Via het Kennedy Space Centre naar Miami Beach
Kaartjes voor deze attractie waren weer heftig, $50 per kaartje maar liefst. Bij binnenkomst vielen meteen de diverse grote raketten op die hier rechtovereind stonden. Allemaal neppers natuurlijk maar even goed mooi. De dame aan de kassa had ons verteld dat we het beste eerst de bustour konden gaan doen en braaf als we zijn, deden we dat dan ook. We werden niet teleurgesteld. De bus reed ons namelijk naar het echte werk. Daar zagen we assemblagehal voor de raketten. Dat is het hoogste gebouw ter wereld met 1 etage en er passen 3 Empire State Buildings in. We mochten de bus niet verlaten maar fotograferen vanuit de bus ging goed. We reden verder en zagen de zogenaamde crawlers, de gigantische platformen waarop de raketten naar het lanceerplatform worden gereden met een snelheid van 1 mijl per uur. Alleen de weg al die speciaal voor die gigantische machines was aangelegd was indrukwekkend. De bus reed ons ook langs de huidige twee lanceerplatformen die op een kleine verhoging liggen. Die verhoging is om de raket te behoeden voor het water. Merrit Island ligt namelijk nogal laag.
Na de bustocht kregen we een film te zien over het Apolloprogramma. Leuk daarin was dat we het daadwerkelijke commandocentrum kregen te zien. Leuk al die rijen met computers die we maar al te goed kennen van televisie. Heel erg mooi en interessant was de “lifesize" Saturnus V-raket waarmee die Apollo’s de ruimte werden ingeschoten. In een grote hal lag de raket op stellages een paar meter boven de grond waardoor je de raket van onderuit zag. We vonden het prachtig. Naast de raket en uiteraard de capsule, waren er ook ruimtepakken, de maanlander, de maanauto en zelfs maanstenen te zien.
We baalden een beetje dat we hier zo weinig tijd hadden. We moesten namelijk nog helemaal naar Miami. Toch keken we ook nog even rond in het bezoekerscentrum zelf voordat we de reis naar het zuiden aanvingen. In het begin verliep het allemaal vlekkeloos. Het was niet druk op de snelweg en we schoten goed op. Een groot deel van de weg was tolweg. Tegen de tijd dat we ter hoogte van Palm Beach kwamen werd het zo druk met auto’s dat we aanmerkelijk langzamer konden rijden. En dat terwijl we nog ruim honderd kilometer voor Miami zaten. De hele zuidoosthoek van Florida is één groot stedelijk gebied en daar moesten wij dwars door heen.
Echte file hebben we niet gehad maar het was heel vermoeiend rijden met al die drukte, de vele afslagen en de diverse tolpoorten. Om half zeven reden we echter Miami Beach binnen. Na wat verkeerde afslagen vonden we ons hotel en konden we eindelijk de auto parkeren in een parkeergarage. We logeren twee nachten in het Days Inn Oceanside hotel, een hotel dat er op TripAdvisor niet zo best van af komt. Onze kamer viel echter alleszins mee. Hij was in ieder geval groot met zelfs een inloopkast. Lang waren we echter niet op de kamer want we hadden ondertussen een beetje honger gekregen. Op de boardwalk langs het strand zagen we karakteristieke kleurrijke huisjes van de strandwachten maar geen restaurantjes. Uiteindelijk vonden we een Subway waar we een heerlijk maar calorierijk broodje aten. In een winkeltje kochten we daarna nog een toetje en wat drinken en gingen daarna naar de hotelkamer om bij te komen van de lange rit. Morgen hebben we de hele dag in Miami Beach en hoeven we geen kilometers met de auto te maken.
Reacties