Oude gebouwen en stenen pilaren in de woestijn

Voordat we deze dag Geraldton uit reden bekeken we eerst de vuurtoren vlakbij de camping. Dit was zo’n traditioneel exemplaar met rode en witte banen op de toren en dat zijn toch de mooiste, niet? Omdat we aan de goeie kant van de stad zaten, waren we die zo uit en weldra reden we in zuidelijke richting. Lang zaten we echter niet in de auto. We reden namelijk voorbij aan een soort van openluchtmuseum in Greenough. Het leek ons wel leuk om dat te bekijken, zeker nu we vandaag tijd hadden voor wat extra dingen. We waren in het begin de enige bezoekers maar daardoor konden we wel in alle rust rondkijken. Greenough bleek overigens een echt plaatsje te zijn geweest waarvan men de gebouwen had gerestaureerd. Tot eind jaren 50 van de vorige eeuw woonden en werkten er mensen. We bekeken een schooltje, een politiebureau met rechtbank en cellenblok, twee kerken, een kloostertje en nog wat andere gebouwen. De meeste bouwsels waren voorzien van meubilair uit het eind van de 19e eeuw toen het dorp floreerde. Al met al waren we er zeker een uur zoet.

Voorzien van een cappuccino reden we verder. We deden sightseeing Dongarra met de auto en kozen daarna voor de Indian Ocean Drive omdat die langs de kust liep en wij nog wel meer van die prachtige blauwe oceaan wilden zien.

In het hele nette plaatsje Jurien Bay lunchten we en deden we een paar boodschappen. Van hier was het niet ver meer naar het Nambung NP waar de beroemde Pinnacles staan. De Pinnacles zijn stenen pilaren die daar met duizenden in een woestijnlandschap staan. Heel apart. Dat vonden niet alleen wij maar ook vele anderen want het was er druk. We liepen eerst de 1,2 kilometer lange wandeltrail omdat we op die manier de pilaren het best konden bekijken. Na een bezoekje aan het informatiecentrum pakten we de camper en reden een vijf kilometer lange route door het park. Op deze manier zagen we ook de delen aan de rand van het park.

Toen we in het park klaar waren reden we nog een klein uurtje zuidelijker om te eindigen in Ledge Point, een heel klein dorpje, pal aan zee met een prima camping. Wel leek het er een complete kindercrèche, zoveel snotapen renden en gilden er rond. 1000 liter Ritalin was waarschijnlijk niet voldoende om het spul in toom te houden. De temperatuur daalde ’s avonds behoorlijk zodat we binnen in ons campertje moesten gaan zitten om comfortabel te blijven.