Laatste dag op Cook

Vandaag al weer de laatste dag op de Cook Eilanden. Onze vlucht was pas om 7 uur 's avonds, dus hadden we nog de hele dag. Gelukkig hadden we een late check-out zodat we tot half vijf onze kamer tot onze beschikking hadden en bovendien hadden we nog een eilandtour te goed.

We werden bij het resort opgepikt door George in een grote bus waar wij, aanvankelijk, als enige twee gasten in meegingen. Later kwamen daar nog vier mensen bij. Die was het bedrijf vergeten. George reed met z'n bus langzaam over het eiland en vertelde op een grappige manier over vanalles waar we aan voorbij reden. Zo kwamen niet alleen de natuur aan de orde, maar ook de gebouwen en de geschiedenis. Het viel ons op dat het nog helemaal niet zo slecht wonen was op het eiland. De huizen zagen er meestal prima uit en lagen prachtig in het overdadige groen. Verbazingwekkend was hoeveel vruchten en groenten hier langs de kant van de weg groeiden. Zo voor iedereen om te plukken. Op Rarotonga hoef je echt geen honger te lijden.
Bij een factory outlet stopte George om ons te laten proeven van een aantal likeurtjes die hier gemaakt werden en om ons te laten proeven van noni-drank, sap van de vruchten van de nono-boom dat hier op Cook veel gebruikt wordt als medicijn voor alles. Het spul smaakte ook naar medicijn, dus dat was hier niet anders dan bij ons.
Voor de lunch leerden we hoe je een kokosnoot slacht. Dat is nog een heel werk. De lunch zelf was erg lekker. Behalve veel vruchten had de vrouw ook heerlijke cake voor ons gebakken.
Nadat de tour was afgelopen lieten we ons afzetten in het plaatsje Avalua, de grootste plaats op het eiland. Hier waren tal van winkeltjes te vinden en die hadden we nodig want we hadden nog geen souvenirtjes gekocht. Na wat rondkijken vonden we een tangaruabeeldje (een polynesisch vruchtbaarheidssymbool) en wat T-shirts. Ron vond uiteindelijk een nieuw petje ter vervanging voor z'n versleten Japanse petje.

Met de openbare bus reden we terug naar het resort. Daar werden we tegen vijven hartelijk uitgezwaaid en door een onvervalste Cookie-supernicht naar het vliegveld gebracht. Na het inchecken moesten we nog ieder NZ$ 55,- departuretax betalen. Da's behoorlijk maar, vooruit, het is voor een goed doel. We werden vrolijk uitgeleide gedaan door dezelfde man met ukelele als toen we aankwamen. Leuke baan heeft die man.
De vlucht van Air New Zealand was voor de verandering eens een keer op tijd en de vlucht verliep prima. Zo goed zelfs dat we ruim een half uur eerder weer landden op het vliegveld bij Auckland.
Door de vlucht van Rarotonga naar Auckland passeerden we weer de datumgrens. Daardoor gingen we ineens van 25 januari 2011 naar 26 januari 2011 's avonds. Hierdoor is de 26e de kortste dag die we ooit hebben meegemaakt. In totaal heeft deze dag voor ons niet langer geduurd dan een uurtje of vier.
Nog voor elven 's avonds lagen we in ons bedje op een luchthavenhotel. Morgen vliegen we naar Bangkok.