Al om tien voor half zeven ging de wekker. Dat was nodig omdat we voor tien uur bij het haventje in de Milford Sound moesten zijn voor een boottocht door het fjord. We zouden minstens twee uur nodig hebben om de 120 kilometer af te leggen. We vertrokken netjes op tijd en we verwachtten veel verkeer op de weg, maar dat viel reuze mee. In feite was er nauwelijks verkeer richting Milford Sound en konden we lekker doorrijden. Pas nadat we zo'n 60 kilometer hadden gereden kwamen we in het Fiordand NP en werd het landschap ruiger. Naarmate we dichter bij het fjord kwamen rezen de bergen steeds meer loodrecht omhoog. De mist rondom de toppen gaf het een extra dramatisch accentje. Zo'n 20 kilometer voor Milford moesten we door de Homer tunnel. Die is tussen 1935 en 1953 gegraven en er is sindsdien niks meer aan veranderd. Dus moesten we door een amper verlicht, smal rottunneltje vol met gaten in het wegdek. Gelukkig hadden we geen tegenliggers.
Veel te vroeg waren we in het haventje waar het stikte van de zandvliegen. Snel smeren dus want zandvliegen zijn nog erger dan muggen en er zijn er veel meer van.
Om half elf voeren we het haventje uit. We kregen uitgebreid commentaar over hetgeen we zagen zoals de Mitre Peak, de beroemdste berg aan het fjord en diverse watervallen. Er hing aanvankelijk nog veel bewolking maar dat werd gaandeweg steeds minder en de tweede helft van de tocht scheen de zon zelfs. Gelukkig kunnen ze in Nieuw Zeeland net zo slecht het weer voorspellen als in Nederland. Al dagen beloven ze ons slecht weer, maar we blijven de zon maar zien en regen blijft uit. Ook zagen we zeeleeuwen liggen zonnen op de rotsen maar het meest indrukwekkend waren de bergwanden die bijna loodrecht uit het water omhoog rezen. De boot voer het hele fjord door en zelfs een stuk de Tasman zee op. Daar werd het wat ruiger door flink wat golfslag, maar eenmaal weer terug in het fjord werd ons verblijf aan boord weer wat aangenamer.
Om één uur waren we weer terug in de haven en lunchtten we eerst voordat we terug reden naar Te Anau. Onderweg stopten we bij diverse lookouts en andere bezienswaardigheden waar we op de heenweg geen tijd voor hadden. Zo zagen we nog een kea, een soort van papagaai en bezochten we de The Chasm, een canyon en Mirror Lake. Net als bij Lake Matheson moet je hier de bergen in het water van een meertje gesiegeld zien, maar er stond teveel wind voor een reflectie.
Terug in Te Anau deden we boodschappen en waren we druk met alle foto's die we deze dag hadden genomen.
Reacties