Saint John - Fredericton

Het weer in Canada is net zo veranderlijk als in Nederland. Spoelden we gisteren nog helemaal weg, nu scheen de zon weer. Na een eenvoudig ontbijt op de kamer reden we naar het centrum van Saint John en parkeerden daar de auto. We liepen de Germain Street in, één van de centrale straten in de stad vol met grote bakstenen huizen uit de 19^e eeuw. Daar werden we al meteen aangesproken door een zwerver die geld wilde. We weigerden en gelukkig liep hij verder. Nog steeds zijn we verbaasd over het aantal zwervers in een welvarend land als Canada. Geen idee waarom er zoveel zijn.

Als eerste liepen we de City Market in; een overdekte markt met voornamelijk voedsel, maar ook souvenirs. We namen er wat foto’s en kochten er een souveniertje. 

Het centrum van Saint John staat vol oude statige huizen, maar veel moeten er worden opgeknapt. Een echt gezellige stad vonden we het geen van beiden. Aan het water vonden we een winkelcentrum met een Tim Hortons. Koffietijd dus. Na een uurtje of twee hadden we de stad wel gezien en besloten dat we hier niet wilden wonen. Verder dus. Toch waren we nog niet meteen weg uit de stad. We kwamen namelijk nog aan de beroemdste attractie van de stad voorbij gereden; de reversing falls. Het water van de Saint John rivier stroomt normaal naar de oceaan toe, maar door het hoogste tij in de wereld in de Bay of Fundy stroomt het oceaan water twee keer per dag de rivier in. Een opmerkelijk fenomeen maar moeilijk te fotograferen dus bleven we er niet lang.

Via Highway 1 reden we verder naar het westen. Nicky had uit de boeken onze volgende bestemming gekozen; St. Andrews aan de kust vlakbij de Verenigde Staten. Het aantrekkelijke van dit stadje is z’n ligging aan het water en de hoofdstraat vol met winkeltjes in oude houten huizen. Inderdaad erg leuk en gezellig allemaal. We lunchten bij een oud wachthuis, het St. Andrews Blockhouse.

Na een tankbeurt reden we naar het noorden. We wilden vandaag eindigen in Fredericton, de hoofdstad van New Brunswick. De weg en het weer waren prima en daarom waren we vroeg in Fredericton. Nicky had onderweg wat accommodatie mogelijkheden uitgekozen en we kwamen terecht in een standaard motel iets buiten de stad. Nadat we onze tassen op de kamer hadden gezet reden we naar het centrum van de stad. Na wat zoeken vonden we het bezoekerscentrum en kregen daar een parkeer-vergunning voor drie dagen zodat we onze auto gratis konden parkeren. Waar vind je zoiets? Met de auto geparkeerd, liepen we door de twee voornaamste straten van het stadje. Fredericton is beslist een leuker stadje dan Saint Johns. Er is erg veel groen en de oude regeringsgebouwen geven het een zeker cachet. Er is weinig hoogbouw.

Na een redelijk fastfooddiner bij Mc Donalds reden we terug naar het motel en deden daar de gebruikelijke dingen. Op televisie was de hele avond een programma over Terry Fox, een man die met één kunstbeen dwars door Canada liep om geld op te halen voor onderzoek naar kanker. In Canada is Terry Fox een absolute held compleet met een berg die zijn naam draagt en elk jaar wordt de Terry Fox run gelopen. Dit jaar is het 25 jaar geleden dat Terry zijn Marathon Of Hope liep dus er werd heel wat aandacht besteedt op televisie. Verder waren we in afwachting van de resten van orkaan Ophelia. Inmiddels gedegradeerd door een tropische storm, maar we zouden nog heel wat regen over ons heen krijgen. We wachten af.