 5 hele kilometers door het park voordat we in het centrum van Burgos aan kwamen.
We waren nog wat vroeg om in te checken in ons hotel. Daarom lunchten we in een barretje aan de Plaza Mayor in de stad. Iets na enen liepen we naar het hotel. Daar kregen we een heuse suite, compleet met een soort van woonkamer en een aparte slaapkamer. Na veertien dagen albergues mag dat ook wel een keertje.
We sprongen meteen onder de douche waarna Nicky de was deed. De badkamer diende daarna als droogkamer.
Wij gingen de stad in. Inmiddels was het prachtig weer geworden. Mooi was hoeveel bekenden we in de stad tegen kwamen. In Helmond kennen we niemand, hier konden we om de haverklap een inmiddels bekende pelgrim begroeten. Wij blijven een extra dag in Burgos. Anderen niet en weer anderen gaan van hier uit terug naar huis om later hun Camino voort te zetten. We gaan ze nog missen, ook al zijn de praatjes kort.
We bekeken alvast de gigantisch grote kathedraal van buiten. Morgen gaan we hem van binnen zien. We slenterden verder wat door het centrum en namen veel te veel foto's. Omdat we weer dorst hadden gekregen namen we plaats op een terrasje nabij de kathedraal. Daarna klommen we een heel eind naar boven naar het Castillo, dat gesloten bleek. Wel hadden we vandaar uit een prachtig uitzicht over de stad.
's Avonds aten we tapas in een klein restaurantje. Eindelijk een keer iets anders als die pelgrimsmenu's. Wel liggen de prijzen in Burgos heel wat hoger dan op het Spaanse platteland. De rest van de avond genoten we van onze luxe hotelkamer met een wijntje en een kaasje. Ook een pelgrim mag af en toe wat luxe hebben. Morgen blijven we in Burgos meer verhuizen we naar een albergue.
Reacties