Dag 07 - Ella

We werden al vroeg wakker vanwege een hoop herrie bij de buren. Bleek dat die kamer vol zat met Indiase dames die aan het kakelen waren. We kregen deze morgen een zeer uitgebreid ontbijt dus met een goed gevulde maag kropen we om half negen bij Hamit in de auto. Het weer was een stuk vriendelijker dan gisteren. Het doel voor vandaag was het plaatsje Ella op zo’n 100 kilometer afstand van het Udawalewe National Park.

De rit schoot goed op. Onderweg bezochten we nog de Buduruvagala Buddha beelden. Daarvoor moesten we van de doorgaande weg af. Na een paar kilometer over een hobbelweggetje kwamen we bij een tempel uit. Daarbij was een veld met aan één kant een grote rots met vlakke wand. Daarin waren diverse grote Buddhabeelden uitgehouwen. Best indrukwekkend om te zien. We maakten dan ook meer dan voldoende foto’s.

De rit ging daarna verder naar Ella. Ella ligt op 1041 meter hoogte dus het werd bochtjes draaien en klimmen. Vlak voor Ella stopten we bij de Ravana waterval. Hier was het beredruk. Met name lokale mensen waren aan het zwemmen in het poeltje onderaan de waterval die bijna 100 meter hoog is. We stopten er even om het één en ander te bekijken. Ella was daarna niet ver meer.

In Ella gingen we eerst de beroemde 9-bogenbrug bekijken. Daarvoor moesten we een eind lopen. Naar beneden wel te verstaan. Het pad was onverhard en erg steil. Toch kwamen we heelhuids bij de brug aan. Wel net te laat om er een trein over te zien rijden. Het was druk op de brug wat eigenlijk best gek is want hoewel kunstig gebouwd, is en blijft het een spoorbrug met negen bogen. Vanaf het brugdek hadden we wel een mooi uitzicht op een aantal theevelden. Nadat we de brug bekeken hadden moesten we het pad weer omhoog. Dat was best wel even werken, vooral met deze hitte.

Eenmaal weer in het dorp gingen we lunchen bij een populaire en daardoor drukke tent, Chill genaamd. We moesten even op ons broodje wachten maar het eten was de moeite van het wachten waard. Minder was dat, terwijl we zaten te eten, het weer omsloeg. We wilden ’s middags de Little Adams Peak gaan beklimmen, maar die was compleet verdwenen in een wolk van mist. Ook de lucht zag er in no time dreigend uit. Het had nu geen zin om de beklimming te gaan doen en dus besloten we om een grottempel te gaan bezoeken die een paar kilometer buiten het dorp lag. Hamit reed er ons naar toe. We waren er de enige bezoekers en we werden opgewacht door een vriendelijke monnik die ons wel meteen om een donatie vroeg. Met 200 rupees voor ons tweeën was het mannetje echter al tevreden. Hij liet ons allerlei dingen in de tempel zien en probeerde er iets bij te vertellen maar zijn Engels was zo slecht dat we er niets van begrepen. Dat snapte de monnik zelf ook en daarom hield hij maar op met z’n uitleg. We vonden het een mooie tempel, vooral het beschilderde plafond van de grot was apart. Ook apart was de metershoge Buddha die in een wand was uitgekapt.

Daarna reed Hamit ons naar ons hotel voor de komende twee nachten, het Ella Redrock hotel. Dit hotel ligt op een onmogelijke plek, boven op een berg waar alleen auto’s met vierwielaandrijving kunnen komen. Hamit’s Toyota Prius kon dus niet bij het hotel komen. Hij belde het hotel die een tuktuk stuurden waarmee we het laatste kwartier van de route aflegden. Het ding kwam amper naar boven op het bar slechte pad. Het hotel ligt zover van het plaatsje Ella dat we daar niet naar terug konden voor een drankje of diner. Het grote pluspunt van dit hotel, het uitzicht op de bergen, was er niet vanwege de mist. De kamer was groot en prima maar verder waren er toch wat grote nadelen aan deze plek. Er was geen bier omdat men geen drankvergunning had en de wifi was om te janken zo slecht. Even later hield de verbinding er zelfs helemaal mee op. En hier slapen we twee nachten! We besloten om in het hotel te eten omdat naar het dorp gaan in het donker geen optie was. We dienden onze bestelling vooraf op te geven zodat de kok zich kon voorbereiden. Om zeven uur gingen we naar de ongezellige eetruimte waar net een hele club Indiërs aankwamen die onder de bloedzuigers zaten en de hele boel op stelten zetten. Daar moesten we nog 20 minuten wachten tot het eten werd geserveerd. Dat was niet bijzonder maar smaakte toch wel. Minder was dat men slechts twee soorten drankjes kon serveren; Sprite en gemberbier. Meer hadden ze niet. We snappen echt niet waarom dit hotel een 9.1 op booking.com heeft. Wij gaan dat cijfer in ieder geval omlaag brengen met onze recensie. Voor morgen hebben we ons plan klaar om zo kort mogelijk in dit hotel te hoeven zijn.