Naar Penang

We waren allebei blij dat het morgen was. Nicky was verkouden en had de halve nacht liggen hoesten en Ron had naar dat gehoest liggen luisteren. Een nacht kan dan lang duren. Na het ontbijt checkten we uit, lieten onze tassen achter in het hotel, en gingen aan de wandel. Vlakbij waren de Parit Falls. Dat klinkt opwinderder dan ze zijn. Eigenlijk stelde het helemaal niks voor maar de Maleiërs hadden er een hele kermis rond gebouwd. Nicky kwam er nog lelijk ten val toen ze uit gleed op een gladde steen en verwondde haar schouder. Ze is sowieso aan het kwakkelen. Naast verkouden en een zere schouder, heeft ze inmiddels ook een soepoog. Hopelijk gaat het snel weer wat beter met al die kwaaltjes.

Vervolgens gingen we op zoek naar een prachtig hotel met dito tuin die we gisteren hadden gezien toen we tijdens de excursie in de bus zaten. Nu moesten we The Old Smokehouse te voet zien te vinden. Achteraf bleek dat we vlakbij waren, maar wij liepen de verkeerde kant op en rondden zo een groot golfterrein voordat we aan de koffie met gebak konden. De prijzen van al dat lekkers was trouwens niet normaal, zelfs voor Nederlandse begrippen exorbitant hoog, laat staan voor Maleisische begrippen. Ron had een cappucino en Nicky een potje thee. Beiden hadden we een puntje appelgebak met slagroom. De rekening daarvoor bedroeg omgerekend € 20,50! De prachtige bloementuin bij het hotel in Tudorstijl en de perfecte bediening maakte wel wat goed.
In het hotel waar we inmiddels waren uitgecheckt, lunchtten we (aanzienlijk goedkoper) en wachtten we op ons vervoer naar de volgende bestemming; Penang. Het busje pikte ons keurig op tijd op. Twee man sterk kwamen ze met een luxe busje waar alleen wij tweeën in hoefden. Dat was nog eens ruim zitten voor de rit van ongeveer 4,5 uur. Gelukkig zaten we goed want na één uur reistijd waren we nog maar 5 kilometer van het hotel verwijderd. Het was zondag en bovendien vakantie en heel Maleisië bleek in Brinchang op bezoek. Gevolg was dat het verkeer muurvast zat. Pas ruim voorbij Brinchang kon de chauffeur snelheid maken en dat deed hij dan ook. Op de bochtige weg door het prachtige landschap duwde hij elke voorligger resoluut aan de kant. Toen we Wij Ipoh de snelweg opreden, ging het gas er helemaal op.

Tegen zevenen reden we Georgetown op Penang binnen nadat we over een 13 kilometer lange brug de Straat van Malakka hadden overgestoken. Georgetown is een grote stad van 650.000 inwoners en ons hotel lag een eindje buiten het centrum. Da's jammer want dat betekent morgen veel loopwerk en dat in die hitte. Penang ligt namelijk op zeeniveau en de temperatuur was er ook naar.
Meteen nadat we waren ingecheckt in ons hotel dat volgens ons de prijs krijgt voor langste hotel ter wereld (een paar honderd meter lang, leek het ons), zijn we gaan eten in een gezellig ogend restaurantje aan de overkant van de straat. Helaas voor Ron bleek het een moslimtent te zijn en schonk men er geen alcohol. Wel lekker gegeten (alleen die cola light had bier moeten zijn).
Terug op de kamer was het ff computeren, douchen en slapen.