Na één nachtje moeten we alweer afscheid nemen van Picton. Voordat we het plaatsje verlieten, kochten we bij een onvervalste Nederlandse bakker een aantal kersenflappen en nog wat andere zoete broodjes voor onze lunch.
Via de erg bochtige maar prachtige Queen Charlotte Drive reden we naar het plaatsje Havelock. De weg was slecht. Op verschillende plaatsen waren stukken van de helling naar beneden gevallen en moesten we uitwijken voor bomen en rotsblokken. Na Havelock kwamen we op State Highway 6 te rijden en die was een stuk beter te berijden, hoewel de weg erg bochtig bleef.
Tegen twaalven reden we Nelson binnen. Nelson is de grootste plaats in het noordelijk gedeelte van het Zuidereiland. Hier waren tal van winkeltjes en cafeetjes. We liepen eerst eentijdje langs de winkeltjes die weer open waren na de feestdagen en dronken een cappuccino bij Starbucks. Een bezienswaardigheid in Nelson is de kathedraal. Het moderne gebouw staat op een heuvel en is van buiten helemaal niet mooi. Het grijze beton hoort gewoon niet bij een kathedraal. Hopend op een mooier interieur gingen we naar binnen maar ook hier was het één en al soberheid wat de klok sloeg. We stonden dan ook zo weer buiten.
Van Nelson naar onze eindbestemming Marahau, aan het begin van het Abel Tasman National Park, was nog een uurtje rijden. Wederom kwamen we uit bij een alleraardigst onderkomen voor de komende twee nachten. Onze overnachtingsplekken zijn tot nu toe steeds prima plekjes. Ook de Marahau Lodge was voorzien van alle gemakken en er was ook een volledig uitgeruste keuken zodat we weer eens een keer zelf konden koken. Alleen inkopen doen was wat problematisch. Marahau mag de naam dorpje niet hebben en er was dan ook slechts één heel klein zaakje waar ze wat noodzakelijke dingen te koop hadden. Na veel zoeken vonden we een pakje risotto, wat groenten en 6 worstjes. Daarmee moesten we het doen.
Om toch nog wat beweging te krijgen gingen we een eind wandelen in het Abel Tasman NP. Niet te ver want het liep al tegen de avond aan. Met je blote voeten over het strand lopen was heerlijk. Aan het einde van de wandeling stond een lekker koud pilsje op Ron te wachten en een onbestendig theedrankje voor Nicky.
's Avonds kookten we ons eenvoudig diner wat toch lekker smaakte en genoten verder van een rustige avond op het terras.
Reacties