We zitten vast!

De camper leek vannacht wel een sauna. En weer waren we rond half één allebei weer wakker, maar deze keer sliepen we redelijk vlot weer in tot een uur of half acht. Na een douche ontbeten we buiten. De zon stond al weer flink te schijnen en het beloofde weer een hete dag te worden.

Om kwart voor negen reden we van de camping af en reden al snel voorbij aan een bord waar met grote letters op stond dat de weg naar Kununurra gesloten was vanwege brand. Shit! Dat was onze route voor vandaag en er is geen alternatief voor die route. We draaiden om en reden terug naar Katherine om daar bij het informatiecentrum navraag te doen. De man achter de balie raadde ons aan om zo ver als mogelijk richting Kununurra te rijden en daar af te wachten. Volgens zijn zeggen kon het zijn dat je een paar uur zou moeten wachten maar dat je er dan wel door kon.

Zo gezegd zo gedaan, dus reden wij weer richting Kununurra. Er was nauwelijks verkeer op de weg en het landschap waar we door heen reden was saai. Opvallend waren wel de vele plekken waar brand had gewoed.

Omdat we steeds zo’n 120 kilometer per uur konden rijden, schoten we goed op. Na 200 kilometer zagen we weer de eerste tekenen van beschaving. We stopten bij Victoria River Roadhouse en vulden daar de dieseltank weer. De pomp wilde echter niet meewerken en met veel moeite kregen we er zo’n 13 liter uitgeperst. Na een toiletbezoek reden we verder naar Timber Creek, de verst gelegen plaats waar we volgens onze informatie konden komen. Daar kwamen we om kwart voor één aan. Van verre zagen we de lange rij vrachtwagens en auto’s al staan. Dat beloofde niet veel goeds. En dat was het ook niet. De weg zou deze dag dicht blijven en we konden dus niet verder. Gelukkig waren we niet helemaal in the middle of nowhere gestrand. Hier hadden we tenminste twee campings, een winkel en twee benzinepompen.

We besloten een plaatsje te pakken op de camping met de meeste schaduw. We kregen een mooi plekje in de schaduw onder een paar grote bomen. Dat was ook wel nodig want het was 39 graden Celsius.

Omdat er voor de rest niks te doen was in Timber Creek gingen we eerst maar op ons gemak lunchen en keken vanuit onze stoeltjes toe hoe de camping steeds voller stroomde met gestrande reizigers. Daarna zwommen we wat in het zwembad dat ook op de camping aanwezig was. Het water was heerlijk verkoelend en dus bleven we geruime tijd in het water.

De rest van de dag deden we niet veel. Nicky deed de was en we liepen wat rond maar het was eigenlijk te warm om te bewegen. Voor het eerst kookten we deze dag echt. Het gasfornuis heeft echter maar twee standen; voluit of uit. Daardoor is koken erg lastig. Dat wordt nog wat de komende weken.

’s Avonds overlegden we met onze Duitse buren over een alternatieve route in het geval de weg morgen nog steeds afgesloten is. Als hem dat gaat worden, gaan we echt de outback in. Hopelijk kunnen we morgen toch naar Kununurra.