Naar Berastagi

Al op dag vier begon de hitte z’n tol te eisen. Allebei waren we aan de dunne. Gelukkig alleen dat en hadden we verder geen last. Na het ontbijt vertrokken we uit Bukit Lawang voor de reis naar Berastagi, een bergdorp op 1300 meter hoogte. Over de 169 kilometer zouden we ongeveer 8 uur gaan doen. Dat was gelukkig dan inclusief stops onderweg en lunch. Het was stralend weer en al vroeg was het dan ook erg warm.

We zaten amper een kwartiertje in de bus toen we aan een truck vol met palmolievruchten voorbij reden die langs de kant van de weg bij wat huisjes geparkeerd stond. Reden voor Eddy om de bus te laten stoppen zodat we wat meer te weten konden komen over dit belangrijke exportproduct van Indonesië. Op zich wel gek; zit je lekker voor je huisje, stopt er een grote bus en komen er 18 bleekneuzen met camera’s je erf op. Voor de mensen die het betrof was het echter geen enkel probleem en ze lieten Eddy doodleuk z’n verhaaltje doen. Eddy greep de stop aan om nog wat meer uit te leggen van hetgeen we zagen. Zo liet hij ons een paar vruchten en bloemen zien. Trouw werd er door de groep geluisterd en gefotografeerd.

We waren net weer op weg toen we in een dorpje aan een trouwerij voorbijreden. Vanuit de bus zagen we prachtig aangeklede mensen bij een grote tent en er speelde een bandje. Voordat wij konden gaan kijken, ging Eddy eerst toestemming vragen. Niet gek natuurlijk; je zal 18 extra gasten op de huwelijk hebben zonder die toestemming. We waren echter welkom en het was totaal geen probleem dat we foto’s maakten. En foto’s werden er gemaakt. Alles was dan ook zo fotogeniek. We snapten de ceremonie niet helemaal, maar wat we er van konden maken was dat de ene familie met daarbij het bruidspaar al dansend naar de andere familie in de tent toe bewoog. Toen alles in de tent was aangeland, werd er door iedere aanwezige om het bruidspaar gedanst. Het bandje speelde prachtige muziek en het geheel was heel wat fraaier dan de huwelijken bij ons. Toch mooi hoe wildvreemde mensen je toestaan om bij je huwelijk te komen kijken.

Weer in de bus reden we de route van dag 2 naar Medan. Regelmatig liet Eddy de bus stoppen om fruit te kopen. Hij wilde ons zoveel mogelijk lokaal fruit laten proeven en zo kwam hij met rambutans, passievruchten en bananen aanzetten.

In de stad Binjai, vlakbij Medan, bezochten we een krokodillenfarm. In betonnen basins werden tientallen krokodillen gehouden. De beesten hadden totaal geen bewegingsruimte, afgezien van de exemplaren die in een vijver zwommen die geheel met groen spul waren bedekt. Op een gegeven moment kwam Eddy met een levende eend aanzetten die hij in de vijver gooide. Eventjes zwom de eend daar in rond maar al snel kwamen er diverse krokodillen op het arme beest af. Eén keer kon de eend ontsnappen, maar een tweede keer niet en verdween het dier in de grote muil van één van de krokodillen. Wij vonden het maar niks, maar Eddy had de grootste lol.

De laatste stop voor de lunch was ergens langs de weg waar in een grote kooi vleerhonden werden gehouden. Ze lijken erg veel op vleermuizen. De eigenaar kwam met een tamme vleerhond aanzetten die we vast konden houden. Het beestje liet alles gedwee toe en likte zelfs als een echte hond met z’n puntvormig  tongetje de arm van de persoon die hem vasthield.

Toen we weer in de bus zaten ging het regenen. Eerst zachtjes, later wat harder. We reden nu op een smalle weg die gestaag omhoog de bergen inliep. Het was erg druk op de weg want het was vandaag een islamitische feestdag en iedereen was vrij en ging er op uit. Het duurde behoorlijk lang voordat we bij ons lunchadres van deze dag aankwamen. Het was een wegrestaurant waar we en vast menu bestelden. Na de kippen-maissoep, kwam er vis, kip, garnalen, foe yong hai, spinazie en rijst op tafel en als toetje werd pisang goreng geserveerd. Het duurde een tijd je voordat we aan het eten waren, maar het smaakte prima, ondanks de diarree die zich trouwens redelijk gedeisd hield.

De rest van de middag bleef het regenen en zo regende het nog steeds toen we even buiten Berastagi bij ons hotel aankwamen. Hier kregen we een ruime kamer en hadden gelukkig warm water tot onze beschikking zodat er geschoren en gedoucht kon worden.

We aten deze dag in het restaurant van het hotel omdat andere restaurants ver uit de buurt lagen en het geen weer was om lekker op stap te gaan. Aan tafel was het gezellig. Nadien waren we op de kamer nog wat aan het fröbelen voordat we gingen slapen.