Naar Hanoi
Vandaag weer zo'n dag dat je eigenlijk weinig kan ondernemen omdat er een vlucht gepland staat. Dit keer op de ongelukkige tijd van 16.40 uur. Doordat we onze kamer in Luang Prabang om 12.00 uur uit moesten, konden we 's morgens weinig meer doen dan uitslapen, wat rondslenteren en koffie drinken. Nadat we waren uitgecheckt, zat er weinig anders op dan wachten in de lobby op onze taxi. Gelukkig hadden we nog gratis internet zodat we die tijd wel door kwamen.
Onze taxi was wel erg op tijd, lees: een half uur te vroeg. Daardoor zaten we geruime tijd op het vliegveldje te wachten op onze vlucht naar de Vietnamese hoofdstad Hanoi.
De vlucht zelf stelde niet veel voor. In een uurtje hadden we Laos achter ons gelaten en landden we in Vietnam. Voor Nicky de eerste keer, voor Ron de tweede keer, maar het was voor hem wel 15 jaar geleden dat hij daar was. De formaliteiten op het vliegveld waren snel achter de rug en gelukkig stond onze taxichauffeur dit keer wel netjes op ons te wachten. Snel nog ff wat Dongs pinnen en weg waren we. In Vietnam ben je erg snel miljonair. 100 Euro pinnen maakt je direct eigenaar van 2 miljoen Dong.
De rit naar de stad was al een voorproefje van wat ons de komende 14 dagen te wachten staat. Veel verkeer dat lak heeft aan alle verkeersregels, als die er al zijn, en gruwelijk veel getoeter. Wat een verschil met Laos. Ons hotel ligt in de oude wijk van Hanoi, daar waar het allemaal te doen is. De ontvangst was allervriendelijkst, maar de aanvullende vouchers en informatie lagen niet klaar zoals we hadden verwacht. Wellicht dat het Vietnamese nieuwjaar, "Tet", er iets mee te maken heeft. De jongen verzekerde ons dat morgen alles klaar zou liggen. We hopen dat dan maar.
Omdat we nog moesten eten, gingen we op zoek naar een restaurant. In de buurt van het hotel waren die weinig te vinden of ze waren gesloten vanwege Tet. Daardoor namen we maar plaats op de ministoeltjes van een straatrestaurantje waar gebarbequed kon worden. Dat was geen onverdeeld succes. De BBQ brandde veel te hard zodat veel groente verbrandde en het machien was niet te dimmen. Nicky vond het al helemaal niks en toen een paar andere toeristen ons hadden gewaarschuwd dat we hier mogelijk werden afgezet, hoefde het voor haar al helemaal niet meer. We werden gelukkig niet afgezet, maar echt lekker gebarbequed hadden we niet. Om Nicky's maag te vullen bezochten we nog een restaurantje dat we uiteindelijk vonden en aten daar onze buiken verder vol. Vietnam is wel aanmerkelijk duurder dan Laos. Eventjes eten maakte ons al meteen 450.000 Dong armer. We hadden natuurlijk niet echt de gelegenheid om rustig rond te kijken en wat goedkopers te vinden. Dat is het nadeel als je 's avonds in het donker in een grote stad aan komt.
Bij het teruglopen naar het hotel stuitten we nog op een live concert ter gelegenheid van Tet. De traditionele Vietnamese muziek schalde door de hele wijk. Gelukkig hield de muziek op tijd op, voordat we gingen slapen, want de herrie was in onze hotelkamer net zo goed te horen als op straat.
Onze taxi was wel erg op tijd, lees: een half uur te vroeg. Daardoor zaten we geruime tijd op het vliegveldje te wachten op onze vlucht naar de Vietnamese hoofdstad Hanoi.
De vlucht zelf stelde niet veel voor. In een uurtje hadden we Laos achter ons gelaten en landden we in Vietnam. Voor Nicky de eerste keer, voor Ron de tweede keer, maar het was voor hem wel 15 jaar geleden dat hij daar was. De formaliteiten op het vliegveld waren snel achter de rug en gelukkig stond onze taxichauffeur dit keer wel netjes op ons te wachten. Snel nog ff wat Dongs pinnen en weg waren we. In Vietnam ben je erg snel miljonair. 100 Euro pinnen maakt je direct eigenaar van 2 miljoen Dong.
De rit naar de stad was al een voorproefje van wat ons de komende 14 dagen te wachten staat. Veel verkeer dat lak heeft aan alle verkeersregels, als die er al zijn, en gruwelijk veel getoeter. Wat een verschil met Laos. Ons hotel ligt in de oude wijk van Hanoi, daar waar het allemaal te doen is. De ontvangst was allervriendelijkst, maar de aanvullende vouchers en informatie lagen niet klaar zoals we hadden verwacht. Wellicht dat het Vietnamese nieuwjaar, "Tet", er iets mee te maken heeft. De jongen verzekerde ons dat morgen alles klaar zou liggen. We hopen dat dan maar.
Bij het teruglopen naar het hotel stuitten we nog op een live concert ter gelegenheid van Tet. De traditionele Vietnamese muziek schalde door de hele wijk. Gelukkig hield de muziek op tijd op, voordat we gingen slapen, want de herrie was in onze hotelkamer net zo goed te horen als op straat.
Reacties