Wakulla Springs en het automuseum in Tallahassee

Wat ga je doen op een zondag als je in een afgelegen park zit en de weersvooruitzichten op z’n zachts gezegd erg slecht zijn? Gisteren hadden we daar zo onze vraagtekens bij, maar we hebben ons deze dag prima vermaakt. We begonnen de dag zoals we eigenlijk de meeste zondagen beginnen; met uitslapen. Hoewel we al om een uur of half acht wakker waren, kwamen we pas zo rond half tien uit bed. Ontbijten deden we op onze kamer met een boterham met kaas en een kop koffie. Er zou vandaag veel regen in de panhandle van Florida gaan vallen, maar voorlopig was het buiten droog. We besloten daarom de boottour op de Wakulla rivier te gaan doen. Toen we bij de aanlegsteiger kwamen bleek dat we nog wat vroeg waren en het niet eens zeker was dat de boottour door ging vanwege de verwachte onweersbuien. Om kwart voor elf wisten ze meer. Wij vermaakten ons ondertussen op de steiger. In het water en op de oever was namelijk vanalles te zien. Zo ontdekten we vliegende vissen in het water en gigantische grote kikkers op de oever. Die beesten hadden aanvankelijk gruwelijk veel herrie maar bewegen deden ze nauwelijks. We konden ze daarom mooi op de foto zetten. Gelukkig ging de boottour door. Jammer was wel dat het net wat begon te druppen. De kapitein was ook degene die uitleg gaf bij hetgeen we allemaal zagen. Zo leerden we van hem dat we op een rivier voeren die ontspringt uit de grootste bron van de Verenigde Staten. Het water was ongelooflijk helder wat niet alleen aan die bron te wijten was, maar ook aan het feit dat er geen bebouwing aan de rivier is en er zelfs niet op gevaren wordt, dan alleen met het soort bootjes waarop we zaten. Al snel voeren we voorbij aan een alligator en een schildpad die op een boomstam zat die net boven het water uit kwam.

De boottour duurde zo’n drie kwartier en we kwamen nog wat meer alligators tegen en wat vogels maar voor de rest viel het wel mee met het spotten van wild. Nadat we weer aan land stonden, verslechterde het weer en werd het strand bij de lodge zelfs afgesloten. Volgens de ranger kwamen er onweersbuien aan. Omdat we rekening met het slechte weer hadden gehouden hadden we op internet gezocht naar attracties in de omgeving waarbij je droog bleef als het ging regenen. In de nabij gelegen hoofdstad van Florida, Tallahassee is het Car Museum. Dat leek ons wel wat voor een regenachtige zondagmiddag. We stapten in de auto en reden richting Tallahassee. Omdat we nog niet geluncht hadden stopten we bij een tankstation waar ze ook wat eten verkochten. We kochten wat broodjes en ieder een grote beker French Vanilla en lunchten in de auto. Terwijl we daar zo zaten te eten werd de hemel plotseling helemaal zwart en gingen de hemelsluizen open. Ver open. Bovendien begon het te onweren. We dachten dat zo’n felle bui wel zo over zou gaan maar dat bleek niet het geval te zijn. Het werd zelfs nog erger. 

Op de radio in de auto hoorden we op een gegeven moment een waarschuwing voor een heuse tornado. Iedereen werd opgeroepen om dekking te zoeken. Wij hadden geen andere dekking dan onze auto. We besloten daarom door te rijden naar het Car Museum waar we nog een paar kilometer van verwijderd waren. Met de ruitenwissers in de hoogste stand reden we langzaam naar onze bestemming. De wegen waren veranderd in ondiepe rivieren en het was eigenlijk geen doen. Toch reden we door omdat we in een gebouw veiliger waren voor een tornado dan in een vuurrode Ford Focus. Later ontdekte Ron dat er een noodmelding op zijn iPhone was binnen gekomen. Dit terwijl hij op dat moment geen internetverbinding had en dataroaming uitstond. Het berichtje zie je hierboven.

Zonder problemen bereikten we gelukkig het museum. Nu moesten we echter nog een beetje droog binnen zien te komen. Het kwam nog steeds met bakken naar beneden. Bovendien werd de tornadowaarschuwing nog een keer herhaald. Ron wist de auto zo te rijden dat Nicky droog kon uitstappen maar zelf moest hij een sprintje trekken om niet kletsnat te worden. Dat lukte niet helemaal maar voorlopig waren we veilig voor de tornado en konden we de komende uren vooruit met het bekijken van oude en bijzondere auto’s. De eigenaar van het museum had een prachtige verzameling opgebouwd. Zo stond er de oudste originele auto in de VS; eentje uit 1894, een hele reeks aan oude Fordjes maar ook veel schitterend gerestaureerde Amerikaanse auto’s uit de jaren 30, 40 en 50. Maar ook veel nog nieuwere auto’s zoals de speciale hotrodauto’s. bijna alles was in nieuwstaat. De meest bijzondere voertuigen waren de auto van Marilyn Monroe en de lijkwagen waar Abraham Lincoln in vervoerd is nadat hij was vermoord. 

Het leuke van dit museum was ook dat de eigenaar zo’n beetje alles spaarde wat gespaard kan worden. Behalve auto’s waren er ook tentoonstellingen van poppen, piano’s, zakmessen, golfspullen, honkbalspullen, buitenboordmotoren, boten, kassa’s, motoren, modelauto’s. Kortom teveel om op te noemen. We vermaakten ons uitstekend terwijl het noodweer buiten door bleef gaan.

Op de bovenverdieping van het museum vonden we de meest speciale tentoonstelling; daar stonden namelijk drie authentieke Batman-auto’s waaronder die uit de beroemde televisieserie uit de jaren 60. Behalve de batmobiles stonden er nog meer voertuigen uit de verschillende Batmanfilms. Prachtig om te zien.

We waren een paar uur in het museum en toen het buiten wat opklaarde reden we terug naar Wakulla Springs. Daar liepen we nog een korte trail omdat het inmiddels droog was maar we zagen onderweg niet veel bijzonders. We hielden het daarom kort en gingen naar onze kamer om de foto’s te bekijken.

’s Avonds aten we weer overheerlijk in het restaurant van de lodge. Morgen staat er een lange rit op het programma. dan rijden we dwars door het noorden van Florida naar de oostkust.