Halong Bay

De afgelopen twee dagen zijn we naar Halong Bay geweest. De baai aldaar is bezaaid met steile rotsen die hoog uit het water oprijzen. Om daar te komen was nog een hele tour. We werden 's morgens om acht uur opgepikt door een busje en vervolgens reden we gedurende een half uur door de oude wijk om meer mensen op te pikken die dezelfde kant op gingen. Net toen we dachten dat de bus nu wel vol zat en we ook daadwerkelijk Hanoi uitreden, kreeg de chauffeur een telefoontje waarna hij weer omkeerde om terug naar Hanoi te rijden en daar nog twee mensen op te pikken. Nu echt helemaal vol reed de chauffeur met z'n busje al slalommend tussen de duizenden brommertjes de stad uit. Niet alleen de brommertjes zorgden voor een langzaam tempo, ook andere auto's haalden af en toe toeren uit waardoor je eigenlijk liever niet zag wat er op de weg gebeurde en je je hart vast hield. Toch hebben we tot nu toe in Vietnam nog geen ongelukken zien gebeuren, maar dat is een wonder. Het ontbreken van verkeersinzicht door de chauffeur maakte het er ook niet aangenamer op en ook het schakelen had de man nog niet helemaal onder controle.

Het uitzicht onderweg was verre van mooi. De Vietnamese dorpen en steden zijn ronduit lelijk met veel onafgebouwde, hoge en smalle huizen en ongelooflijk veel troep op straat. Na zo'n twee uur hobbelen stopte het busje bij een rijtje restaurantjes voor een meer dan welkome pauze. Met weer enigszins wat bloed in onze benen sukkelden we daarna weer zo'n twee uur verder totdat we in Halong City aan kwamen en er gelukkig een einde kwam aan deze rit. In Halong City werden we opgewacht en meteen konden we plaats nemen op een kleine sloep die ons naar onze jonk (traditionele Vietnamese boot) bracht.

Van buiten zag de jonk er een beetje rattig uit, maar binnen was het allemaal best wel luxe. We kregen een grote, gezellige hut toegewezen met een flinke badkamer. Meteen nadat we waren ingecheckt werden we in de eetkamer verwacht voor de lunch. We kregen negen gerechten voorgeschoteld die allemaal achter elkaar werden geserveerd. Het betroffen voornamelijk visgerechten, dus niet zo best voor Nicky. Toch heeft ze geen honger hoeven lijden.
Na de lunch voeren we de baai van Halong in. Deze baai is een werelderfgoed vanwege de karstrotsen die stijl en hoog uit het water rijzen. Het was dan ook prachtig daar.

We waren met z'n dertienen als gasten aan boord en waren een zeer gemeleerd gezelschap. Zo hadden we een erg leuke Australiër met zijn dochter en een leuk Duits koppeltje (ja, ze bestaan). Verder was er een Francaise van ergens boven de honderd die door een overdaad aan plastische chirurgie en liters botox jong wilde lijken, maar in werkelijkheid zo lelijk als de nacht was. Haar Duitse vriend kan beslist niet op haar uiterlijk zijn gevallen. Verder waren er nog vier Sri Lankanen uit Londen , maar verreweg de meest vreemde figuur was een Rus met smetvrees. De man leek zowel in uiterlijk als in gedrag voor 200% op mister Bean. Gôh, wat hebben we gelachen om deze figuur. Hoewel alle eten tijdens deze dagen inclusief was, had mr. Bean (eigenlijk heette hij Michael) z'n eigen boodschappentas vol met voedsel. Hij mixte jus d'orange met thee, deed babyvoeding door de rijst enz. Hij had z'n eigen plastic bestek en waste de hele dag z'n handen. Met z'n kleine cameraatje nam ie duizenden foto's van al die rotsen en hij zei alleen maar wat als je hem wat vroeg. En dan had je ook nog onze gids, Thuy, een grappig gastje van 25 jaar die zo geil als een bok was. Geen vrouw aan boord was veilig voor hem. Ook Nicky niet en zelfs het Franse botoxmonster werd belaagd.

Rond de klok van drie ging onze jonk voor anker bij een grot. Dat Halong Bay een grote toeristische trekpleister is, zag je hier. Er lagen wel 20 jonks voor anker voor deze grot. Niet voor niks want de grot was prachtig en aardig groot. Maar goed ook met deze hoeveelheid bezoekers.

Aan het einde van de middag werden we in een klein sloepje door een tunnel in een rots gevaren waarna we in een geheim meertje uit kwamen. Daar zat een hele kolonie apen die door ons werden gevoerd. Zo zal het wel elke dag gaan. De apen zagen er dan ook gezond uit.

Het diner was weer erg uitgebreid en er hing een gezellige sfeer aan boord. Alles en iedereen praatte met elkaar (behalve mr. Bean dan) en we visten een tijdje op inktvis. Dat was niet zo'n succes. Met z'n allen vingen we slechts één inktvisje.

Het slapen aan boord ging uitstekend, maar al vroeg moesten we uit bed voor een fikse klim naar een uitzichtspunt op één van de karstrotsen. Al voor achten beklommen we 490 traptreden. Vanwege wat mist was het uitzicht niet eens echt geweldig. Weer aan boord werd er halverwege de morgen weer een uitgebreide maaltijd geserveerd waarna we aan boord wat met elkaar stonden te kletsen terwijl de jonk weer naar Halong City voer. Daar namen we afscheid van de mensen uit het groepje en het personeel van de jonk. Daarna zaten we weer vier uur in een busje op weg naar Hanoi. Daar hadden we nog de laatste avond voordat we naar Ho Chi Minh City vliegen.