De heenreis

Eindelijk was het dan zover, vakantie, en daarmee het begin van onze reis naar Indonesië.  Deze dag en een goed deel van de volgende zouden we bezig zijn met daar te geraken. Om iets over half zes ging de wekker. Buiten was het nog pikkedonker maar gelukkig was het wel droog. De dag ervoor had het veel geregend en het was echt herfst. Tijd dus om er vandoor te gaan. Al om half zeven sloten we onze woning af en liepen naar het treinstation in Helmond. Er was nog geen hond op straat op dit vroege uur of het moesten de marktkooplui zijn die druk bezig waren hun kraam op te bouwen. Ook op het station in Helmond was er slechts één andere persoon die instapte. Om rustig naar Schiphol te kunnen reizen hadden we voor 5 euro een upgrade naar de 1e klas gekocht. We waren de gehele reis de enigen in die coupé. Daardoor konden we rustig onze gesmeerde broodjes opeten.

Keurig op tijd waren we op Schiphol waar we meteen konden inchecken zodat we onze tassen kwijt waren. Ook hier geen wachtrijen op dit vroege uur. Die wachtrijen stonden er wel voor de marechaussee. We weten niet waar ze vandaan kwamen, maar er waren toch meer vakantiegangers dan we dachten. De rijen werden mede veroorzaakt door een nieuw electronisch systeem dat je paspoort scande en je gegevens vergeleek met het opsporingsregister. Als iedereen aan het systeem gewend zal zijn, zal het vlotter werken, maar nu was het voor velen nog puzzelen hoe ze hun paspoort in het apparaat moesten stoppen.

In een restaurantje dronken we een cappuccino en we vertrokken op tijd naar de G-pier. Winkeltjes kijken op Schiphol hadden we al zo vaak gedaan, dus daar hadden we geen behoefte aan. In plaats daarvan keken we naar de vliegtuigen op de runway die kwamen en gingen. Keurig op tijd konden we boarden en het toestel vertrok voor de verandering ook eens een keer op tijd. De komende twaalf uur zouden we veroordeeld zijn tot onze stoel; een behoorlijk lange zit.

Al meteen werden we voorzien van drankjes, pinda’s en, even later, een lunch. Toen dat allemaal in onze buiken was verdwenen speelden we wat met het inflight entertainmentsysteem dat maar lastig wilde opstarten maar het daarna wel deed. Ondanks dat het midden op de dag was, probeerden we wel wat te slapen omdat we een nacht zouden missen. Zoals gewoonlijk ging dat maar moeizaam.