Naar huis
“Zodra we op kruissnelheid en –hoogte zitten, wordt een diner geserveerd”, had de stewardess nog gezegd. Toch duurde het nog bijna twee uur voordat we iets te eten kregen. Niet dat we honger hadden, maar na het eten konden we proberen wat te gaan slapen. Zodra de dienblaadjes weer waren opgehaald, gingen de rugleuningen naar achteren en deden we ons best om wat te slapen. Zoals altijd in een vliegtuig, lukte dat maar gedeeltelijk. We sliepen wel steeds eventjes, maar de ongemakkelijke houding waarin we dat deden, maakte dat we steeds weer wakker werden. Het zou sowieso een korte nacht worden want we hadden met een tijdverschil van zes uur te maken. Toen we na een slaap van ongeveer drie uur wakker werden was het al 10 uur Nederlandse tijd en vlogen we al zowat boven Ierland. De andere passagiers hadden inmiddels een ontbijt gekregen. Ons had men overgeslagen omdat we nog sliepen. Nicky regelde alsnog twee ontbijtdoosjes want alle eten is meegenomen, niet?
We waren net klaar toen de piloot de landing al inzette. Kennelijk hadden we een fikse wind in de rug gehad tijdens de vlucht want we deden bijna een uur korter over de trip dan gepland. Om vijf voor twaalf landden we op Schiphol. Na de paspoortcontrole was het even wachten op de tassen maar die kwamen gelukkig ook van de bagageband rollen.
Ook de trein liet niet lang op zich wachten. Druk was het niet in de trein.
In Eindhoven op het station werden we opgewacht door de ouders van Nicky die zo vriendelijk waren ons naar Heeze te brengen om bij te kletsen en ons wat te eten te geven. Uiteraard was onze voorraad nihil na drie maanden afwezigheid.
Om half zeven werden we netjes door pa en ma thuis afgezet. Daar was alles netjes bijgehouden door buurvrouw Paula. De rest van de avond waren we druk bezig om de post van drie maanden vluchtig in te zien en met het opruimen van onze vakantiespullen.
Ongelofelijk hoe snel drie maanden om zijn gevlogen. Canada is een prachtig land met veel vriendelijke mensen. We waren er graag nog langer gebleven.
Reacties