Omhoog naar O Cebreiro

Wat een luxe, de wekker ging pas om kwart voor acht we konden ontbijten in het restaurantje van het pension. Het was bijna negen uur voordat we op weg gingen. Het grote voordeel aan zo laat starten is dat het buiten licht is. Net voordat we gingen had het nog geregend, maar nu was het droog en er zaten zelfs blauwe plekken in de lucht. We liepen in het begin door een prachtig herfstlandschap. Er stonden vooral veel kastanjebomen maar ook veel notenbomen. Het wegdek lag bezaaid met tamme kastanjes en walnoten. Her en der waren oude omaatjes de kastanjes en noten aan het rapen.
Het pad liep vanaf het begin al flink omhoog. Wij volgden de weg en dus liepen we op asfalt. Dat schoot flink op. Toen de Camino een onverhard pad op liep, besloten wij toch de weg te blijven volgen. Daardoor liepen we wel wat extra meters maar wel over een fatsoenlijk wegdek.

Vanaf het gehuchtje La Faba moesten wij er ook aan geloven. Vanaf hier alleen een onverhard pad steil omhoog richting O Cebreiro. Tot overmaat van ramp begon het ook nog hard te waaien en te regenen. De tocht naar het volgende gehuchtje was dan ook geen pretje. Gelukkig waren we er op gekleed.
De laatste kilometers naar O Cebreiro was het weer droog en kwam de zon zelfs terug. Gevolg was een spectaculair lichtspel over het toch al zo mooie landschap. Hoewel we nat en koud waren, bleven we maar foto's maken.
Na 10 kilometer kwamen we aan op de top bij O Cebreiro op 1270 meter hoogte. Dat bleek een toeristisch gehuchtje. Op een parkeerplaats stonden twee grote bussen die enkele tientallen Amerikaanse en Japanse toeristen hadden uitgespuugd en die hingen allemaal rond bij de paar souvenirswinkeltjes. Wij zochten onze toevlucht in een barretje voor een welverdiende kop café con leche. Daarna bekeken ook wij het kleine plaatsje voordat we verder trokken.
Na de rust bleven wij de asfaltweg volgen. Misschien niet zo mooi, maar wel een fatsoenlijk wegdek. En omdat de weg min of meer vlak was, schoten we goed op. We passeerden nog enkele nietszeggende gehuchtjes en kregen af en toe een paar druppels regen op onze kop, maar het lopen ging verder prima.

Om drie uur kwamen we aan in het piepkleine gehucht Fonfría. Daar stond een albergue die in onze app heel goed stond aangeschreven. Daar namen we onze intrek. We betaalden €8 extra voor een tweepersoonskamer. De keuze voor deze albergue bleek prima. Alles was spic & span en het was er vooral heel gezellig. Zo was er een grote lounge met zitjes en boeken en hele goeie WiFi. We deden er meteen ook maar weer eens een keer de was.
's Avonds was er om half zeven een gezamenlijke maaltijd in een apart gebouwtje aan de overkant van de weg. Voor €9 per persoon hadden we hier een echte Galicische maaltijd die heerlijk was. Aan tafel ontmoetten we Gabriëlle uit Duitsland weer en het was gezellig keuvelen aan tafel. De bijgeleverde wijn en water lieten we ons goed smaken.
Morgen proberen we een langere afstand af te leggen om overmorgen weer wat minder te hoeven lopen.