Een excursiedagje en de Borobudurtempel

In twee kleinere busjes gingen we deze morgen al vroeg op pad voor een excursie naar wat bezienswaardigheden op het nabijgelegen Dieng plateau. Dit plateau ligt op een hoogte van 2000 meter en Eddy had ons gewaarschuwd een trui mee te nemen want het zou er koud zijn. De zon scheen echter uitbundig en het was allesbehalve koud. 

Na een uurtje rijden langs allerlei akkertjes met daarop diverse groenten bereikten we de Kawah Sikidangkrater. Het stonk er verschrikkelijk naar zwavel en dat was niet gek want even later stonden we aan de rand van een kokende krater die hevig borrelde. het grijze water kookte er constant en een grote rookpluim steeg uit de krater omhoog. Er was echter maar één zo’n krater en dus waren we redelijk snel uitgekeken en vermaakten we ons op een marktje voordat we verder reden naar het Telaga Warnameer even verderop. Vanwege de mineralen die uit de aarde kwamen, was het water van dit meer felblauw, zoiets als bij een gletschermeer. Het beste zicht had je vanaf boven en daarom beklommen we een heuvel. Dat viel niet mee met deze hitte. De beloning was echter een prachtig uitzicht over het meertje en over de nabijgelegen terrassen.

Weer beneden reden we naar een hindoetempelcomplex op het Vieng plateau. Hier was het druk met vooral schoolgaande kinderen. Vroeger schijnen hier honderden tempels te hebben gestaan, maar nu stonden er nog maar vier overeind. Toch leuk om er even doorheen te dwalen.

Met de busjes reden we naar Wonosobo waar onze grote bus voor ons klaar stond. Daarmee reden we in twee en een half uur op weg naar de beroemde Borobudurtempel. Eerst stopten we bij een restaurant waar we de lunch zouden gebruiken. Hier werden we hartelijk ontvangen door een stel prachtige meiden en stond er een warm buffet voor ons klaar. Linda, de mooie hoofdserveerster, wist het voor elkaar te krijgen dat ze meteen van iedereen van onze groep de voornemen onthield. Bovendien sprak ze nog eens accentloos Nederlands. Kennelijk zijn wij Nederlanders de grootste groep toeristen in Indonesië, want niet alleen hier, maar bijna overal wordt je in het Nederlands aangesproken waarbij je verbazingwekkend is hoe goed sommigen onze taal spreken.

Na de maaltijd konden we nog even kijken en luisteren naar een schimmenspel met wajangpoppen, maar daar snapten we eerlijk gezegd niks van. Toch gingen we met een wajangpoppetje daar weg. Eentje van zilver nog wel. Bij het restaurant was namelijk een grote zilverwerkplaats en, uiteraard, een winkel. Daar vonden we dat poppetje. De prijs viel reuze mee en toen er nog eens 20 procent van de prijs af ging, was de koop snel gesloten. Zijn we meteen klaar met de souvenirs voor deze reis.

Eén van de hoogtepunten van deze reis was nu aan de beurt, het tempelcomplex van Borobudur. Dit boeddhistisch heiligdom dateert al uit het jaar 750. De borobudur is gebouwd als een gigantische stupa en meet aan de basis maar liefst 123 meter. De stupa heeft 9 etages waarvan de bovenste drie rond zijn en zijn voorzien van 72 kleinere stupa’s waar steeds een Boeddhabeeld in zit.

Vanuit onze lunchplek was het nog maar 10 minuten rijden naar het complex. Daar was het een drukte van belang. Onze groep kreeg een gids mee, Herman. De grappige jongeman sprak ook al vlekkeloos Nederlands. Wij moesten een doek om onze middel dragen. Niet als bedekking van eventuele teveel bloot, maar als een soort van respect aan de tempel. Herman nam ons mee naar de tempel en vertelde van alles over dit wereldwonder.

Wij luisterden maar met een half oor want we waren veel te druk met kijken en fotograferen. Vooral de honderden meters aan bas-reliëf waren prachtig. Toch klopte die niet overal. De tempel is namelijk tot op de grond toe afgebroken geweest om er een fundering onder te kunnen bouwen en is daarna weer opgebouwd. Echter er ontbraken zo’n 2000 stenen met daarop zo’n reliëf. Dat heeft men opgelost door er gewone stenen voor terug te plaatsen. Gevolg is wel dat we af en toe een paar voetjes en beentjes zagen maar geen bovenlichaam of andersom.

Nadat we twee uur door en op de tempel hadden rondgezworven, vonden we het welletjes. Bovendien was het ook tijd om te gaan. Ook deze dag zouden we in het donker op onze overnachtingsplek aankomen. We moesten namelijk nog een uur rijden naar Yogjakarta. Daar namen we onze intrek in een prima hotel in het centrum van de stad. Omdat het al laat was dineerden we in het hotel wat helemaal geen verkeerde keus bleek.