Belfast

Al vroeg waren we weg uit ons appartement, hopend op een betere kamer voor de komende nacht. ’s Nachts hadden we nogal wat last gehad van herrie door de buren en het bedje was maar hard en smal. We brachten onze tassen naar de auto en gingen ontbijten in het hotel.

We hadden de hele dag om Belfast te gaan bekijken. Het was bewolkt weer maar droog en niet koud. Met bijna 300.000 inwoners is Belfast een grote stad te noemen. Zeker voor Ierse begrippen. Dat hadden we gisteren al gemerkt aan het verkeer in de stad. Nu merkten we dat aan de lokatie van het hotel. Om in het centrum van de stad te komen waren we toch al snel zo’n 20 minuten aan het wandelen. Op die route liepen we voorbij aan de botanische tuin en de Queens University en tal van kerkgebouwen. Het viel ons op dat veel gebouwen in de stad werden opgeknapt of er al opgeknapt uitzagen. De stad is duidelijk bezig om er beter uit te zien.

Het centrale punt in Belfast is de City Hall, een erg groot bouwwerk in een neobarokke stijl. In het midden prijkt een grote groene dome en op de hoeken staan torentjes eveneens met groene daken. Ook andere gebouwen in deze omgeving hadden die barokke architectuur en, samen met de vele dubbeldekkers, had de stad wel iets weg van London. Rondom de City Hall was een markt met allerlei kraampjes met etenswaren of spullen uit verschillende landen. Zo ontdekten wij drie “Nederlandse" kramen met uiteraard stroopwafels, drop en kaas. Al konden wij de kazen die ze er verkochten niet thuis brengen als Nederlands. Uiteraard waren er de Nederlandse bloemen en een poffertjeskraam. Wij waren echter niet voor deze markt gekomen maar voor de City Hall. Binnen in de centrale hal was het één en al pracht en praal. Het gebouw is vijf jaar geleden helemaal opgeknapt en dat was te zien. Alles zag er piekfijn uit. We zagen dat er rondleidingen door het gebouw werden gegeven en om elf uur was de eerst volgende. Dat gaf ons nog ruim een half uur om iets in de omgeving te gaan bekijken.

We gingen naar de Linen Library, de oudste bibliotheek in de stad en nog steeds als zodanig in gebruik. Deze bibliotheek zag er nog precies zo uit zoals je verwacht dat een bibliotheek er uit ziet. Dat wil zeggen, alle boeken in hoge kasten met daartussen smalle gangetjes en overal stoelen en tafeltjes om te kunnen lezen. Om een boek te vinden had je er ook nog steeds een kaartensysteem in plaats van een computer. Het was er aangenaam lezen bedachten we ons zo. Tot aan de rondleiding door het gemeentehuis liepen we nog wat door de grote winkelstraten. Er zijn erg veel winkels in de stad en alle grote merken hebben er wel een vestiging. 

Om elf uur sloten we aan bij de rondleiding door de City Hall. We kregen uitgebreide uitleg over de bouw en het gebruik van het gebouw. Daarbij zagen we ook de zogenaamde counselersroom waar de vergaderingen van het bestuur plaatsvinden. Toch heel wat anders dan de moderne vergaderzalen die je in Nederland ziet. Hier zitten de counselors nog tegenover elkaar in antieke banken zoals je dat wellicht kent van het Britse Lagerhuis en zit de “mayor" op een soort van troon. De rondleiding duurde zo’n vijftig minuten waarna we naar de St. George Market liepen. In grote loodsen was een markt als wij die ook kennen. Alleen had je hier ook veel eettentjes en was er ook een rommelmarkt en werd er live muziek gespeeld. Leuk om eens doorheen te lopen.

Langs allerlei overheidsgebouwen, waarvan sommigen wel heel grote hekken om zich heen hadden staan, liepen we naar het nieuwe winkelcentrum Victoria Square. Dit was Belfast op z’n modernst. Allemaal prachtig maar we kwamen niet naar de stad om te winkelen. Wel was het tijd om wat te eten. Eettentjes genoeg dus dat was geen probleem.

’s Middags liepen we naar de waterkant omdat we daar ook nog wat zaken hadden uitgezocht om te bekijken zoals de prachtige Clock Tower en het Custom House. Ook vonden we de beroemde Big Fish. Da’s een kunstwerk van, uiteraard, een vis die in Delfstblauwe tegels is gehuld.

Belfast is ook de stad van de Titanic. Het beroemde schip is hier gebouwd en de werf bestaat nog steeds. De Noordieren hebben er een heel toeristisch iets om heen gebouwd. Behalve een museum kun je ook het droogdok nog bekijken. Wij hadden besloten, vanwege de tijd, om de Titanic maar links te laten liggen. We hadden nog een aantal zaken die we wel persé wilden zien en je kunt niet alles bekijken in één dag. Daar is de stad te groot voor.

De zon was inmiddels doorgebroken toen we naar de St. Anne cathedral liepen. Dat bleek een klassiek gebouw met een veel te moderne en veel te spitse spits bovenop. Wie dat verzonnen heeft? We gingen de kathedraal binnen maar daar bleek dat men om een “bescheiden bijdrage” vroeg om de kerk te mogen bezoeken. Die bescheiden bijdrage was maar liefst vijf pond per persoon. Dat was tegen onze principes en dus liepen we verder.

We bekeken ook nog het Grand Opera House en een hele leuke kroeg, de Crown Bar. Dat was een echte authentieke oude kroeg met alle tierlantijnen er nog op en aan. Het was er erg druk dus besloten we maar ergens anders iets te gaan drinken. Dat werd de Starbucks.

Na de frappuccino was het tijd om het centrum te gaan verlaten en op zoek te gaan naar het meer volkse deel van de stad. Ook Belfast heel veel last gehad van de zogenaamde Troubles tussen de katholieken en de protestanten en ook hier zijn er muurschilderingen.

Via een zeer duister wijkje kwamen we uit op Falls Road, de straat waar de meeste muurschilderingen zijn. Anders dan in Londonderry zijn de schilderingen hier van algemeen politieke aard en niet zozeer geënt op de strijd tussen die twee geloven. Ze waren wel kleurrijk, anders dan de buurt waarin ze staan. Was in het centrum het meeste al aardig opgeknapt, hier liepen we door een onvervalste achterbuurt. Hier wil je nog niet dood gevonden worden. Zeker niet toen we de grote hekken zagen die 's avonds nog steeds dicht gaan om de verschillende wijken van elkaar te scheiden en om rellen tegen te gaan.

Iets na vijven waren we terug bij het hotel en hoopten dat men nu wel een kamer voor ons had. En dat hadden ze. Als goedmakertje voor het ontbreken van de reserveringen gisteren, had men ons nu een heuse suite toebedeeld. De kamer was simpelweg prachtig compleet met een badzaal en aardbeien in chocolade op een bordje. Hier konden we het wel een nacht volhouden. Jammer dat we hier geen twee nachten hadden kunnen blijven.

We waren behoorlijk afgemat van het vele slenteren door de stad en besloten in het hotel te eten. Dat bleek een prima keuze want we aten er heerlijk. Nu eerst een nachtje slapen in het reuzenbed en morgen op naar Dublin.