Vandaag onze voorlaatste vlucht. Dit keer van Hanoi naar Ho Chi Minh City, of Saigon zoals iedereen de stad nog steeds noemt. Hanoi is best een leuke stad maar we waren er lang genoeg geweest. Helaas hebben we voor Saigon minder tijd; slechts twee dagen waarvan één dagdeel afvalt vanwege een excursie. We zullen de stad dan ook als Japannertjes moeten "doen". Al om half zeven zaten we in een taxi naar het vliegveld en keurig netjes op tijd vertrok het toestel voor de vlucht van één uur en veertig minuten. Daardoor waren we al om tien voor half elf in Saigon. Voor $7 namen we een taxi naar ons hotel, midden in de stad. Saigon is veel wereldser als Hanoi. Hier zijn diverse grote warenhuizen en sjieke winkelstraten. Het verkeer is er echter nog drukker dan in de hoofdstad. Eén verschil; hier houdt men zich een heel klein beetje aan de verkeersregels. In Hanoi helemaal niet.
Ons hotel bleek behoorlijk sjiek, met veel marmer en een grote lobby. Gelukkig had men een kamer voor ons klaar op dit vroege tijdstip. Voor de eerste keer in Vietnam hadden we een kamer die goed was afgewerkt en waar alles het gewoon deed. Er kwam zelfs warm water uit de warmwaterkraan! In Vietnam is dat geen vanzelfsprekendheid.
Vanwege het warme weer ritsten we de pijpen van onze broeken en kwamen de sandalen weer uit de tassen. Eerst ff wat eten in het nabij gelegen backpackerswijkje. Buiten op een terrasje smaakten de loempiaatjes en de grote fles Tiger-bier prima.Veel tijd viel er echter niet te verliezen want we wilden zoveel als mogelijk van deze grote stad zien. Als eerste liepen we naar de grote Ben Thanh markt. Da's een overdekte markt waar behalve gewone koopwaar ook heel erg veel souvenirs te koop worden aangeboden. Voor mensen die niet zo goed zijn in afdingen had je hier veel zaakjes die een vaste prijs hanteerden. Wij kochten er voor vijf dollar twee leuke T-shirts.
Na een ijsje en een drankje liepen we de dure wijk bij het stadstheater in. Hier waande je je vlot in een grote westerse stad. We waren daar op zoek naar een moskee, maar die konden we niet vinden. Later bleek dat we in de verkeerde straten aan het zoeken waren geweest.
Apart in een land als Vietnam is de kathedraal van Saigon; de Notre Dame. Toch schijnen er redelijk wat mensen hier katholiek te zijn, een erfenis van de Franse bezetting. Van binnen was de kerk sober afgezien van neonverlichting om een Mariabeeld heen en de vele televisieschermen in het godshuis.
Vanwege de hitte moesten we blijven drinken en dus doken we maar weer een terrasje op. Erg vervelend allemaal. Daardoor waren we wel te laat bij het Reunification Palace dat om vier uur z'n poorten sloot. Op 30 april 1975 reden tanks van het Noordvietnamese leger het terrein hier op waarna Saigon diezelfde dag zich overgaf en er een einde kwam aan de Vietnamoorlog. Wellicht dat we morgen nog eens gaan kijken.
In het hotel koelden we verder af en omdat we de beschikking hadden over internet, besteedden we wat tijd om het nieuws tot ons te nemen.
's Avonds doken we de backpackerswijk weer in. Nu het donker was, was het er druk en erg gezellig. We konden kiezen uit talloze restaurantjes maar kozen voor een klein Italiaans restaurantje van waaruit de het straatleven mooi konden gadeslaan. Enkele muggen raakten er verliefd op Nicky's benen. Ze bleek na het diner een stuk of tien muggebulten rijker te zijn. Toch blijft het lekker om 's avonds buiten te kunnen eten. Gelukkig verblijven we de nog resterende tijd van deze sabbatical in lekker warme gebieden.
Reacties