Vroeg op vanwege een excursie naar de tunnels in Cu Chi. Gedurende de Vietnamoorlog ondervonden de Amerikanen erg veel hinder van guerillas van de Viet Cong die ongrijpbaar waren door een tunnelnetwerk van zo'n 200 kilometer. Ruim 35 jaar na de oorlog is een deel van die tunnels nog in tact en een grote toeristische bestemming. Al voor achten werden we opgepikt door een klein vrouwtje die zich voorstelde als Nguyen (spreek uit; Ngwin). Zij was onze gids voor deze trip en we konden plaatsnemen in een ruime terreinauto met chauffeur. Als vorsten werden we naar Cu Chi gereden. Onderweg vertelde Nguyen over vanalles. Haar engels was goed wat bij lang niet alle gidsen het geval is.
Bij het tunnelcomplex aangekomken bleek hoe populair deze bestemming was. Er stonden al een tiental bussen en het was er druk. De excursie begon met een uitleg over de tunnels en een oude propagandafilm van het Viet Cong leger. Daarna werden we door Nguyen over het terrein meegenomen. We zagen de onmogelijk kleine mangaten waardoor de Viet Cong de tunnels in en uit konden. Een beetje westerling lukte dat beslist niet. Verder zagen we loopgraven en gruwelijk wrede valkuilen om Amerikanen te verwonden als ze het terrein betraden. Als we hadden gewild hadden we met automatische wapens kunnen schieten, maar daar zagen we maar vanaf. Hoewel het niks met de tunnels te maken had, zagen we er ook hoe men rijstpapier en sandalen van autobanden maakt. Om toeristen een idee te geven van het bewegen in de tunnels, had men een stuk van honderd meter aan tunnel vergroot zodat we er gebukt doorheen kon lopen. Het was vooral een donkere en warme ervaring. We moeten er niet aan denken dat je de hele dag zo onder de grond zou moeten leven. De Viet Cong hadden er ook ziekenhuizen, vergaderruimtes en keukens. Ook die konden we bekijken. Alles erg interessant maar jammer dat het er zo druk was.
Om ongeveer half één werden we weer in Saigon bij ons hotel afgezet en konden we gaan lunchen. 's Middags liepen we naar de Xa Loi tempel. Volgens de Lonely Planet een pareltje, maar afgezien van een wel aardige pagode, was er niet veel aan.
Door de hitte slenterden we naar het War Remnants Museum. In dit museum vind je de Vietnamese kant van de Vietnamoorlog. Het is daarom niet verwonderlijk dat de Amerikanen er niet goed van af komen. De vele foto's van de gruwelijkheden zijn indrukwekkend maar geven wel een eenzijdig beeld van de oorlog. Immers 's ochtens hadden we nog gezien hoe wreed de Viet Cong konden zijn, maar daar zag je in dit museum niks van.
Om alle wreedheden weg te spoelen liepen we naar een vestiging van Highlands Coffee, de Vietnamese versie van Starbucks voor een lekkere ijskoffie. Op onze weg terug naar het hotel bezochten we nog een keer de Ben Thanh markt en kochten er ieder weer een T-Shirt. Ook al zullen ze wellicht snel slijten, voor het geld konden we ze niet laten liggen.
's Avonds waren we te vinden op De Tham, de grote straat in het backpackerswijkje. We aten er een lekkere pizza op de eerste verdieping van een restaurantje. Vanaf het balkon konden we lekker blieken op de straat zonder lastig gevallen te worden door de talrijke verkopers.
Morgen al weer vroeg op voor een aantal dagen in de Mekong delta.
Reacties