Excursiedagje op Samosir

Hoezo vakantie? Het was alweer vroeg opstaan deze dag. Al voor zevenen waren we wakker. Voor deze dag hadden we een excursie naar verschillende locaties op het eiland Samosir geboekt. Het overgrote deel van de groep ging mee. Het ontbijt deze dag was weer hetzelfde als dat van de voorgaande dagen; toast met ei of jam. Het is niet te hopen dat we nog drie weken lang het hier mee moeten doen.

Voor de excursies gebruikten we de boot van het hotel. Het was prachtig weer en al vroeg warm. We gingen op het dek van de boot zitten maar lang duurde dat niet omdat de boot al snel aanlegde in het plaatsje Ambarita. Hier zouden we een aantal Batakhuizen gaan bezoeken en een executieplaats. Voordat we daar echter waren, moesten we eerst door een straat met alleen maar souvenirskraampjes. Omdat we de enige toeristen waren, stonden we volop in de belangstelling van de verkopers die dan ook geen manier schuwden om ons te strikken iets bij hen te kopen. Het viel op hoe vaak we in het Nederlands werden aangesproken.

Voor deze dag hadden we gids Richard meegenomen en die vertelde in zeer gebrekkig Engels van alles over de Batak en hun gebruiken. Op één van de huizen stond in het Nederlands het woordje “schandhok” en was inderdaad ook als zodanig bedoeld. Als je iets had gedaan wat niet mocht, dan werd je voor iedereen te kijk gezet in dat hok, vlakbij de beesten, want als boef was je geen haar beter. Mooi waren ook de stenen meubelen die buiten voor één van de huizen stonden. Hier vergaderde de dorpsraad en werden belangrijke beslissingen genomen.

Ook in Ambarita was de al eerder genoemde executieplaats. Had je een zo’n erge misdaad begaan dat het schandhok niet meer voldoende was om je straffen en werd de doodstraf over je uitgeroepen dan werden op een soort van hakblok eerst met een mes je zwarte magische krachten uit je lijf gesneden, waar die zich ook maar mogen bevinden. Daarna werd je hoofd eraf gehakt. Vervolgens werden je organen uit je lijf verwijderd, fijn gesneden, voorzien van wat zout en limoen en daarna uitgedeeld aan iedereen die wel wat lustte. Alles werd uitgebeeld door de gids als beul en Eddy als veel te vrolijk en veel te gewillig slachtoffer. Om weer bij de boot te komen moesten we weer langs tal van souvenirskraampjes. Dit keer kocht Nicky een doek, eenzelfde als waarmee de veroordeelden werden gekneveld en geblinddoekt. Zou ze iets van plan zijn?

Na vijf kwartier varen kwamen we aan in Simanindo waar een voormalige Batakvorst heeft gewoond. Zijn huis was nu een museum, maar wij kwamen er voor een dansvoorstelling. Eigenlijk hebben we alle twee een gruwelijke hekel aan dit soort dingen omdat je vroeg of laat gevraagd wordt mee te dansen. We gingen toch mee om rustig foto’s te kunnen maken van de mannen en vrouwen in plaatselijke klederdracht. Dat doet het altijd goed op een foto. Op het balkon van een van de Batakhuizen zat een live orkestje en beneden dansten een gezelschap van zo’n 10 mannen en vrouwen voor ons. Zowel de muziek als de dansen waren simpel. Zoals verwacht werden we gevraagd mee te dansen. Nicky had kennelijk een black-out moment want ze besloot mee te dansen. Vervolgens zag Ron haar in een rij achter de Batakman swingen waarbij ze zo goed en zo kwaad als het ging probeerde te doen wat de man voordeed. Dat lukte met wisselend succes.

Ondertussen was het middag geworden en we hadden wel zin in wat eten. Daarin was voorzien. We voeren naar een nabij gelegen eilandje waar niks was als een restaurant in een soort van tuin met prieeltjes. In één zo’n prieeltje werd de lunch geserveerd. Die was uitgebreid en lekker, hoewel we wel wat genoeg beginnen te krijgen van steeds dezelfde gerechten. Dat wordt nog wat deze reis.

Voordat de boot weer naar het hotel zou varen, konden we nog wat zwemmen in het Tobameer. Hoewel het warm was en het water er wel lekker uitzag, gingen we niet in het water. We vonden het veel te veel gedoe om voor eventjes af te koelen en bovendien was het lastig in en uit het water komen. Toen we rond een uur of half drie weer in de richting van het hotel voeren was de lucht donker en dreigde er regen. Die bleef gelukkig uit.

In het hotel werd er gedoucht en wat geluierd tot aan het diner. We gingen deze dag niet met de hele groep eten want dan duurt het veel te lang voordat je je eten geserveerd krijgt. We aten met vijven heerlijk in een klein maar gezellig restaurantje. Net toen we klaar waren en naar het hotel terug wilden lopen begon het te regenen zodat we gezellig onder een paraplu naar onze kamer sjokten.