Carnarvon

Vandaag was het al weer tijd om Coral Bay te verlaten. Er stonden ongeveer 250 kilometers naar Carnarvon op het programma. Carnarvon is het enige plaatsje van enige omvang in de verre omtrek. Met verre omtrek bedoelen we zo’n 500 kilometer. Behalve een korte stop bij een roadhouse, reden we linea recta naar onze bestemming. Daar waren we dan ook al om een uur of half twaalf. Na een kort bezoek aan het informatiecentrum dronken we een cappuccino op een terrasje.

Daarna was het tijd om het stadje te gaan bekijken. Carnarvon bestaat al wat langer en daarom staan er enkele interessante gebouwen zoals het rijtje winkeltjes in de hoofdstraat, een oud bankgebouw en een hotel. We slenterden op ons gemak door het stadje en namen her en der foto’s.

Vervolgens gingen we op weg naar bezienswaardigheid nummer 1 alhier; de “One Mile Jetty”. Deze pier was in de 19e eeuw gebouwd om goederen vanaf de schepen in de baai naar het stadje te krijgen. Er liepen rails over de pier zodat er een treintje over heen kon rijden. We wisten dat de pier gesloten was omdat hij te bouwvallig was, maar we wilden hem toch gaan zien. Ondanks dat er een vliegveld in Carnarvon is en er daarom niet met een drone gevlogen mag worden, namen we ons droontje toch mee. We konden er een paar mooie, hetzij illegale, beelden mee maken.

We liepen zo’n 4 kilometer langs de spoorlijn toen we uitkwamen bij een treinmuseum. Nou is museum een wel heel groot woord voor de verzameling roestige machines die buiten stonden opgesteld. Ze moesten nog gerestaureerd worden, zullen we maar zeggen. Wel waren de machines goed voor wat foto’s.

Iets voorbij het treinmuseum lag het laatste deel van de pier die ver de zee in steekt. Dit was het deel dat gesloten was wegens bouwvalligheid. Wij lieten ons niet kennen en stuurden de drone weer de lucht in voor wat beelden. Daarna dronken we een drankje waarbij we weer tegen een Nederlandse serveerster aan liepen zodat de bestelling in de moerstaal kon plaatsvinden. Toen met ons ook nog een ander Nederlands stel kwam binnen gelopen leek het er op dat we gewoon in eigen land waren op een bijzonder zonnige dag ergens aan de Hollandse kust.

Nadat we weer naar het stadje terug waren gelopen, zochten, en vonden, we een camping. Het was er lekker rustig. Misschien had dat te maken met het feit dat de faciliteiten al wat ouder waren. 

’s Avonds maakten we gebruik van de kampkeuken omdat we drie kookpitten nodig hadden voor ons gourmet diner. We aten in ieder geval lekker waarna we de camper weer in doken voor de foto’s, dit verhaaltje en wat rondneuzen op het internet.