Naar Waitomo

Vroeg uit de veren vandaag want we hebben weer een hele rit voor de boeg. Vandaag gaat het naar Waitomo, beroemd om z'n grotten met daarin ontelbare gloeiwormen. Meteen na een ontbijtje op de veranda reden we aan. De eerste helft van de rit ging weer dwars door de bergen met als gevolg onnoemelijk veel bochtjes maken. Toen we van het schiereiland afreden, werd de weg wat vlakker en konden we daarom ook wat sneller rijden.
In het plaatsje Otorohanga werd veel reclame gemaakt voor het "Kiwi House". Omdat we nog nooit echte kiwi's (de vogels dan) hadden gezien, besloten we het vogelpark te bezoeken. Omdat kiwi's nachtdieren zijn, was de kooi waarin er twee zaten behoorlijk donker gemaakt. Dat maakte het kiwi-spotten wat lastig, maar we zagen er eentje vrij goed. Die stak z'n lange puntige snavel vlak voor het raam steeds in de grond op zoek naar iets eetbaars. Het beest was een stuk groter dan we dachten en erg koddig. Het is voorstelbaar dat de Nieuw Zeelanders dit beest als mascotte hebben uitgekozen. Verder zaten er alleen inheemse vogels in het park. Het viel wel op dat er veel ruimte voor eenden was gemaakt. Alsof die zo bijzonder zijn.
In hetzelfde plaatsje lunchten we bij "Ronnies Café" en reden daarna door naar ons overnachtingsadres in Waitomo. Om daar te komen was nog een belevenis. De oprit naar de lodge was zo steil dat de auto het nauwelijks trok. Met veel gas geven kwamen we dan toch boven. De lodge bleek weer een plaatje. We kregen we ruime kamer die van alle gemakken was voorzien.

Eenmaal ingehuisd, gingen we Waitomo in om een excursie naar de gloeiwormgrotten te regelen. Aanbieders waren er genoeg. Wij kozen eenvoudigweg de goedkoopste. Voor deze dag was de excursie niet meer mogelijk omdat alles volgeboekt was. Morgenvroeg zijn we aan de beurt.
Na nog een wandeling door het piepkleine plaatsje en een drankje op het enige terras van het dorp, namen we het er even van in de lodge. 's Avonds gingen we uit eten in Curly's Bar. Eigenlijk een café waar je ook wat kunt eten. Het was er hartstikke druk en we moesten maar liefst anderhalf uur wachten op onze bestelde hamburger met frietjes. Er waren slechts twee personeelsleden, eentje achter de bar en een kok die ook alle bestellingen op moest nemen. De man liet zich echter niet haasten en lachte alleen maar vriendelijk als er weer mensen weggingen omdat het allemaal te lang duurde. Toen we uiteindelijk ons eten kregen, viel dat helemaal niet tegen. Goed vol gegeten reden we terug naar de lodge waar we met de auto weer die steile oprit moesten nemen. Dit keer ging het beter want we hadden de auto in een bergversnelling gezet.