Dag 10 - Horton Plains en gruwelijk veel regen

Voor de activiteit van vandaag hadden we redelijk tot goed weer nodig. Toen we om zeven uur wakker werden, scheen de zon wat betekende dat we naar de Horton Plains konden voor een trekking. We aten ons ontbijt in het hotel en gingen daarna met Hamit met de auto naar de Horton Plains. Dat was een rit van anderhalf uur wat extra lang leek omdat er constant een piep in de auto te horen was. Dat kwam door de aanrijding van gisteren. Bij het provisorisch maken van de kofferklep was de schakelaar, die aan het systeem doorgeeft dat hij echt dicht zit, gesneuveld. Daardoor dacht de Prius continue dat de kofferklep niet dicht zat, wat wel het geval was, en gaf daarom constant een waarschuwingssignaal. Gek werden we er van. Hamit kon pas ’s middags op zoek naar een reparateur. We deden het er daarom maar mee.

De Horton Plains liggen op 2600 meter wat dus nog een stuk hoger was dan Nuwara Eliya. Onderweg scheen dan weer de zon en dan was het weer bewolkt of zelfs mistig. Gelukkig was het op de Horton Plains zonnig toen we daar aankwamen na een lange rit over een slechte en bochtige weg. Onderweg hadden we nog apen gezien, maar verder was de rit niet spannend geweest.

Omstreeks half tien konden we beginnen aan onze trekking van 9 kilometer naar Worlds End. Bij Worlds End heb je een afgrond van 870 meter omlaag. Voordat we het park in mochten moesten we alle wegwerpplastic inleveren. Zelfs de labels op de flesjes water werden er vanaf gehaald zodat één en ander niet in het park gedumpt mocht worden. Dat vonden we wel heel erg ver gaan. Toen we begonnen met lopen scheen de zon en was het heerlijk wandelen. Het landschap vonden we veel weg hebben van dat in Nieuw Zeeland. Rollende heuvels met veel groen. Het pad was verre van makkelijk. Het was voortdurend klimmen en klauteren en jezelf door geultjes ploegen. Het landschap maakte echter veel goed.

Bij Bakers Falls pauzeerden we even om vervolgens verder te ploeteren. Wat we hadden gevreesd gebeurde. Het weer sloeg om. Het regende af en toe zelfs wat, maar erger was de opkomende mist. Als die bleef hangen zouden we niks zien van Worlds End. En dat klopte. Na twee uur klimmen en klauteren kwamen we daar bij aan, maar er was niks van een afgrond te zien, alleen een dikke grijze mistdeken. Dat was wel een tegenvaller, want daarvoor waren we hier gekomen.

Het laatste uur van de trekking ging het harder regenen en tegen de tijd dat we weer bij Hamit en zijn auto waren, waren we door en doornat van de regen. We hadden drie uur over de trekking gedaan. Toch hadden we ons best vermaakt en hadden we veel gefilmd en foto’s gemaakt.

De rit terug naar Nuwara Eliya duurde slechts een uur. Dat kwam omdat Hamit reed alsof hij de trein moest halen. Vele auto’s werden aan de kant geduwd of afgesneden.

Terug in Nuwara lieten we ons afzetten bij het supperchique The Hillclub. We wilden daar gaan lunchen maar daarvoor moesten we eerst tijdelijk lid worden van de exclusieve club. Daar hadden we geen trek in en liepen daarom door de stromende regen naar de Grand Bakery, het adresje waar we gisteren ook hadden geluncht. Hier aten we weer prima terwijl het buiten alleen maar harder begon te regenen. De straten werden rivieren zoveel regen kwam er naar beneden.

Omdat het bleef regenen zat er niks anders op dan door die stortbuien naar het hotel te lopen. Toen we daar om half vier aankwamen, waren we weer opnieuw doornat. Gelukkig konden nu de natte kleren uit in een poging om ze te drogen. Onze hotelkamer leek wel een drooghok. Tot zes uur bleven we op onze kamer en zetten de foto’s en videobeelden vast over op de Mac.

Nicky had eigenlijk geen zin meer om er op uit te gaan en wilde liever in het hotel eten. Ron wilde er nog wel op uit. Ron won uiteindelijk en we kwamen uit bij het Indiaas restaurant van het Grand Hotel. In dit zeer sfeervolle restaurant werden we allerhartelijkst ontvangen en aten we heerlijk Indiaas eten. Het werd de duurste maaltijd van deze reis tot nu toe, maar voor Nederlandse begrippen is het nog steeds een lachertje. Voor omgerekend 25 euro hadden we met z’n tweeën gegeten en gedronken in een 5-sterrenhotelrestaurant.

De rest van de avond waren we weer op onze kamer te vinden en bereidden we ons voor op de volgende etappe, die naar Kandy.