Dag 11 - Kandy

Toen we wakker werden en naar buiten keken, werden we niet blij. We meenden het afgelopen nacht al te horen, en het klopte: buiten was alles weer kletsnat. Nog maar weinig reizen die we gemaakt hebben, zijn zo nat verlopen. Om acht uur reden we aan in de richting van Kandy, de tweede stad van het land. Terwijl we de streek uit reden, zagen we onderweg de theeplukkers naar de uitgestrekte theevelden gaan. Zij waren voorbereid op de regen door middel van opengeknipte plastic zakken die ze over hun hoofd en bovenlichaam droegen.

Onderweg stopten we bij de Ramboda Middle Falls omdat we daar toch aan voorbij gereden kwamen. Een tweede stop was bij de Storefield theefabriek. Hier kregen we een snelle rondleiding door een niet in werking zijnde theefabriek, maar leerde wel weer wat over de verschillende soorten thee. We eindigden natuurlijk in een theeshop waar het de bedoeling was dat we er thee kochten. Dat deden we dus niet.

Kandy ligt op 500 meter hoogte en het feit dat we weer lager kwamen, merkten we aan de temperatuur. Die werd weer hoger. Gelukkig was het ook gestopt met regenen. Er kwam zelfs een zonnetje tevoorschijn. We reden eerst naar onze verblijfplaats voor de komende nacht. Hamit had de nodige moeite om die te vinden. De homestay lag dan ook goed verstopt op een plek langs de rivier zo’n 6 kilometer buiten de stad. Het zag er allemaal wel erg leuk uit, maar nadat we onze tassen in onze kamer hadden gedropt, reden we door naar het centrum van Kandy.

Daar stopten we even bij een “arts and crafts centrum” waar ze heel veel en ook wel mooie beelden en maskers hadden, maar Hamit had ons verteld te wachten met het kopen van souvenirs totdat we in Sigiriya waren omdat ze daar goedkoper waren. En deze keer luisterden we naar hem.

Hamit zette ons vervolgens af bij de beroemdste tempel van het land, de Tempel van de Tand. Het verhaal gaat dat men in deze tempel een tand van Buddha bewaard. De relikwie is goed bewaard in een rijk versierde altaar. We kregen de tand ook niet te zien. Dat kan slechts één keer in de vijf jaar en vandaag was het die dag niet. Voordat we de tempel binnengingen, lunchten we in een leuk tentje vlakbij de tempel. Voordat we het tempelterrein op mochten werden we uitgebreid gecontroleerd en moest de rugzak ook open. Oorzaak van die strenge beveiliging is een aanslag met een bom voor de tempel op 25 januari 1998. De tempel raakte daarbij zwaar beschadigd. Wij hadden kennelijk niks bij wat gevaarlijk was want we mochten verder. Ook in Sri Lanka zijn de moderne tijden aangebroken. We moesten namelijk zelf ons kaartje uit een automaat trekken. 1500 rupees wilde het masjien van ons hebben voordat hij een ticket uitspuugde. Nadat we onze schoenen hadden afgegeven konden we de tempel in. Zoals je mag verwachten van zo’n belangrijke tempel was hij mooi versierd maar niet zo uitbundig als sommige anderen. Op ons gemak slenterden we door de diverse vertrekken en namen we rustig alles in ons op.

Onze tickets gaven ons ook toegang tot een aantal musea op het terrein. Die bekeken we ook op ons gemak. In het museum van het boeddhisme wist zich toch een gids zich aan ons op te dringen. Z’n verhaal was best interessant maar we hadden even goed zelf rond kunnen struinen.

We hadden nog niet alles op het grote tempelterrein gezien toen het begon te regenen. Eerst zachtjes daarna hard. Gelukkig konden we schuilen in één van de vele tempelgebouwen.

Nadat we van mening waren dat we genoeg tempel hadden gezien voor een dag, gingen we wat drinken in het Queens hotel tegenover de tempel. Vermoedelijk was het ooit een chique hotel. Nu was het hard aan een update toe. In de bar golden nog wel 5-sterren-hotel-prijzen. De drankjes waren de duurste in Sri Lanka tot nu toe.

Om vijf uur werden we weer opgepikt door Hamit die ons vervolgens naar een dansshow reed. Gedurende een uur kregen we allerlei Sri Lankaanse dansen voorgeschoteld. Het geheel viel helemaal niet tegen en we vermaakten ons prima. Na afloop reden we naar onze homestay. Daar volgden een aantal mensen een kookworkshop waarvan wij profiteerden. We mochten namelijk mee-eten met wat deze mensen allemaal hadden gemaakt. Het was ze goed gelukt, want het eten was erg smakelijk. Wat er nog van de avond restte, gebruikten we voor de foto’s en dit verhaal. Wel jammer dat de wifi het niet deed.