Langs een prachtige kust naar Geraldton

Het Kalbarri NP kent twee heel verschillende gezichten. Gisteren bezochten we de gorges die door de Murchison rivier waren uitgesleten. Vandaag gingen we de klippen aan de kust bekijken. Na het ontbijt gingen we eerst kijken naar het voeren van de pelikanen op het strandje voor onze camping. De pelikanen wisten waar en hoe laat ze er moesten zijn. Ze stonden al keurig klaar voor hun dagelijkse extra visje. Er waren veel mensen op af gekomen. Niet voor een extra vis, maar om die pelikanen te zien eten. Toen een vrijwilligster met een emmer vis ten tonele verscheen, werden de grappige vogels rap en ze vochten om elke vis die naar hen werd toegegooid.

Met een voldoende dosis pelikaan voor deze dag gingen we de camper af tanken en gunden we ons zelf een cappuccino.

De klippen van het Kalbarri NP liggen allemaal binnen 16 kilometer van het plaatsje en wij hadden een mooie kaart waarop alle bezienswaardigheden keurig vermeld stonden. We hoefden ze maar één voor één af te werken. We begonnen met het kijken naar de hoge golven voor de kust van Kalbarri. De golven waren hier aanmerkelijk hoger dan we elders in Australië hadden gezien.

Iets verderop stopten we bij een strandje waar de hoge golven koren op de molen van een aantal windsurfers waren. Sommigen presteerden het om lang op hun plankje te blijven staan en mee te rijden op de grote golven. Wij volgden het mooi vanaf de kant.

De kust hier heeft een uitgebreide Nederlandse geschiedenis. Allereerst verging hier in de 18e eeuw het VOC schip de Zuytdorp. Dat het schip stuk sloeg op de ruige kust hier, was niet zo gek.  Even verderop was de plek waarop in 1629 de eerste westerlingen op het land van Australië werden gezet. Twee matrozen van het schip de Batavia werden van het schip verbannen nadat ze gepoogd hadden te muiten en mochten het verder uitzoeken in het toen nog onbekende “Zuidland”. Van beide gebeurtenissen waren monumentjes opgericht.

Verder zuidwaarts werden de klippen steeds hoger totdat we op een gegeven moment zo’n 100 meter boven het water stonden. Het is werkelijk prachtig hier, zeker met het zonnetje die het zeewater extra blauw kleurde. We genoten volop en om de paar honderd meter zetten we de auto aan de kant om weer wat te gaan bekijken. We reden in drie uur tijd nog geen 10 kilometer.

Nadat we nog wat pilaren in zee hadden bekeken en een natuurlijke brug, was het tijd om verder te rijden. Toch duurde het niet lang of we waren weer uit de auto. Dat was toen we langs een meer reden waarvan het water knalroze was. Nergens was echter een parkeerplaats waar je bij het water kon komen. Gelukkig vonden we een smal paadje dat ons, na een flinke wandeling door manshoog gras, tot aan het water bracht. Een bepaald soort algen maakte het water zuurstokroze. Erg apart.

In minder dan 10 kilometer stonden we alweer stil. Nu bij een “convict hiring station”. Halverwege de 19e eeuw werden hier veroordeelde misdadigers verhuurd aan boeren in de omgeving. Van het station was weinig meer over dan wat ruïnes, maar wel interessant om te zien.

Om vandaag toch nog op onze bestemming te komen, maakten we wat kilometers. Het landschap is hier heel anders dan in het noorden. Nu reden we door lage heuvels met zover het oog reikte, graanvelden.

Aan het einde van de middag bereikten we Geraldton, onze bestemming van deze dag. Met 41.000 inwoners is Geraldton veruit de grootste plaats in dit deel van Australië. Voor het eerst dat we in West Australië zijn, zagen we verkeerslichten. Het verkeer was er druk en we sloten maar netjes aan. We reden dwars door de stad naar het informatiecentrum alwaar men ons een camping aanraadde. Die was 2,5 kilometer verderop. We hadden zo een plaatsje geregeld en liepen daarna het hele eind weer terug naar de stad om die te bekijken. En eerlijk is eerlijk, Geraldton viel ons wat tegen. Natuurlijk, er waren een paar mooie panden, maar het was er zo doods. Veel winkels waren al dicht en er was veel leegstand. Echt gezellig vonden we het er niet.

We aten deze keer bij Mac Donalds (ja foei, we weten het) en liepen daarna weer terug naar de camping waar we heel wat werk hadden met alle foto’s en videobeelden.