Kuala Lumpur, eerste volle dag

We waren al vroeg uit de veren om Kuala Lumpur te gaan bekijken. We hadden besloten om de ietwat toeristische, maar o zo gemakkelijke Hop-on – Hop off bus te pakken. Voor slechts 38 Ringitts (8,50 à 9 euro) waren we de hele dag verzekerd van vervoer door de stad. De bus stopte bij 22 haltes, allemaal stops waar wat te zien viel. We hadden deze dag niet genoeg tijd om alle bezienswaardigheden te bezoeken, maar de meest in het oog springende zaken moest toch lukken. Het begon allemaal wat minder. Toen we het hotel uitliepen, zagen we de bus voor onze ogen wegrijden. Dat betekende een half uur wachten. Een half uur waarin we door zowat elke taxichauffeur in de stad werden aangesproken met de vraag of we niet met hen mee wilden gaan. Gelukkig waren ze allemaal vriendelijk, maar we waren blij toen we bus aan zagen komen rijden.

Onze eerste stop was bij het koninklijk paleis, althans de hekken voor dat paleis. We konden niet op de koffie bij de royals en moesten het doen met de wachters die overigens mooi gekleed hun ding deden. Het leukste aan deze stop waren eigenlijk de Maleiërs zelf. Die fotografeerden elkaar voor werkelijk alles wat er stond of rondliep. Uiteraard de wachters maar ook politieagenten werden beet gepakt om naast een toerist te kunnen poseren. De agenten lieten het allemaal nog gelaten toe ook. Zeer vermakelijk volk die Maleiërs.
Via Little India en het gloedje nieuwe centraal station, reden we langs het parlementsgebouw naar het prachtige Lake Garden. Hier liepen we een tijdje rond door de tropische begroeiing die tiptop was bijgehouden.

Op het Onafhankelijkheidsplein bekeken we de hoogste vlaggenmast ter wereld (100m) en het prachtige Sultan Abdul Samad gebouw. Lopen was echter geen pretje. Het was er gewoonweg veel te warm voor. We waren nog niet gewend aan de tropische temperaturen en we zweetten wat af. Wat een verschil met het weer in Nederland met z’n gevoelstemperaturen van -15 Celsius. Het was ook zaak om te blijven drinken, iets wat we dan ook braaf deden.
Na een eenvoudige lunch lieten we ons naar de Petronas Twin Towers brengen. Toen deze opvallende torens in 1998 werden opgeleverd, waren ze met 452 meter hoogte vijf jaar lang het hoogste gebouw ter wereld. We konden de torens niet in, maar wel het super-de-luxe winkelcentrum onderin. Hier kun je je geld wel kwijt raken aan alles wat we in Nederland ook hebben en nog veel meer. Omdat het ook lekker koel was in het winkelcentrum bleven we er een tijdje rond sjouwen voordat we de bus weer namen naar de KL Tower. Deze is “maar” 421 meter hoog, maar hier konden we wel naar boven, naar een observatiedek op 279 meter hoogte. Het leverde ons prachtige plaatjes van Kuala Lumpur op.

De bus reed ons daarna door de sjieke winkelbuurt Bintang. Het verkeer zat echter zo vast, dat lopen veel sneller ging, maar dat was met deze temperatuur gewoonweg niet te doen. Dus zaten we braaf in de aircobus totdat die ons voor ons hotel weer afzette.
Na een frisse douche gingen we weer dineren bij ons favoriete restaurantje in Chinatown. We zijn er inmiddels trouwe klanten die met handen schudden en glimlachen van oor tot oor worden verwelkomt. Het eten was weer heerlijk en omdat de temperatuur wat was gedaald, was het er heerlijk toeven met een grote Tiger-bier. Mensen kijken kan zo leuk zijn.
Voordat we naar het hotel terug liepen, kocht Ron nog een echte nep-Breitling. Zo nep als wat, maar wel degelijke kwaliteit en tot in de details nagemaakt. Voor het geld in ieder geval een puik nieuw klokkie.
De rest van de avond waren we druk met de fotobuit op de computer te zetten. Iets wat we de komende drie maanden wel elke avond zullen doen.