Vandaag een drukke dag. Met een privégids en een privéchauffeur in een privéauto hadden we een privétour langs de belangrijkste bezienswaardigheden van Phnom Penh. Eerste stop was het koninklijk paleis waar de koning ook nog echt woont. Op de thee met zijne koninklijke hoogheid zat er ff niet in dus bezochten we in plaats daarvan de troonzaal en de Zilveren Pagoda. In deze laatste tempel worden de Cambodjaanse kostbaarheden tentoongesteld. De pagoda heet zo vanwege 5000 puur zilveren vloertegels van ieder 1,25 kilo. Geen wonder dat onze schoenen uit moesten, al waren de meeste tegels met tapijt afgedekt tegen alle zweetvoeten. Ook troffen we hier een massief gouden Boeddha van 90 kilo met meer dan 2000 diamanten waarvan de grootste maar liefst 25 karaat is. De rest van de tempel was verder helemaal gevuld met zilveren en gouden voorwerpen. Genoeg om de gehele staatsschuld af te lossen volgens ons. Mooi waren ook de muurschilderingen die helaas door de Rode Khmer in de 70-er jaren gedeeltelijk werden verwoest.
Onze tweede stop was bij de Apsara Stichting. Niet zozeer een belangrijke bezienswaardigheid, maar wel een leuke stop. Deze stichting pleit voor meer bekendheid van de traditionele Cambodjaanse dansen en kinderen krijgen hier gratis les. Kinderen van alle leeftijden waren hier aan het oefenen. Niet iedereen was even goed in de dansen maar de kinderen hadden plezier en daar gaat het toch om. De show werd gestolen door een meisje van een jaar of 2 hooguit 3. Ze was gekleed in een tradtioneel uniformpje en probeerde op haar manier met de dansen mee te doen. Heel erg vertederend, vond zelfs kindervriend Ron.
De derde stop was bij de gruwelijke voormalige Tuol Sleng gevangenis. Als je in Cambodja bent, kunt je niet om het verschrikkelijke regime van de Rode Khmer heen. Tussen 1975 en 1979 werden tijdens dat bewind maar liefst 3 miljoen mensen op een gruwekijke manier vermoord. De Rode Khmer stonden een maatschappij van alleen maar boeren voor en iedereen die enige scholing had gehad of zelfs maar een bril droeg, werd vermoord. De Tuol Sleng gevangenis getuigt nu nog steeds van de wreedheden van de Rode Khmer. Alles heel visueel door de foto's van de slachtoffers en de stille getuigen zoals cellen en martelwerktuigen. De gevangenis is nu een indrukwekkend museum.
Na een lekkere lunch wachtte de volgende gruwelijke excursie. We bezochten de Killing Fields van Choeung Ek. Tussen 1975 en 1979 werden hier meer dan tienduizend mensen, meest vrouwen en kinderen, geëxecuteerd. Niet met kogels maar met stokken of spades. Kinderen werden tegen een boom, voor de ogen van hun moeder, doodgeslagen. De plek oogt, als je haar geschiedenis niet kent, als een soort van boomgaard, maar hier werden na het bewind van Pol Pot 129 massagraven ontdekt met daarin geketende en geblinddoekte lichamelijke resten. Van veel lichamen was het hoofd afgehakt om herkenning te voorkomen. In een moderne stupa zijn 17 etages gemaakt die gevuld zijn met schedels en andere menselijke beenderen uit de massagraven. Niet bepaald een plek om vrolijk van te worden. Toch is het goed een plek als deze te bezoeken. Het drukt je met de neus op het feit dat mensen tot verschrikkelijke dingen in staat zijn.
De laatste stop was een iets vrolijkere; een bezoek aan het Nationaal Museum met duizenden artefacten uit de Cambodjaanse geschiedenis. We troffen er vooral veel beelden uit de Khmer periode aan.
Na een welverdiend drankje op een terrasje, gingen we voor een paar uurtjes naar het hotel om bij te komen van de hitte en om de vele foto's op de computer te zetten. 's Avonds aten we in een sjiek restaurant aan de boulevard. Dat het een sjieke tent was bleek toen iedereen ineens als een knipmes begon te buigen toen een oudere man met een vrouw en kind het restaurant binnen kwam. Alle personeel vloog op deze gasten af en zelfs andere bezoekers van het restaurant kwamen zowat kruipend op de man af. Wij nieuwsgierig naar de identiteit dus. Navraag leerde ons dat de man een zoon was van de vorige koning van Cambodja. Hij was geen prins maar genoot overduidelijk erg veel respect.
We gingen op tijd slapen want morgen is weer zo'n dag dat we voor dag en dauw uit bed moeten vanwege een verplaatsing. We gaan namelijk naar de wereldberoemde tempels van Angkor Wat.
Reacties