The (lazy) day after
The day after. Vandaag niks vroeg uit bed, rugzak op en lopen. De Camino zit er voor ons op. Sterker nog; de wintertijd ging vannacht in waardoor we een uur langer konden slapen. Al met al hadden we 11 uur geslapen voordat we uit bed kwamen. In het hotel genoten we daarna van een prima ontbijt. We bleven deze morgen nog even op de kamer omdat we nog wat dingetjes moesten doen en uitzoeken. Vandaag hadden we tijd genoeg.
Toen we dan rond een uur of elf naar buiten gingen, liepen we eerst even naar het treinstation zodat we wisten waar we donderdag precies moeten zijn voor onze trein naar Madrid. Vervolgens liepen we naar het busstation in de stad. Je zou verwachten dat zo'n voorziening vlak bij het treinstation ligt. Nee, niet in Santiago. Daar ligt het busstation maar liefst 3 kilometer verderop. Onder de fel brandende zon liepen we het hele stuk. We wilden informatie over de bus naar Finisterre. Toen we die daar hadden gekregen bleek dat het veel makkelijker en nauwelijks duurder was een kant en klare excursie daar naartoe te boeken dan het allemaal zelf te regelen.
Toen we terug de oude binnenstad in liepen, bleek dat we zowat nergens door konden. Er was een groot hardloopevenement gaande en zowat de complete binnenstad was daarvoor afgezet. Met enige moeite wisten we ons hotel te bereiken.
We moesten terug naar ons hotel om nog een aantal nachten bij te boeken. Zelf dachten we dat dat twee nachten waren, maar toen we de agenda eens goed bekeken, bleek dat we ons een dag vergist hadden. We moesten maar liefst drie nachten bijboeken. Bij de receptie vroegen we naar de prijs daarvan. Daar bleek dat het goedkoper was om de verlenging te boeken bij Booking.com dan in het hotel zelf. Dat scheelde €5 per nacht en het ontbijt. Heel raar, maar in het hotel keken ze er niet van op. Op de kamer boekten we vervolgens onze verlenging.
Nu eindelijk het één en ander geregeld en uitgezocht was, liepen we weer de oude binnenstad in. Gelukkig was de hardloopwedstrijd afgelopen en waren de afzettingen verdwenen. Geruime tijd zaten we in het zonnetje op het plein bij de kathedraal. Daar zagen we nog een aantal bekenden van de Camino.
Omdat we nogal dorstig waren zochten we een terrasje op voor een drankje en bekeken nog een keer de kathedraal. Daarna kochten we ergens een broodje en lunchten vervolgens in een park. Nu we onze rugzakken niet meer hoeven te sjouwen, konden we souvenirs gaan kopen. Daarvoor is in Santiago meer dan voldoende gelegenheid. We slaagden echter al in het eerste winkeltje dat we bezochten. Voorzien van een sweater en wat T-shirts slenterden we nog wat door de stad voordat we weer terug gingen naar het hotel. Ook van niks doen kan je moe worden.
's Avonds dineerden we bij een echte Italiaan in de oude binnenstad. We aten er heerlijk. Zo lekker zelfs dat Nicky er nog een keer naar terug wil. We zullen wel zien. Morgen gaan we op excursie naar Finisterre en nog wat andere plaatjes aan de kust. Weer lekker actief dus.
Toen we dan rond een uur of elf naar buiten gingen, liepen we eerst even naar het treinstation zodat we wisten waar we donderdag precies moeten zijn voor onze trein naar Madrid. Vervolgens liepen we naar het busstation in de stad. Je zou verwachten dat zo'n voorziening vlak bij het treinstation ligt. Nee, niet in Santiago. Daar ligt het busstation maar liefst 3 kilometer verderop. Onder de fel brandende zon liepen we het hele stuk. We wilden informatie over de bus naar Finisterre. Toen we die daar hadden gekregen bleek dat het veel makkelijker en nauwelijks duurder was een kant en klare excursie daar naartoe te boeken dan het allemaal zelf te regelen.
Toen we terug de oude binnenstad in liepen, bleek dat we zowat nergens door konden. Er was een groot hardloopevenement gaande en zowat de complete binnenstad was daarvoor afgezet. Met enige moeite wisten we ons hotel te bereiken.
Nu eindelijk het één en ander geregeld en uitgezocht was, liepen we weer de oude binnenstad in. Gelukkig was de hardloopwedstrijd afgelopen en waren de afzettingen verdwenen. Geruime tijd zaten we in het zonnetje op het plein bij de kathedraal. Daar zagen we nog een aantal bekenden van de Camino.
Omdat we nogal dorstig waren zochten we een terrasje op voor een drankje en bekeken nog een keer de kathedraal. Daarna kochten we ergens een broodje en lunchten vervolgens in een park. Nu we onze rugzakken niet meer hoeven te sjouwen, konden we souvenirs gaan kopen. Daarvoor is in Santiago meer dan voldoende gelegenheid. We slaagden echter al in het eerste winkeltje dat we bezochten. Voorzien van een sweater en wat T-shirts slenterden we nog wat door de stad voordat we weer terug gingen naar het hotel. Ook van niks doen kan je moe worden.
's Avonds dineerden we bij een echte Italiaan in de oude binnenstad. We aten er heerlijk. Zo lekker zelfs dat Nicky er nog een keer naar terug wil. We zullen wel zien. Morgen gaan we op excursie naar Finisterre en nog wat andere plaatjes aan de kust. Weer lekker actief dus.
Reacties