Via de Florida Keys naar Key West

Vandaag de lange rit naar Key West, helemaal aan het eind van de Florida Keys en op slechts 90 mijl van Cuba. Toen we op stonden was het al weer prachtig weer. Ontbijten deden we simpel met een broodje dat we van gisteren hadden over gehouden. Omdat we een lange rit voor de boeg hadden, vertrokken we op tijd. Al voor negenen waren we uitgecheckt en was de auto uit de parkeergarage gehaald. We moesten maar liefst $58,71 afrekenen voor anderhalve dag parkeren. Het was nog rustig op de weg toen we vertrokken. Niet zo gek op een zondagmorgen. We volgden keurig de route die de meneer op de Tomtom ons aangaf. Tenminste, totdat een afslag die we moesten hebben afgesloten was omdat die werd heringericht. Meneer Tomtom berekende echter een andere route waardoor we alsnog zo Miami door waren op weg naar het zuiden. Uiteraard moest er weer tol betaald worden maar dat ging door middel van kentekenregistratie. Je kentekenplaat wordt gefotografeerd en de tol wordt van je creditcard afgeschreven. Lekker makkelijk maar we weten zo niet hoeveel tol we betaald hebben. 

Via de Highway 1 reden we naar het zuiden. We hadden op z’n minst een vierbaans snelweg verwacht maar in plaats daarvan reden we op een tweebaans weg met allemaal zondagsrijders voor ons. Ook hadden we verwacht dat de hele weg naar Key West een smalle strook door de zee zou zijn maar de meeste tijd zagen we geen water omdat er toch allerlei plaatsjes waren en de streep land toch breder was dan gedacht. Ook waren de plaatsen groter dan gedacht. Key Largo bijvoorbeeld is gewoon een fikse plaats en we reden vele kilometers langs allerlei winkels en bedrijven voordat we Key Largo uit waren. Af en toe was de weg een stukje vierbaans en konden we de sloomste auto’s inhalen maar gedurende de hele rit konden en mochten we niet harder dan maximaal 90 kilometer per uur.

Via allerlei zogenaamde “Keys”, wat eilandjes zijn en over bruggen die die eilandjes met elkaar verbinden, reden we naar Key West waar we omstreeks kwart voor één bij ons hotel aan kwamen. Was het hotel in Miami was sober geweest, dit hotel was picobello in orde. Het maakt dan ook onderdeel uit van de Hilton groep. We konden gelukkig meteen inchecken. We kregen een keurig nette kamer met uitzicht op de binnentuin waarin een prachtig zwembad lag met tal van ligbedden en een bar. Wij wilden echter niet in het hotel blijven. Wij wilden Key West zien. Omdat het hotel ver buiten het centrum van de plaats lag, was voorzien in een shuttlebus die ons in 20 minuten tijd naar het centrum bracht.

Eenmaal daar aangekomen keken we onze ogen uit. Wat een leuk plaatsje zeg! Gruwelijk toeristisch maar hier zouden we de middag wel door kunnen brengen. Het hele centrum was één en al café, restaurant of winkeltje. En druk dat het er was. Dat kwam voornamelijk omdat het zondag was, prachtig weer en omdat er drie grote cruiseschepen lagen aangemeerd. We keken eerst wat rond nabij de haven voordat we een restaurantje uitzochten voor de lunch. We dachten allebei een broodje besteld te hebben maar in plaats daarvan kregen we een groot bord met een gigantisch groot broodje en een hele stapel friet voor geschoteld. Dat waren meer calorieën dan we thuis in twee dagen eten. Vol goede moed begonnen we aan het bord met eten. Het lukte ons zelfs om alles op te eten maar we zaten alle twee zo vol dat we geen boe of bah mer konden zeggen. En dat voor zo’n $12 per schotel. Af en toe is het in de Verenigde Staten dus wel betaalbaar.

Duvel Street is de centrale straat in Key West en deze straat is aan weerszijde gevuld met tal van winkeltjes en restaurantjes. Het was lekker rustig slenteren langs al die winkels Veel meer als slenteren konden we ook met onze volle magen. Langzaam liepen we naar de “must see” van Key West; de boei die op het meest zuidelijke puntje van de Verenigde Staten staat op slechts 90 mijl van Cuba vandaan. Dat was ongeveer anderhalve kilometer lopen. Eenmaal daar aangekomen was het er zo druk dat we even moesten wachten voordat we met de boei op de foto konden. Een vriendelijk meisje maakte wat foto’s met onze camera. Daarna sjokten we rustig terug naar het centrum. Weer daar aangekomen waren we vooral dorstig. Het was dan ook 30 graden Celsius. In een klein winkeltje kochten we gekoelde drankjes die we op een bankje buiten in de schaduw meteen opdronken. Vervolgens slenterden we nog een tijd door het centrum en in het haventje waar het een gezellige drukte was.

Tegen zessen deden we nog wat boodschappen voordat we de shuttle terug naar het hotel pakten.  Vandaag waren we voor het eerst deze reis eens voor achten op onze kamer. Zin in diner hadden we nog steeds niet na dat broodje van de lunch. Een bakje yoghurt was alles was er in ging. We hadden een redelijk goede internetverbinding waardoor we eens konden bijlezen van wat er allemaal in de wereld speelde. Morgen nemen we dezelfde route terug naar Miami om daar naar links af te buigen richting de Everglades.