De langste etappe van de Camino
Al heel vroeg, zo rond half zes in de morgen, werden we wakker omdat sommigen al in hun bagage aan het rommelen waren. Je kunt dan wel in je bed blijven liggen, maar slapen doe je toch niet meer. Wij waren er dus erg op tijd uit met als gevolg dat we al om tien voor zeven buiten stonden, klaar voor de langste etappe van de Camino.
's Nachts waren we al een paar keer wakker geworden van de herrie die jongelui, die aan het stappen waren geweest, hadden gemaakt. Nu roken we hen. In zowat elke hoek van Logroño stonk het naar pis. We waren er dan ook helemaal niet rauwig om, om deze stad te verlaten.
Omdat we zo vroeg vertrokken was het nog lang donker. Op zich stond de route goed aangegeven, maar ergens hadden we een afslag gemist waardoor we van de route raakten. Gelukkig hadden we het redelijk op tijd in de gaten, en dankzij de GPS routes op Ron z'n telefoon wisten we snel het juiste pad te vinden. De schade bedroeg slechts 800 extra meters.
We wilden nog wat brood kopen maar zo vroeg op de zondagmorgen was er niks open. Daardoor konden we niet ontbijten. Gelukkig was er na zo'n vijf kilometer een uitspanning die net haar deuren opende zodat we daar koffie met een muffin kon nuttigen.
De route van deze dag was redelijk vlak en liep louter door uitgestrekte wijngaarden. De druiven waren duidelijk rijp voor de pluk. Aan elke struik hingen grote trossen blauwe druiven.
Na een dikke tien kilometer kwamen we aan in Navarette. Het plaatsje was niet bijster interessant. We bekeken er de kerk en haalden er onze stempel. Daarna dronken we wat op een terrasje. Ook kochten er water en een stokbrood.
Het vervolg van de route was redelijk saai. Links en rechts zagen we wijngaarden. Zo tegen lunchtijd kwamen we aan in Ventosa. Dat is een piepklein dorpje maar wel eentje met een barretje. Ook hier dronken we wat en aten onze meegebrachte lunch.
Het vervolg van de route was lang. In die zin; we zagen onze eindbestemming in de verte al liggen, maar we waren er nog lang niet. Het was inmiddels warm geworden en de rugzakken voelden steeds zwaarder aan.
Rond kwart over twee kwamen we in Najera aan. We hadden deze dag bijna 33 kilometers afgelegd. We moesten echter het hele stadje door voordat we bij de door ons uitgezochte albergue aankwamen. Om half drie strompelden we daar, behoorlijk moe, binnen. We verwenden onszelf en namen voor €40,00 euro een tweepersoons kamer. Die bleek luxe en leek in alles op een hotelkamer. Sowieso was de albergue de mooiste tot nu toe. Het mooiste echter was dat we in de albergue vele, inmiddels, bekenden tegen kwamen. Het leek wel een reünie. Dat is het mooie aan de Camino; je leert elkaar kennen en waarderen.
Na een drankje en een douche voelden we ons al wat beter. We rustten wat op de kamer voordat we het stadje gingen bekijken. Onze eerste indruk was geen goede geweest, maar dat bleek voorbarig. Vooral het oude centrum bleek erg de moeite waard. Helemaal te gek bleek het klooster van Santa Maria la Real. Behalve een klooster met prachtige wandelgangen, was daar ook de zeer uitbundig versierde kerk met daarin de koningsgraven van de koningen van Navarra. We mochten er ook het koor zien dat stamt uit 1493. Het was één en al pracht en praal. We waren zeer onder de indruk.
Na dat bezoek dronken we een drankje en deden wat boodschappen.
Dineren deden we deze dag buiten op een terras aan de oever van de rivier. We namen voor €12 een pelgrimsmenu wat zeer goed smaakte. Het mooiste is dat de wijn hier geen drol kost. Voor €6 heb je hier een hele fles overheerlijke Riojawijn. Aan tafel kregen we bezoek van Hein die ook aan schoof en later van Frank die we onderweg ook al een paar keer waren tegen gekomen. We hadden het erg gezellig aan tafel en het werd dan ook veel later dan gepland. Dat moet echter kunnen voor een keer. Morgen hebben we sowieso een korte etappe.
's Nachts waren we al een paar keer wakker geworden van de herrie die jongelui, die aan het stappen waren geweest, hadden gemaakt. Nu roken we hen. In zowat elke hoek van Logroño stonk het naar pis. We waren er dan ook helemaal niet rauwig om, om deze stad te verlaten.
Omdat we zo vroeg vertrokken was het nog lang donker. Op zich stond de route goed aangegeven, maar ergens hadden we een afslag gemist waardoor we van de route raakten. Gelukkig hadden we het redelijk op tijd in de gaten, en dankzij de GPS routes op Ron z'n telefoon wisten we snel het juiste pad te vinden. De schade bedroeg slechts 800 extra meters.
De route van deze dag was redelijk vlak en liep louter door uitgestrekte wijngaarden. De druiven waren duidelijk rijp voor de pluk. Aan elke struik hingen grote trossen blauwe druiven.
Na een dikke tien kilometer kwamen we aan in Navarette. Het plaatsje was niet bijster interessant. We bekeken er de kerk en haalden er onze stempel. Daarna dronken we wat op een terrasje. Ook kochten er water en een stokbrood.
Het vervolg van de route was redelijk saai. Links en rechts zagen we wijngaarden. Zo tegen lunchtijd kwamen we aan in Ventosa. Dat is een piepklein dorpje maar wel eentje met een barretje. Ook hier dronken we wat en aten onze meegebrachte lunch.
Het vervolg van de route was lang. In die zin; we zagen onze eindbestemming in de verte al liggen, maar we waren er nog lang niet. Het was inmiddels warm geworden en de rugzakken voelden steeds zwaarder aan.
Rond kwart over twee kwamen we in Najera aan. We hadden deze dag bijna 33 kilometers afgelegd. We moesten echter het hele stadje door voordat we bij de door ons uitgezochte albergue aankwamen. Om half drie strompelden we daar, behoorlijk moe, binnen. We verwenden onszelf en namen voor €40,00 euro een tweepersoons kamer. Die bleek luxe en leek in alles op een hotelkamer. Sowieso was de albergue de mooiste tot nu toe. Het mooiste echter was dat we in de albergue vele, inmiddels, bekenden tegen kwamen. Het leek wel een reünie. Dat is het mooie aan de Camino; je leert elkaar kennen en waarderen.
Na dat bezoek dronken we een drankje en deden wat boodschappen.
Dineren deden we deze dag buiten op een terras aan de oever van de rivier. We namen voor €12 een pelgrimsmenu wat zeer goed smaakte. Het mooiste is dat de wijn hier geen drol kost. Voor €6 heb je hier een hele fles overheerlijke Riojawijn. Aan tafel kregen we bezoek van Hein die ook aan schoof en later van Frank die we onderweg ook al een paar keer waren tegen gekomen. We hadden het erg gezellig aan tafel en het werd dan ook veel later dan gepland. Dat moet echter kunnen voor een keer. Morgen hebben we sowieso een korte etappe.
Reacties